De nieuwjaarsrecepties: ‘Hotel Belgica is onder het Vivaldi-management open for business’

CD&V ziet zichzelf als de beschermheer van de boeren. Vlaams Belang neemt het op voor de ‘Gewone Vlaming’ – met hoofdletter. N-VA ziet zichzelf vooral als een partij die moet beslissen omdat anderen verkeerde keuzes hebben gemaakt. Zo blijkt uit de nieuwjaarsrecepties.

Politieke nieuwjaarsrecepties zijn voorbeelden van zelfbewieroking. Toch zeggen ze veel over de interne temperatuur.

Het zit soms in de details. Zo verhuist Vivaldi-partij CD&V binnenkort naar de Brusselse Thurn&Taxis-site, nog volop in aanbouw. Daar vond meteen ook de receptie plaats. Chaos bij het binnenrijden aan de krakkemikkige Brusselse Havenlaan. Een symbool voor een partij op zoek, in een regering in verval, in een stad die niet echt aantrekkelijk meer is. ‘Verder van de Wetstraat, maar dat is misschien zo erg nog niet’, probeerde voorzitter Sammy Mahdi.

De N-VA hield het op de Nekkerhal in Mechelen, waar voorzitter Bart De Wever een strak geregisseerd spektakel hield, beginnend met zijn partijgenoten in de verf te zetten. Zo had De Wever opvallend veel lof voor Vlaams minister van leefmilieu Zuhal Demir, terwijl buiten 150 tractoren stonden te draaien. Een protest van boeren, tegen Demir. De Wever zei: ‘Zuhal, jij moet knopen doorhakken die al veel te lang niet zijn doorgehakt. We moeten een totaal vergunningsdrama vermijden en het stikstofakkoord aan onze Vlaamse boeren uitleggen.’ Daartussen ergens een zin over de Vlaamse fauna en flora die moest beschermd worden. De wolf?

Open for Business

In het Vlaams-Brabantse Londerzeel minder spektakel. Geen druk wisselende camerastandpunten bij het Vlaams Belang. Een zaal met toeschouwers. Een microfoon. Haast stand up comedy. Een paar welgemikte oneliners, van een partij die nog nooit geregeerd heeft. Maar de vinger wel steevast op de wonde legt.

Zoals: ‘Hotel Belgica is onder het Vivaldi-management open for business en draait als nooit tevoren’, aldus voorzitter Tom Van Grieken, doelend op de illegale migratie. En: ‘Weet u, in 2024 gaat het niet over een paar procenten meer of minder. In 2024 gaat het over onze kinderen, en onze kleinkinderen.’ Eerder had Van Grieken al gezegd dat hij opkomt voor de ‘Gewone Vlaming’. ‘De echte extremisten zitten in de Wetstraat’. Geen erg luid applaus. Hier werd vooral geluisterd.

Luid applaus was er bij CD&V wel voor Vlaams minister van landbouw Jo Brouns. Erg luid. Voorzitter Sammy Mahdi zocht en vond de juiste toon over dit onderwerp, waarvan wij toch durven denken dat het in West-Vlaanderen en Limburg de CD&V op de kaart zal houden. Brouns heeft ook net de bekende landbouwer, journalist en ex-N-VA-woordvoerder Bram Bombeek weten aantrekken als woordvoerder.

Confederalisme of verarming

N-VA maakte er vooral een financieel verhaal van. Vlaanderen kan bij Noord-Europa horen. Vivaldi is een aanslag op onze welvaart. Dan heeft de Vlaming in 2024 volgens De Wever de keuze tussen ‘confederalisme of verarming’. Sec.

De N-VA had altijd gelijk over kernenergie, werd er ook gezegd. En nu draait iedereen bij. Ook waar, tenzij we over het moeilijke woord ‘bevoorradingszekerheid’ beginnen. Die is er nu niet. Maar was die er dan vroeger wel, onder Michel? Overigens: de zin ‘hier op de receptie staat de champagne koud, maar ook in Parijs’ is niet de beste vondst ooit van De Wever, op dit tijdstip, op dit moment. Zelfs in Vlaanderen.

Drie partijen. De ene vindt dat de landbouwers moeten luisteren, de andere dat niet-landelijk Vlaanderen maar eens moet luisteren. Vlaams Belang looft het Gezonde Verstand van de Gewone Vlaming. En lacht wanneer de andere twee steken laten vallen. Want die stemmen komen hoogstwaarschijnlijk naar ons, zie je ze denken.

De kans is niet onbestaande: het moet toch met deze drie, na 2024. Maar dat werd niet gezegd. Het hing ergens in de lucht. Tussen de perceptie, surfend op de grondstroom.