De muizenval van het ‘woke’ denken

Hebt u dat ook? Je slaat een krant open of je scrolt wat door je tijdlijn op social media en je botst op de meest absurde nieuwsitems. Dingen die je tot voor kort niet voor mogelijk hield.

De stad Leuven zoekt ideetjes om de stad te ‘dekoloniseren’. Wat bedoelen ze daar mee? Wie vraagt daar in hemelsnaam om? Eergisteren bleken er 112 genders te bestaan.   Ik ken er zelf maar een handvol. Ook eergisteren verzaakte de internationaal erkende Nederlandse auteur Marieke Lucas Rijneveld aan haar opdracht om het werk van de zwarte dichteres Amanda Gorman te vertalen na kritiek op haar ‘witte’ identiteit. Recent lanceerde de bibliotheek van Stad Gent het nieuws dat ze lezers willen waarschuwen voor ‘racisme in Pipi Langkous’. Racisme? In Pipi Langkous? Waar halen ze dat?

Eerder lanceerde de Stad Gent het nieuws dat de lokale overheid ‘een weerspiegeling wil zijn van de samenleving’ en gaat voor meer ‘diversiteit in eigen rangen’. Dat is een eufemisme voor antiblank racisme op basis van huidskleur, afkomst of seksuele oriëntatie. Is dat grondwettelijk? Zelfs in Los Angeles, het Mekka van de progressiviteit, werd een identiek voorstel voor discriminerend beleid (Affirmative Action) in november 2020 weggestemd. Waar komt die dagelijkse portie waanzin plots vandaan?

Critical Race Theory

Al die handelingen zijn terug te brengen tot de Critical Race Theory (CRT). CRT is meer dan een theorie. Het is een wereldbeeld dat racisme ziet als het ‘standaard operating systeem’ van de westerse wereld. Dat noemt men ‘systemisch racisme’. De vraag is dus niet of er zich op een bepaald ogenblik een racistisch incident heeft voorgedaan.

Racisme is volgens CRT ingebed in onze cultuur, onze taal, onze handelingen en al onze uitingen. We zijn allemaal medeplichtig. CRT is een radicale, negatieve, cynische kijk op onze maatschappij. Critical Theory gaat terug tot de conflicttheorie uit het marxisme en keert zich af van de liberale democratie, de waarden van de Verlichting, gelijkheid van kansen en fundamentele basisrechten en vrijheden in een liberale samenleving. CRT wil mensen ‘opvoeden’om de ongelijkheid die altijd en overal aanwezig is, zichtbaar te maken. Ongelijkheid problematiseren waar niemand voordien een probleem zag typeert de ideologie.

Heropvoeding

Helaas is Critical Theory niet langer een obscure, academische theorie. Enkele radicale Amerikaanse progressieven versmolten begin jaren 90 de principes uit de Critical Theory met concepten uit het postmodernisme en koppelden die aan ‘identiteit’. Sedertdien is deze nieuwe, gevaarlijke visie op macht en de samenleving zich exponentieel beginnen vermenigvuldigen.

Wat begon aan universiteiten waaide de voorbije decennia over naar alle media, openbare instellingen, overheidsdiensten, ngo’s en grote bedrijven via hun HR-afdeling. In veel instellingen en bedrijven verbergt CRT zich achter de façade van ‘Diversiteit, Inclusie en Gelijkheid’.  In de VS, waar de ideologie ondertussen het verst ontspoord is, bestaan er ‘raciale sensitiviteitsopleidingen’ waar blanke mannelijke werknemers gedurende een driedaagse retraite ‘heropgevoed’ worden om hun blanke privileges in vraag te stellen. Ze worden uitgenodigd om hun schandelijke privileges uit het verleden neer te schrijven en af te zweren.

