De pennenvriendjes beleefden een stemmig avondje Nederland

Wat een saaie week in de Belgische media. Nergens eens een partijvoorzitter met cafépraat of een wildplassende prominente politicus. Gelukkig consumeren de pennenvriendjes ook de media van onze buurlanden, in zoverre die ook Nederlands praten en schrijven. En zie: daar gebeurde toch wel iets waar ze mekaar en de Doorbraak-lezer graag over onderhouden, zeker! 

Beste Zuiderbuurman Erwin,

Woensdag 22 november begon met een prachtige oranje zonsopgang boven Zeeuws-Vlaanderen waar ik inmiddels alweer 10 jaar woon. ‘Hey, wat hangt ginds in de verte?’, vroeg ik mijn vrouw, wijzend op een zwarte stip aan de horizon die van links naar rechts banjerde. Ze had geen idee. Ik ‘deed intussen effe een bakkie, ja lekker‘! (Ik vertaal: ‘Ik genoot van een kopje koffie’.) En ik nam wat Nederlandse media tot mij. Toen wist ik wat we net in het luchtruim hadden gezien: een zwevende kiezer!

Iets later hing het zwerk boven ons dorpje vol. Hele zwermen zwevende kiezers verduisterden de prachtige blauwe lucht van deze knetterfrisse herfstdag. Na een tijdje zag ik de meesten landen rechts van het stemlokaal.

De rest van de dag verzorgde ik de eindredactie voor Doorbraak. Je kent dat wel: urenlang navelpluisjes verzamelen en af en toe een fout toevoegen aan de artikels van onze journalisten en auteurs, in een poging om de griezelige perfectie van onze geliefde website toch een schijn van menselijkheid aan te meten.

De eerste grote verrassing kwam pas ’s avonds om 21 uur: de exit-poll waaruit bleek dat de PVV van Geert Wilders een monsterscore van 35 zetels haalde. (Een dag later zou die nog stijgen naar 37 zetels.) Wilders had in de dagen daarvoor zijn toon serieus gemilderd, in die mate dat ze hem inmiddels ‘Geert Milders‘ noemen. Zijn tv-optredens hadden hem geen windeieren gelegd, vooral die in het verkiezingsdebat van SBS6 en bij Vandaag Inside (dat programma waarin Johan Derksen foute verhalen vertelt over dronken groupies die hij gebruikte als kandelaar).

De tweede grote verrassing kwam dik anderhalf uur later toen Frans Timmermans – ten onzent Kabouter Smul genoemd – een emotionele, hysterische toespraak hield. (‘Lieve mensen, ik heb jullie nodig. Neem mekaar goed vast…’) De Limburglander was overstuur. Zo overstuur dat zijn gebral in de microfoon heel de tijd overstuurd klonk.

Het was vintage Timmermans, recordhouder emotionele prietpraat. Ooit snikte hij, amper vijf dagen na de ramp van vlucht MH17: ‘Hebben de passagiers de handen van hun geliefden vastgehouden, hebben ze hun kinderen aan hun hart gedrukt? Keken ze elkaar nog een keer in de ogen?‘ Terwijl dat nooit zo gebeurd kon zijn. Die slachtoffers zaten vast niet uit het raam te kijken van: ‘Hey, is dat daar een luchtafweerraket die 5 keer sneller dan het geluid op ons afkomt?’

En toen onlangs een dodelijk slachtoffer viel bij een voorjaarsstorm, haastte emo-Frans zich om die een klimaatslachtoffer te noemen, hoewel het KNMI al had verklaard dat deze storm niks met klimaatverandering te maken had.

Nee, dan liever de speech van de overwinnaar. Die was vrij rationeel en verbindend. Na een paar zinnen over Nederland dat vooral voor de Nederlanders moest zijn en dat Nederlanders weer meer Nederland moeten krijgen en nog iets met Nederland, begon Geert Milders zowaar over samenwerken en de hand uitsteken. Had hij een gitaar genomen om Kumbaya te zingen, het zou mij amper nog verrast hebben.

Beste Noorder- en zonderling Stef,

De teerling is geworpen! Nederland stapt in de roemruchte rij van eclatante verkiezingsoverwinningen voor mensen met raar haar. Wilders heeft iets dat lijkt op een beslapen advocatenpruik, aangekocht bij een Chinese discounter. Maar eerder zagen we ook al Boris ‘coupe ontploft’ Johnson en Donald ‘we shall overcomb’ Trump. Om nog te zwijgen van de Argentijn Javier Milei die eerder deze week voor een politieke aardverschuiving zorgde. Wie nog geen foto van Milei onder ogen kreeg: jolige Javier heeft het kapsel van een 60’s beatnik-zanger die met een haardroger in bad gekropen is.

