De pennenvriendjes corresponderen te midden van allesverwoestende boerenkrijg

Het lezen der kranten kan bij minder gevorderden enige moedeloosheid veroorzaken. Niet zo bij pennenvrienden Vanmol en Durnez. Tegen beter weten in houden zij de moed er in. Lachend zullen wij ten onder gaan. 

Beste vriend Erwin,

Ik hoop dat dit schrijven je nog tijdig bereikt. Ik weet niet hoe lang we het nog kunnen volhouden, hier in Zeeuws-Vlaanderen. De hele provincie Zeeland is inmiddels volledig bezet door de boeren. Het leger van Mark Rutte heeft alleen nog stukken van Goeree-Overflakkee in handen. En noordelijker het strategische Rotterdam, natuurlijk. De boeren proberen de frontlinie rond de stad te verzwakken door enorme pompoenen te lanceren richting Erasmusbrug. In de straten van Barendrecht rijden tractoren die aubergines afvuren en er zijn sluipschutters met courgetten. Het slagveld is vreselijk. Op warme dagen ruikt de hele omgeving naar ratatouille.

Inmiddels zijn alle woningen op Walcheren opgeëist door koeien en varkens. Ze produceren zodanig veel mest dat ze een dam vormen in de Oosterscheldekering die zo de facto permanent gesloten is. Door de enorme hoeveelheden stikstof die ze uitstoten, schieten overal bomen als paddenstoelen uit de grond. Van Domburg tot in de zak van Zuid-Beveland ligt nu één gigantisch bos. De duinen rond Zoutelande zijn veranderd in regenwoud. De brandnetels overwoekeren het gehele Veerse meer. Aan onze kant, van Hulst tot Cadzand, is het nog erger. De boeren hebben de dodendraad uit De Groote Oorlog weer onder stroom gezet om te voorkomen dat Nederlandse kabinetsleden naar België vluchten. Eén voordeel heeft de hele toestand wel. De varkenshaasjes in de supermarkt staan nu 1 + 6 gratis. Je weet dus wat jullie in België binnenkort ook te wachten staat. Bid voor ons, Erwin.

Elk zijne goedendag Boer Stefnez,

Wat lees ik? De boeren gaan Nederland plat leggen? Hoe makkelijk is dat? Als er iets sowieso plat ligt, zijn het wel ‘les Plat Pays’. Zo kan ik het ook!

Frappant is wel dat onze pers – nooit te beroerd om een buitenlands probleem te enten op de binnenlandse politiek – geen kik geeft over de situatie bij de noorderburen. Heel Bloembollië staat op zijn kop. Snelwegen worden geblokkeerd, de marechaussee sleurt boeren met het pistool tegen de slapen uit hun tractors, terwijl hier en daar daadwerkelijk schoten gelost werden.

Ondertussen wordt de Boer Burger Beweging vanuit het niets de tweede partij van Nederland in de peilingen. Bij onze pers echter is enkel het geruststellende getsjirp der krekels te horen. Mocht ik een slecht karakter hebben, ik zou denken dat het dagenlang emmeren over hier niets ter zake doende zaken – zoals de abortusrechten in trans-Atlantische gebieden – comfortabeler is dan verslag uitbrengen over toestanden die ook bij ons aan de orde zijn.

Maar dat doe ik niet want ik ben een en al goedheid.

Waarde armoedzaaiende Erwin,

Ons politieke idool Alexander De Croo heeft experten ingeschakeld om na te denken over koopkracht bevorderende maatregelen. En zoals het echte experten betaamt, adviseerden ze het compleet tegenovergestelde van wat iedere normale mens zou aanbevelen. (Net zoals mobiliteitsexperten steevast aanraden om bij fileproblemen de wegcapaciteit te verminderen.) Want wat was één van hun in het oog springende ideeën voor meer koopkracht? Dat mensen hun tankkaart van de zaak niet meer privé mogen gebruiken! Woooow.

Klein vraagje: Hoe vermeerdert het afpakken van extralegale voordelen je koopkracht? En als dat zo werkt, moeten we dan ook maaltijdcheques afschaffen? Let wel, het kan zijn dat ik het niet begrepen heb. Dat ik de laatste dwaze kloot ter wereld ben die denkt dat koopkracht zoveel betekent als ‘het budget dat je hebt om dingen te kopen’. Zo eenvoudig zal het wel niet zijn, zeker?

Bovendien: er komt toch niks in huis van die maatregelen, weet Carl Devos. Die experten, daar hebben ze binnen Vivaldi eens goed mee gelachen. Weer een practical joke van die grapjurk van een De Croo. De enige koopkracht die door de adviezen stijgt, is wellicht die van de experten zelf.

En welke mirakeloplossingen had ons kleine pruimenmondje uit Brakel verwacht, misschien? ‘Ha, Alexander, Pierre Wunsch heeft een kip gevonden die gouden eieren legt. En professor De Grauwe heeft nog een ezeltje dat geld schijt. Aan de Technische Universiteit in Delft staan ze trouwens al ver met experimenten om geld op de menselijke rug te laten groeien. O, en wat dacht u er in de tussentijd van om meer belastingen te heffen om de koopkracht te verhogen?

Welnee. Daarbij, de regering kan toch niks doen. Carl Devos zegt het en die kan het weten, want hij is een befaamde regeringoloog. ‘We moeten ons geen illusies maken’, aldus Devos, ‘de regering kan nog geen deuk in een pakje boter slaan, want ten eerste is de boter te duur, ten tweede hebben ze die al moeten geven bij de vis en ten derde zijn er botertekorten wegens boerenprotesten, maar ja, dat trekt Zuhal Demir zich niet aan, want die eet natuurlijk alleen maar olijfolie.’

