De kieskring BHV is nog steeds niet gesplitst
Ergens in het vier pagina’s lange interview met Bart De Wever in La Libre (6 maart) vraagt de journalist ‘Il y a quand même la scission de BHV?’ . ‘Même pas’, antwoordt De Wever, zonder verdere uitleg. Het was voor een aantal Franstalige commentatoren een reden om De Wever af te doen als een leugenaar en fantast.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementHij liegt er maar op los en er zijn altijd wel een paar dommeriken die het geloven. Want dat de splitsing van de kieskring een feit is, daar kun je nu toch echt niet om heen. En toch heeft De Wever overschot van gelijk: de kieskring BHV is nog steeds NIET gesplitst.
Een paar weken geleden was er even een crisissfeertje naar aanleiding van ACW-gate. Stel dat de regering toen was gevallen en we voor vervroegde verkiezingen stonden. Dan zouden er nog steeds Senaatsverkiezingen zijn in een ongesplitste kieskring BHV. De kiezers van, zeg maar, Kampenhout of Opwijk zouden nog steeds kunnen stemmen voor kandidaten uit Brussel, zelfs voor kandidaten uit heel Wallonië. De wet die in juli vorig jaar is goedgekeurd, betrof immers enkel de Kamer- en de Europese verkiezingen. De kieswet voor de Senaat bleef onaangeroerd. Dat komt omdat het institutionele akkoord voorziet in de afschaffing van de rechtstreekse verkiezing van de Senaat, zodat de kieskring BHV automatisch verdwijnt. Maar zolang de wetsvoorstellen betreffende de hervorming van de Senaat niet zijn goedgekeurd, blijft de kieskring BHV bestaan. Met de bespreking van die voorstellen is echter nog steeds geen begin gemaakt.
En dat is heel vreemd. Want de wetsvoorstellen voor de tweede fase van de staatshervorming (betreffende de hervorming van de Senaat en de samenvallende verkiezingen) zijn op 19 juli al neergelegd. Het was Servais Verherstraeten die dat blinkend van trots mocht aankondigen op het paleis, toen de koning de BHV-wetten voor het oog van de camera’s ondertekende. De verwachting was dat Kamer en Senaat die teksten onverwijld zouden bespreken, zodat koning en regering onder de kerstboom een nieuw ondertekeningsfeestje zouden kunnen vieren. Maar de kerstboom had iets anders in petto voor de koning. En de wetten betreffende de hervorming van de Senaat zijn in de schuif blijven liggen.
Hoe komt dat? De Franstaligen beseffen maar al te goed dat CD&V met de billen bloot zou staan mochten er morgen vervroegde verkiezingen zijn met een nog ongesplitste kieskring voor de Senaat. In dat geval mag CD&V zo ongeveer de boeken sluiten. Want het was vooral CD&V die vorig jaar uitpakte met triomfantelijke zegebulletins: wij hebben onze verantwoordelijkheid opgenomen, wij zijn erin geslaagd om eindelijk BHV te splitsen. Maar bij vervroegde verkiezingen zou blijken dat zelfs dat niet is gelukt. De Franstaligen willen de niet-splitsing van BHV voor de Senaat dan ook zo lang mogelijk behouden als stok achter de deur. Ze hopen CD&V op die manier tot meer toegeeflijkheid te bewegen bij de onderhandelingen over de derde fase van de staatshervorming (de financieringswet en de bevoegdheidsoverdrachten). In de tweede fase zit immers niets dat echt essentieel is voor de Franstaligen. Maar het is wel van levensbelang dat de soms erg vage afspraken over de financieringswet worden ingevuld op een wijze die voor hen zo voordelig mogelijk is. En dan kan het geen kwaad om een extra drukkingsmiddel achter de hand te hebben.
Er is nog iets anders. De afschaffing van de rechtstreekse verkiezing van de Senaat zal de politieke partijen een flinke duit kosten. Ze verliezen om te beginnen al tien miljoen euro aan dotaties, en wellicht ook nog een stevig bedrag aan fractietoelagen. Door de daling van het aantal mandaten zijn er ook minder inkomsten uit mandatarisbijdragen. En er zal ook aanzienlijk moeten worden gesnoeid in het personeel van de Senaatsfracties. Dat is dan mooi meegenomen in tijden van besparingen, zou je denken. Maar de partijen zien dat even anders. Inleveren en besparen, dat is voor de anderen. De partijen willen hun inkomsten te allen prijze op peil houden. Volgens Dag Allemaal (12 februari) houden ze zelfs geheime vergaderingen om te zoeken naar financiële compensaties. Dat zelfs ‘de boekskes’ hier aandacht aan besteden, is een veeg teken voor de partijen: dit zou wel eens heel gevoelig kunnen liggen bij de publieke opinie. Wellicht is het ook daarom dat het overleg niet echt blijkt te vlotten. Voor de V-partijen, die niet bij het overleg zijn betrokken, ligt hier alvast een mooie bijkomende kans om de B-partijen het vuur aan de schenen te leggen.
Personen |
---|
Bart Maddens (1963) is germanist en politieke wetenschapper. Als student was hij actief in het KVHV van Leuven en in de Volksunie-Jongeren. In de jaren 1990 was hij lid en bestuurder van het IJzerbedevaartcomité. Vandaag publiceert hij regelmatig opiniestukken over de Vlaamse Beweging en de staatshervorming. Hij is auteur van onder meer 'Omfloerst separatisme. Van de vijf resoluties tot de Maddens-strategie'.
De Union des Francophones (UF) bestaat nog. En haar zetel bevindt zich in het MR-hoofdkwartier.
De laatste Amerikapodcast voor de presidentsverkiezingen: over een eekhoorn, vuilnis en slechte grappen.