Het kapsel van de Argentijnse anarcho-economist is nog niet eens het raarste aan die hele figuur. Blijkbaar laat Milei zich adviseren door zijn vijf gekloonde honden die hij vernoemde naar zijn lievelingseconomisten Murray (Rothbard), Milton (Friedman) en Robert en Lucas. De eerste zou blijkbaar politiek advies geven, de tweede advies van economische aard en drie en vier meer algemeen. Dan is er nog Conan (The Barbarian.) Misschien moet die dringend zijn stylist worden. 

Over rare figuren gesproken. Ik heb die speech van Timmerfrans ook bekeken. Het zwaard van Damocles had nog maar net zijn groen-rode reddingssloep doorboord of Frenske barste uit zijn pak en in tranen uit. Het valt me trouwens op dat de waterlanders altijd klaarzitten bij Vader Abra-hamburger met extra bacon. Frans wijt elke waterstijging aan de verandering van het klimaat. Die bij Frans zelf aan het politieke klimaat.

Frans hoeft maar drie zinnen te zeggen of hij zit bij de vierde al te janken. Politici zijn ook maar mensen en het kan gebeuren dat men door gevoelens overmand raakt. Maar wanneer het vochtig wordt telkenmale er een dramatisch effect dient gescoord te worden, dan bekruipt je toch het gevoel dat je naar een clown met een waterpeertje in de bril zit te kijken.

Dierbare vredesduif Vanmol,

We zijn dringend toe aan een de-escalatie van het massale geweld dat weer opflakkert in de betrokken regio. Minstens een humanitaire pauze hebben we nodig. Radicale extremisten verstoppen zich in scholen van waaruit ze hun gerichte aanvallen lanceren, met onschuldige kinderen als levend schild. Ik heb het uiteraard over de gruwelijkheden rond Sinterklaas.

Neem nu de Antwerpse basisschool Sint-Maria. De naam doet een ultra-katholiek bolwerk vermoeden, maar niets is minder waar. Juist die Sint-Mariaschool besloot geen fysieke Sinterklaas meer op school uit te nodigen, want ‘de meningen van de ouders zijn niet te verzoenen’. Meer dan 60 nationaliteiten blijken les te volgen op de school en het spreekt vanzelf dat die allemaal tot in het diepst van hun wezen mentaal verkracht zouden zijn, als er op deze katholieke instelling een oude heilige wordt opgevoerd.

Tja, zo kennen we deze generatie katholieken. Het aanbieden van de andere wang is in mijn ogen de slechtste en fataalste les uit het Nieuwe Testament. Weet je wat er gebeurt terwijl je je andere wang aanbiedt? Ten eerste kijk je op dat moment letterlijk en figuurlijk weg. En ten tweede riskeer je dan een geweldige djoef op die kant van uw bakkes.

Inmiddels zitten we dus met een katholiek onderwijs dat bij elke inschrijving van een leerling diens ruggengraat  chirurgisch verwijdert en het haar op de tanden minutieus epileert. Sta me toe hier een genuanceerd, persoonlijk commentaar aan toe te voegen: met heel Schoten, maar niet met mijn pepernoten!

Hey kibboetskapoen Stef,

Heb je het ook gelezen, onze eerste dweil is aangekomen in Tel Aviv. Hij gaat daar samen met de Spaanse premier een staakt het vuren afdwingen dat er al is. Kleine Croo had nog maar net zijn beëdigde derrière in businessclass gevleid of er was al sprake van een toenadering tussen Hamas en Israël.

Dat is nu eenmaal de kracht van de PIP, de positief ingestelde premier. Een oerkracht die zijn gelijke niet kent als het op verenigen der strijdende geesten aankomt. Neem ons eigen land als voorbeeld. Van oudsher een land dat meer breuklijnen kent dan het IJslandse Grindavík bij een opspelende vulkaan.

Waar het land der vroede vad’ren voorheen telkenmale het strijdtoneel was tussen onverzoenbare tegengestelden is het sinds het aantreden van De Croo vredig verenigd in de overtuiging dat hij de slechtste premier is sinds Guy ‘sale-and- lease-back’ Verhofstadt

Een man die er in slaagt om de hoogste belastingen te koppelen aan het grootste overheidstekort, daar krijgen ze zelfs in die geharde streken de daver van op het lijf. Een man die er in slaagt om de enige die nog kon rekenen – de staatssecretaris van Begroting – te ontslaan en te vervangen door een handpop met dyscalculie en daarvoor applaus van de bedrukte pers te krijgen, dat dwingt zelfs in een dictators-nest als het Midden-Oosten respect af.

En we kunnen er eens om lachen Stef, als het werkt dan werkt het! Stel dat onze PIP daar slaagt waar alle anderen ooit faalden. Dan moet België de schone geste doen om hem weg te schenken. Met een mooie strik rond.

De Knotse van de Knesset zal de eeuw van de vrede inleiden!

Tot volgende week!