In Nederland woedt er een hetze rond het Forum voor Democratie-Kamerlid Gideon van Meijeren. Hij gaf onlangs een speech — hier in z’n geheel te bekijken. Daarin sprak hij over het recht op verzet tegen een overheid die tiranniek dreigt te worden. De toespraak op zich is intellectueel prikkelend, maar niet opruiend. Van Meijeren reflecteert op geweld als theoretische mogelijkheid en staat daarbij stil bij het Amerikaanse recht om wapens te dragen. Dit is een grondwettelijk recht dat Amerikanen hebben als verzekering tegen een tirannieke overheid.

Dit zegt hij tegen de achtergrond van boeren die onteigend worden, of dat dreigen te worden, omwille van het stikstofdossier. Spannender dan dat wordt het niet. De spreker benadrukt dat het verzet vreedzaam moet blijven en ook dat gewelddadige acties de sympathie van het publiek zouden verspelen.

Gelet op de nuanceringen die de spreker in zijn speech aanbrengt zou de toespraak waarschijnlijk voorbij zijn gewaaid, ware het niet dat er zo iemand bestaat als Nilüfer Gündoğan. Zij plaatste een kort knipstukje uit Gideons toespraak op Twitter, ze schreef dat ze aangifte tegen hem zal doen en roept de lezers op om hetzelfde te doen. Moet Van Meijeren zich zorgen maken?

#MeToo

Om deze actie goed te kunnen plaatsen, is het van belang een achtergrondschets te geven van mevrouw Gündoğan. In een eerder artikel verwees ik al naar haar. Dat artikel gaat over #MeToo. In Nederland geldt Gündoğan inmiddels als het levende bewijs dat grensoverschrijdend gedrag zeker niet alleen aan mannen is voorbehouden. Onder druk van alle commotie is zij inmiddels uit haar partij verbannen — het progressief kosmopolitische VOLT — en voert een eenmansfractie binnen de Tweede Kamer.

Critici reageerden op haar tweet en noemden haar een ‘parasiet’. Ze werd omschreven als iemand die nauwelijks op het parlement te vinden is, vooral bezig is de zaken op een rijtje te zetten en tijd besteedt aan het schrijven van een boek.

Tekenend voor Gündoğan zijn niet alleen de seksuele-machtmisbruikklachten die tegen haar zijn ingebracht, maar ook de werksfeer die ze cultiveerde. Dit is wat een vrouw schrijft die zelf in aanraking kwam met intimidatie op de werkvloer: bij de talkshow Jinek schetste ze een voorbeeld van haar vermeende strapatsen. Ze had een document van een ondergeschikte voor diens ogen in de prullenbak gegooid omdat ze er ontevreden over was. ‘Is dát intimidatie?’ hoorde ik haar verwachtingsvol vragen aan de talkshowhost. ‘Ja’, schreeuwde ik tegen de televisie.

Tirannieke trekjes

Rond de figuur Gündoğan stijgt de sfeer op van iemand met weinig empathie en medemenselijkheid. Dat bleek toen ze publiekelijk verkondigde dat ze FvD-leider Thierry Baudet ‘dagelijks’ zou injecteren met ‘spuitjes tegen fascisme’. Een psychiater zou ongetwijfeld concluderen dat ze haar eigen angsten en frustraties projecteert op mensen met andere politieke inzichten. En — erger nog — dat ze doelgroepen kiest, namelijk rechtsrealisten — waarvan we sinds Hans Janmaat weten dat je hen eigenlijk bijna alles kan maken zonder te worden teruggefloten — om haar eigen kwaadaardige nukken te botvieren. Zo veegt ze haar eigen straatje schoon. Het is dus bijzonder dubieus dat uitgerekend Gündoğan zich opwerpt als dé persoon om de FvD-politicus moralistisch de les te lezen. Voor zover we weten doet Gideon geen vlieg kwaad, terwijl Gündoğan bewezen tirannieke trekjes heeft.

Het heeft er alle schijn van dat deze aangifte voor Nilüfer Gündoğan een manier is om zichzelf relevant te houden in plaats van gewoon Kamerwerk te verrichten.