De pennenvriendjes eisen uitstap fossiele politici

Het is niet gemakkelijk voor de pennenvriendjes. Wekelijks proberen ze mekaar te overtroeven in sarcasme over de actualiteit. Almaar vaker worden ze ingehaald door de realiteit. Zoals een oude Chinees ooit zei: ‘Life imitates comedy’.

Beste Ergwin,

Deze week begin ik eens luchtig, met een dilemma. Dat is altijd leuk. Let op: Wat is erger? Vrouwen en kinderen verkrachten en onthoofden of geknielde mannen in hun onderbroek fotograferen?

Wat denk jij? Zelf zou ik het eerste erger inschatten, maar ik ben dan ook een sentimentele zot. Ik lees namelijk kranten met een zeer hoge kwaliteitsstandaard die juist zwaarder lijken te tillen aan het tweede. Dat geschreven journaal stelde bijvoorbeeld dat er op 7 oktober in Israël weliswaar verkrachtingen door iets te enthousiaste leden van Hamas waren geweest, maar dat daarom niet bewezen was dat die ‘systematisch en op bevel’ waren gebeurd. (Wat verwachtten ze als bewijs, dan? Een bestelbon in drievoud, ondertekend door de directeur aankoop van Hamas?)

En daarna las ik in datzelfde hoogkwalitatieve activistenblad hoe beelden van halfnaakte Palestijnse gevangenen te maken hebben met een cultuur van vernedering. Het klopt dat beelden in onderbroek niet getuigen van bovenmatig veel respect voor de betrokkenen. Maar dat verkrachten en onthoofden, moeten we dat dan zien als eerbetoon aan het vrouwelijke lichaam en de vruchten van zijn schoot?

Gelukkig hoef ik mijn hersens er niet lang over te pijnigen. Ongetwijfeld zal de alleswetende opperrechter van het universum R. Emmery aanstonds aantonen dat de verkrachtingen en onthoofdingen eigenlijk in scène gezet waren door het detectivebureau van Medista. (‘Al is het mysterie nog zo groot, het detectivebureau van Medista legt de waarheid bloot!’)

Videogenieke vriend Stef,

Er wordt door lieden zonder veel geschiedkundige kennis wel eens geopperd dat de jaren ’30 teruggekeerd zijn. Waarmee ze bedoelen dat we in een vergelijkbare situatie als pakweg honderd jaar geleden bevinden. Ze hebben daar niet eens ongelijk in. Maar wat ze werkelijk voor het geestesoog hebben, zijn de jaren ’40, en de opkomst van het nationaal-socialisme.

Ze zouden er niet heel erg naast zitten mochten ze onze periode vergelijken met de Weimarrepubliek, compleet met politieke corruptie, door bijgedrukt geld aangejaagde inflatie en linkse extremisten die het geweld niet meer vrezen. Maar die piste laten ze wijselijk – links – liggen.

Hoe treffend de vergelijking ook, ik zeg tegen dit alles neen, Stef. Als er één periode terug is, dan wel de jaren ’90. Geef toe, Dehaene spreekt ons – vanuit het graf weliswaar – opnieuw vermanend toe, Frank Vandenbroucke komt opnieuw in opspraak door gesjoemel met aanbestedingen en Willy Claes mag in De Afspraak komen vertellen dat hij zuiverder op de graat is dan een vers gevangen schartong. En hij loog niet eens. De lieden van De Afspraak hadden het over de ‘Augusta-affaire’ terwijl het indertijd over ‘Agusta’ helikopters ging. Dus leugen-technisch vertelde hij de zuivere waarheid.

Dat Frank Vandenbroucke een Icarusje ging doen stond al van in het begin vast als een spuit in een bovenarm. Alleen al het feit dat het bekendste bijziend voorhoofd van De Morgen – Joël De Ceulaer – hem de grootste zegen voor dit land noemde moest al een omen voor groot naderend onheil zijn.

Het verhaal is ondertussen bekend. Het kabinet Vandenbroucke deed iets onoorbaar met de aanbesteding voor het verdelen van de coronavaccins. Het benadeelde bedrijf Medista ging in de tegenaanval en liet bijklussende ex-Mossad-agenten een gesprek filmen waarin de ambtenaar in kwestie pochte over haar succesvolle interventie ten voordele van de concurrentie.

Meester Frank zelf reageerde eerst door te ontkennen, dan te liegen en toen hij geen kant meer op kon als vermoord te zwijgen. Bij De Standaard vonden ze dit een schoolvoorbeeld van goed bestuur en staatsmanschap en richtten ze hun zwaarste geschut op de pianist, zijnde de makers van het filmpje.

