JavaScript is required for this website to work.
Multicultuur & samenleven

De Iraanse furie

Bedenkingen bij een Leuvense zwembadrel

ColumnJohan Sanctorum1/5/2019Leestijd 3 minuten

foto ©

Is het zogen van je kind in een zwembad een teken van vrouwelijke vrijgevochtenheid, of gewoon ridicuul?

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

In het Leuvense stedelijk zwembad Sportoase ontstond vorig weekend een rel toen een vrouw in het bad haar kind de borst wou geven en een redder haar suggereerde om dat in de ligzetels rond het bad of in de daartoe bestemde familieruimte te doen. De dame was zeer verontwaardigd, startte een Facebookactie en contacteerde de pers: ‘Niemand kan mij beletten om mijn kind in het publiek de borst te geven’, fulmineerde Leila Mirbagher, ‘in Iran, waar ik vandaan kom, is dat geen probleem’.

Dat laatste klopt niet met de berichten die ons uit Iran bereiken. Darya Safai (N-VA), ook van Iraanse afkomst, hangt heel haar kiescampagne op aan het vrouwenrechtenverhaal, en houdt niet op te beklemtonen dat je in haar geboorteland zelfs geen been of arm publiek mag tonen of de zedenpolitie komt er zich mee bemoeien. Vrouwen moeten er sinds de islamitische revolutie 40 jaar geleden verplicht gesluierd rondlopen. Het zou me verbazen dat je daar dan wel op straat je boezem zomaar mag ontbloten om je kind de borst te geven.

Darya Safai loopt bij ons op hoge hakken omdat het ginder niet mag, en vindt dat een feministisch statement. In een Doorbraak-column heb ik haar proberen uit te leggen dat zoiets in Iran misschien wel rebels is, maar hier gewoon een vrouwenmode als een ander, en in feite zelfs tamelijk seksistisch omdat er op zo’n stiletto’s nauwelijks te lopen valt en het vooral een schuddende derrière veroorzaakt. Tot meerder plezier van de omstaande heren, ondertekende zeker niet uitgezonderd.

Lies Corneillie (Groen) biedt een goede inkijk op de kwestie

Dat mocht niet baten, Darya ontstak in een Iraanse furie en veroorzaakte op haar eentje een hogehakkenrevolte die zelfs uitliep op een heuse catwalk-fotoshoot met nog vier andere partijgenotes. Maar weer over naar Leila en haar eis tot borstvoeding in het stedelijk zwembad. Politici van de linkerzijde, te weten schepen van Gelijke Kansen Lies Corneillie (Groen) en schepen van Zorg Bieke Verlinden (sp.a), vielen haar onmiddellijk bij. Ook dat verbaast, want het zijn vooral politici ter linkerzijde die de hoofddoek verdedigen en dus de islamitische preutsheidswetten, en veel minder vrouwen die daartegen in opstand komen.

Alles wijst er hoe dan ook op dat mevrouw Mirbagher – die geen van onze landstalen machtig is en gebrekkig Engels spreekt – de clou niet goed snapt. Bij ons heeft niemand een probleem met de borst geven in het openbaar, het is alleen misschien vanuit hygiënisch standpunt niet aangewezen om dat in een zwembad te doen. Dat was ook het argument van de directie, die zich overigens uitputte in verontschuldigingen. Ik zie niet in waarom. Mevrouw Mirbagher is gewoon een irritante provocatrice en lijdt een beetje aan wat sociologen het Zarathoestra-complex zijn gaan noemen: vrouwen die een land verlaten waar ze onderdrukt worden, en in het westerse gastland als ‘activiste’ bizarre dingen doen om hun herwonnen vrijheid te accentueren. Bizar, omdat geen enkele Vlaamse vrouw er zou aan denken om haar kind in een gechloreerd en lawaaierig zwembad te zogen. Dat is geen kwestie van schaamte of preutsheid, maar van discretie, hygiëne en praktisch nut.

Het is niet omdat iets mag dat het ook aangewezen is, dat is een nuance waar vrijheidsstrijders (m/v) nogal wat moeite mee hebben. En urineren in een zwembad is ook geen bewijs van vrijgevochtenheid, het is eerder een brevet van idiotie, over verdere activiteiten laat ik me niet uit. Blijft de simpele vuistregel dat mensen met een allochtone achtergrond zich niet moeten beklagen over de zeden en gewoonten in een gastland, of, godbetert, Facebookacties moeten opzetten tegen een zwembadredder die het reglement toepast.

Allochtone hysterie schijnt een epidemie te worden, denk maar aan de school in Schaarbeek waar moslima’s van hoofdzakelijk Guinese afkomst maar blijven tieren dat die kleuter misbruikt is, ook als de wetsdokter onomwonden het tegendeel beweert en een infectie vaststelde. Guinea, toonbeeld van beschaving. Zie ook de Antwerpse Blokkendoos en de heksenjacht op juf Magalie in 2013. Geen ratio, alleen provocatie en al dan niet gestuurd fanatisme: met zo’n mensen ben je nooit klaar, en waarom ook de grote dialoog af en toe zijn houdbaarheidsdatum overschrijdt.

 

 

Johan Sanctorum (°1954) studeerde filosofie en kunstgeschiedenis aan de VUB. Achtereenvolgens docent filosofie, tijdschriftuitgever, theaterdramaturg, communicatieconsultant en auteur/columnist ontpopte hij zich tot een van de scherpste pennen in Vlaanderen en veel gevraagd lezinggever. Cultuur, politiek en media zijn de uitverkoren domeinen. Sanctorum schuwt de controverse niet. Humor, ironie en sarcasme zijn nooit ver weg.

Commentaren en reacties