Woke-isme

Deze radicale, dogmatische ideologie wordt afwisselend Critical Theory, woke-isme of ‘Social Justice Activism’ genoemd.Het zijn allemaal verschillende benamingen voor eenzelfde radicale, antiwesterse antiliberale ideologie die een revolutie beoogt maar eigenlijk niks in de plaats stelt. Denk aan opstandige gevangenen die hun eigen cellen in brand steken.

Woke streeft naar een egalitair utopia dat overal en altijd tot geweld, dwang, foltering, onvrijheid en massale armoede heeft geleid. De bijna religieuze woke beweging drijft op een simplistisch, negatief, cynisch wereldbeeld dat de maatschappij in een oneindig aantal groepen verdeeld volgens ras, afkomst, geslacht, geaardheid… Het individu wordt ontmenselijkt en personen worden gereduceerd tot de minderheden waartoe ze behoren. Hun status stijgt naarmate ze het slachtoffer zijn van vermeende onderdrukking. Dat is intersectionaliteit.

Ultieme boosdoener in dit wereldbeeld is de blanke, heteroseksuele, westerse man. Ook voor Joden ziet het slecht uit wanneer een radicale ideologie mensen in groepen gaat onderverdelen en aan die groepen een status van superioriteit of inferioriteit toekennen volgens ras, geslacht, seksuele oriëntatie, geaardheid. CRT is inherent antisemitisch. Europese Joden zien ze als blank (het ergste wat je kan overkomen) én geprivilegieerd. De woke ideologen poneren dat Joden zich verschuilen achter de Holocaust om hun privileges te ontkennen.

Bang om te spreken

Het middel van Critical Theory om de maatschappij te veranderen is wat we ook hier in verontrustende mate zien: deconstructie (onder invloed van het postmodernisme), ‘dekolonisatie’, het constant bekritiseren en problematiseren van alle culturele, maatschappelijke uitingen en structuren inclusief taal,religie, familie. Volgens de woke aanhangers zijn dat allemaal instrumenten van systemische macht en onderdrukking.

Een van de redenen waarom deze ideologie zich als een exponentieel virus verspreidt is dat ze is opgebouwd als een muizenval. Ze hanteren begrippen als diversiteit, inclusie, gelijkheid en sociale rechtvaardigheid. Wie kan daar nu tégen zijn? Alleen, zij geven aan al die basisconcepten een compleet andere inhoud dan ‘wij’. Het resultaat is dat mensen bang zijn om zich nog uit te spreken, ook al voelen ze aan dat er iets niet klopt. Zoals elke radicale ideologie is deze dogmatisch en duldt ze geen andere opinies of tegenspraak.

In de VS werden ondertussen talloze professoren, mediamensen en bekende figuren tot ontslag gedwongen. Het arsenaal van dwang is groot. Meest voorkomend is het schelden (racist, fascist, nazi…), dogpiling (massale aanvallen op sociale media bedoeld als intimidatie), cancel culture (boycotten, negeren van personen en vernietigen van reputaties of carrières), het gelijkstellen van kritiek met geweld (‘language is violence’), no-platforming (door intimidatie of geweld beletten dat andere opinies aan bod komen) en idea laundering (stellingen verkopen als wetenschappelijk, terwijl dat niet zo is). Antifa en BLM zijn dat stadium ondertussen ontgroeid en vallen steeds vaker mensen fysiek aan. Woke wil geen debat. Dat gaat in tegen hun quasi religieus fanatisme.

Deradicaliseren

Critical Theory is als een kankergezwel at oprechte communicatie onmogelijk maakt en op die manier huwelijken, gezinnen, vriendschappen en gemeenschappen kapotmaakt. Het doel is omverwerping van onze liberale westerse maatschappij. De ideologie groeit door intimidatie, pesterij en dwang als voorbode van het geweld dat onvermijdelijk volgt. In de VS ontstaat stilaan een tegenbeweging. Laat ons ook hier dit virus zo snel mogelijk de kop indrukken. Verdere verspreiding voorkomen is dringend noodzakelijk. Deradicalisering kan decennia kosten.