Zoveel politieke gladheid daar stond zelfs onze eerste dweil van verstomd en hij besloot meteen dezelfde strategie te volgen: op geen enkele vraag antwoorden.

Die twee hulden zich dermate in stilte dat ze – niet alleen fysiek – de Simon and Garfunkel van de politiek leken.

‘ And in the naked light I saw

Ten thousand people, maybe more

People talking without speaking

People hearing without listening

People writing songs that voices never share

No one dared

Disturb the sound of silence ‘

Duurzame vriend Vanmol,

Er zijn weinig plekken ter wereld die zo hard ‘degrowth‘ en ‘duurzaamheid’ uitstralen als het pittoreske vissersdorpje Dubai. Volstrekt logisch dus dat klimatici aller landen zich daarheen repten om een akkoord te bereiken over een uitstap uit fossiele brandstoffen. Lustig werd er in al onze media over gekwetterd door Zeer Verstandige Hoogopgeleiden. Dat we naar een wereld zonder olie moeten en dat het maar te hopen is dat zo’n lepe sjeik uit een of ander emiraat daar geen peilstokje voor zou steken.

Heel lovenswaardig en mooi klonk dat, en zoals alle utopismen: bloedlink. Stoppen met olie? Maar écht, écht, écht: stoppen? Op de radio werd dat voetstoots aangenomen als een goed idee.

Alleen, als we dat écht, écht, écht doen… hoe gaan we dan straks de wegen aanleggen waar die auto’s zonder verbrandingsmotor over moeten rijden? Want in asfalt, beste kinderen, daar zit iets in met een gekke naam. Drie lettergrepen, klinkt als ‘Boyz2Men’. Ik heb het over bitumen. Een ingrediënt op basis van… aardolie. Afvoeren!

Tsja, voor kunststof is ook aardolie nodig. Dus waar gaan we de airbags in die auto’s van vervaardigen? Van varkensblazen, natuurlijk! Koel- en vrieskasten gebruiken dan weer isobutyleen en ook dat groeit niet spontaan aan de bomen. Als we nu eens onze etenswaren fermenteren, pekelen of drogen om te bewaren? Wacht even, vaccins pekelen, is dat ook een mogelijkheid? Die dingen bewaren slecht op kamertemperatuur.

Trouwens, ook al die ‘satisfyers’ en ‘womanizers’ en andere vrouwen-sexspeeltjes waar de Hoogopgeleide Gazetten altoos lovende recensies over brengen, die vervang je ook niet zomaar door een aubergine.

En laat ons tot slot denken aan die arme activisten die zich niet meer vast gaan kunnen plakken aan kunstwerken van onschatbare waarde, want die verdomde aardolie is ook een van de grondstoffen van lijm.

Nee, een wereld echt hélemaal zonder fossiele brandstoffen, dat blijft een dingetje. Een wereld zonder fossiele politici daarentegen. Waar partijvoorzitters en ministers en lijsttrekkers tot voor kort niet jong genoeg konden zijn, zitten we nu plots met een revival van oude krokodillen. (Is er soms ergens iets fout gegaan met zo’n jonge voorzitter?)

Eerst wekte CD&V Jean-Luc Dehaene terug tot leven met artificiële intelligentie. (Met authentieke intelligentie was dat moeilijk geweest.) Toen doken ook (min of meer levend) Mieke Vogels, Louis Tobback, Willy Claes en Jan Peumans weer op. En dat is nog maar het begin. Uit goede bron weet ik dat de tsjeven de comeback voorbereiden van dé meest visioniare christen-democratische politicus ooit, een man die staat voor authenticiteit en fair play als geen ander. Jazeker: de avatar van Paul Vanden Boeynants staat bijna op punt.

Open Vld overweegt dan weer de terugkeer van de 223-jarige Charles Rogier. Groen houdt het bij jonkies als Vera Dua (71). De PS liet onderzoeken hoe toonbaar André Cools nog is nadat iemand in 1991 twee kogels van dichtbij in zijn hoofd pompte met rigor mortis tot gevolg. Daar zijn ze nog niet helemaal uit.

Een verre vriend luisterde onlangs onbedoeld een gesprek af in een taverne te Harelbeke. Daar liet niemand minder dan Conner Rousseau zich op vol au vent trakteren door Melissa Depraetere, wat de geruchten versterkt als zou Conner op de achtergrond nog aan de touwtjes trekken. ‘Ik lees de laatste tijd veel over sterke socialisten van vroeger,’ probeerde de flamboyante ex-voorzitter indruk te maken op Melissa. ‘Die Hendrik de Man, die heeft destijds veel gedaan voor ons. Zouden we die niet terughalen?’