Die Carl Devos durft toch nogal wat zeggen, he. Ok, het zou kunnen dat ik hem niet helemaal correct citeer, maar ik denk wel dat hij dat woù zeggen. Daarbij, wij behoren ook tot de media, dus wij moeten ons niet bezig houden met een correcte weergave van de feiten, he zeg.

Beste Stefkundige

Wat is dat toch met al die deuken? Als men ze niet in een pak boter wil slaan dan wil men er in liggen. En wie geen van beiden kan, krijgt een deuk in zijn imago. Deuken zijn overgewaardeerd, dus stop het deukpronken!

Wat Carl Devos vertelt, kan ik enkel maar beamen. Zo’n Carl Devos is een pak slimmer dan jij en ik. En toch zeker dan jij. De enige kostprijs die een regering perfect kan beheersen is de kostprijs van de regering. Bijvoorbeeld, door zich aan zijn kerntaken te houden. En wat zijn de kerntaken van een regering? Zorgen dat de straten proper liggen en dat zijn burgers er veilig kunnen over wandelen. Twee punten waar de onze al jammerlijk faalt.

Neen, apps ontwikkelen die al bestaan en kookboeken uitbrengen. Een segment van de boekdrukkunst dat tijdens de boekenbeurs drie hallen van Flanders Expo beslaat. En anders miljoenen in mangroves kappen of oesterkweek in de Sahel sponsoren…

De regering moet ramen en vensters bijbestellen omdat ze het geld er niet snel genoeg doorgejost krijgt.
Ons geld, he Stef! Maar troost je, door de op hol geslagen inflatie is dat geld straks niets meer waard. Dan zal onze libertaire droom eindelijk waarheid worden. Dan zullen we eindelijk kunnen zeggen dat de overheid ons niets afgenomen heeft.

Beste dingsken ,

Heb je dat ook gelezen van die arme dinges? Die van die film. Ge weet wel. Die heeft naar het schijnt ‘prosopagnosie’. Dat betekent dat hij geen gezichten herkent. Maar niemand gelooft hem. Ze denken dat hij arrogant is. Ik geloof hem, dinges…. Winfred Vansnol was het zeker, he? Ik geloof die acteur, hoe heet hij weer. Want ik heb dat ook een beetje.

Sterker nog, ik heb prosopagnosie, gecombineerd met nomenagnosie. Ik vergeet dus de namen die horen bij de gezichten die ik niet herken. En sinds een paar jaar heb ik ook last van nuntiagnosie, wat betekent dat ik niet in staat ben om als een normale mens te kijken naar het Journaal, Terzake of De Afspraak . Soms denk ik dat ook lijd aan delinquendagosie, waarbij ik vergeet hoe ik mij weer eens misdragen heb. Gewoonlijk na cervisiagnosie. (Vergeten hoeveel pinten ik al gedronken had.)

Ach, zoals Lao Zi, grondlegger van het Taoïsme, al zei in de zesde eeuw voor Christus: ‘het is overal iets’.

Hey gij wiens naam op het puntje van mijn tong ligt, 

Ook ik heb dezelfde stoornis als Brad Pitt. Ook mij gelooft niemand. Jij dacht natuurlijk dat ik ging zeggen ‘omdat we ongeveer dezelfde looks hebben’. Mijn vrouw en ik zijn zowat de Brad Pitt en Angelina Jolie van het dorp. Dat is niet zo’n grote verwezenlijking aangezien ons dorp een lange geschiedenis van inteelt kent, zodat de lat nogal laag ligt. ’t Is eerder Fat Pitt en Angelina Pas Jolie, maar da’s nog genoeg om hier te scoren!

Verder kan ik dus Brad-gewijs geen gezichten onthouden. Het is niet mijn enige afwijking. Zo kan ik ook de weg niet onthouden. Als ik ergens naartoe moet – zelfs al ben ik daar al tien keer geweest – loop ik gegarandeerd zo verloren dat ik de weg moet vragen.

‘Excuseer meneer, de weg naar de Langepiemelstraat’.
‘Aaah den Erwin zie, da’s al de derde keer deze week! Da’s betalen he makker! Hahaha!’
Waarop die mens – wiens gezicht ik tevergeefs aan een naam probeer te koppelen – lachend verder wandelt in de veronderstelling dat ik hem een kloot wou aftrekken.

Zoals ik al zei Stef, niemand gelooft mij. Maar dat is niet zo verwonderlijk. Ik geloof mezelf ook niet altijd. Vaak beloof ik mezelf plechtig op een feestje geen druppel alcohol aan te raken om enkele uren later op mijn wenkbrauwen naar huis te keren. Of dan neem ik me voor om geen knopen in mijn okselhaar te leggen en zit ik even later met een macramé-lap onder de armen.

Geloofwaardigheid wordt trouwens zwaar overschat. Met mijn niveau van ongeloofwaardigheid zou ik het makkelijk tot expert, partijvoorzitter of zelfs premier kunnen schoppen. Maar ’t lijkt me zo’n gedoe en je moet ook gezichten kunnen herkennen dus dat doe ik niet.

Er is al een ‘Barak Obama van den Aldi’, een’ Messi van Kinrooi’ en een ‘warme Thatcher’. Een ‘Brad Pitt van de Rendac’ zou er teveel aan zijn.

Mijn portie aan Fikkie gevend laat ik u tot volgende week