De pennenvriendjes: een patat voor Open Vld, een kroket voor Van Grieken en een kei authentieke video van Conner

Wat was dat weer allemaal deze week. Geweld! Agressie! Grove beledigingen! Maar genoeg over de redactievergaderingen bij Doorbraak. De pennenvriendjes moeten het immers nog eens hebben over wat hen de voorbije dagen zoal opviel in de media.

Waarde Erwin,

Weinig mensen beseffen het, maar Brussels minister van Begroting Sven Gatz is een professional. Zelfs hijzelf zegt het. En voor alle duidelijkheid twee keer vlak na mekaar in de vorige Afspraak op Vrijdag 9 juni 2023 tegen respectievelijk Isolde Van den Eynde, de jonge Andie MacDowell van Het Laatste Nieuws (de Woody Allen in mij werd meteen verliefd), en Luckas Vander Taelen. Nu is Luckas iemand waar je geweldig mee moet opletten want hij heeft ooit popmuziek gemaakt, zat nog bij Agalev en daarna bij Groen en doet nu alsof hij iets van opera kent voor Doorbraak. Vooral dat laatste maakt hem in onze ogen uiterst verdacht.

Aanleiding was een ludieke tweet van Gatz. Het was allemaal begonnen toen op pinkstermaandag jongstleden enkele honderden Vlaamse keuterboerkes, zwervers, havelozen en landlieden her en der uit het Vlaamse land naar Brussel kwamen afgezakt, gezeten op varkens, ezeltjes en huifkarren. Ze zwaaiden met rieken, goedendags en brandende fakkels en vendels waarop in Gothische letters de onmiddellijke onthoofding van de gehele koninklijke familie en alle leden van de regering van het Brussels gewest werd geëist. Een enorme beerlucht verspreidde zich dra over onze nobele hoofdstad en de lucht verduisterde door gigantische zwermen strontvliegen. In die context is het volstrekt begrijpelijk dat Sven Gatz  op het twitterken besloot te reageren met een beetje sarcasme. ‘Welaan satangebroed’, schreef hij, ‘Gijlie zijt onwaerdich met uw smoelen om excremente op te sorteren en uwe verstandelijcke vermoogens enen slijckmossel gelijk! Keer.Naar.Uw.Negorij.’

Om volsterkt onduidelijke redenen, zagen de Vlaams Belangers (want die waren het) hier de onschuldige humor niet van in. En daarom was Gatz dus nedergedaald in de VRT-studio’s om zijn diepere inzichten eens goed uit te leggen aan de mand met betreurenswaardigen.

Meteen beschuldigde Sven Gatz de pers, Vander Taelen en ongeveer iedereen behalve hemzelf ervan het succes van Vlaams Belang in de hand te werken. ‘Uw krant publiceert zelfs peilingen die voor ons ongunstig zijn!’ fulmineerde hij. Waarop Isolde (Haa, Isolde, smartelijke zucht) zei: ‘We kunnen ook verkiezingen negeren, natuurlijk.’ Een beetje een rare opmerking, want is dat niet wat nu al drie decennia min of meer gebeurt? Maar ach, heur aanminnige gelaat maakt ons vergevingsgezind.

Ook Vander Taelen vond dat de tweet van Gatz meurde naar de kaas van zijn geliefde stad. En zelfs ik, goede Erwin, immer de gematigdheid zelve, begon, naarmate het gesprek vorderde, dingen te denken als: ‘Wat is die Sven Gatzachterlijk.’ De verleiding was zelfs groot om hier te wijzen op het Gatz in de Brusselse begroting, waaruit blijkt dat ze in Brussel geen nagel hebben om aan hun Gatz te krabben, omdat de Brusselse politici een Gatz in hun hand hebben en alles aan hun Gatz lappen. En dat daarom Brussel een helleGatz is, zoals de anders zo fijnbesnaarde Donald Trump zich eens liet ontvallen. Maar neen, Erwin. Zulke vulgaire en goedkope grappen zou ik nooit durven maken en al zeker niet in onze Doorbraak-correspondentie.

Beste Stef,

Ook ik heb deze aflevering met groeiende verbazing bekeken. Maar die aanwas in verbazing was nog niets vergeleken met het Amazonewoud aan verbazing dat ontsproot toen ik de reactie op de recente — voor Open Vld desastreuze — peiling van Stephanie D’Hose las. ‘Er waren de laatste tijd geen drama’s, en toch krijgen we hier opnieuw een patat’, sprak de vrouw die de Senaat wou afschaffen tot ze er voorzitter van worden mocht.

Er waren de laatste tijd geen drama’s? Jong dementie is een vreselijke ziekte, maar in de politiek kan men er probleemloos mee aan de slag blijven, als het al geen pluspunt is.

De start van de Vivaldi-regering begon al met het drama van de algehele uitverkoop van het liberale gedachtengoed ten faveure van het premierschap van De Croomagnon. U kent hem wel, de Bronstige van Brakel die zijn connecties als minister van telecom aangewend had om een date te versieren met een ranke Italiaanse natuurfilmactrice.

Dan was er ook voorzitter Lachaert die overtuigend verkozen werd met een rechts-liberaal programma dat sneller in de vuilnisbak belandde dan een veggiworst op een Hells Angels-barbecue. Daarna hadden we Hilde Vautmans die de btw op paarden naar 6 procent wou brengen op het moment dat de burger zich nog geen schel gerookt paardenvlees kon permitteren. Of Lydia Peeters die vanuit haar wagen met privéchauffeur de hersenscheet bedacht dat niet iedere Belg zomaar recht had op een eigen karretje. Toen kwam ook nog ouwe Croo, die elke maand een toploon aan pensioen op de rekening kreeg zonder dat — het kan iedereen overkomen — hij dat merkte.

Om nog te zwijgen van de Pedro Falcone van de witte producten, Vincent Van Quickenborne, die om uiterst vage redenen in safehouses moest onderduiken als hij al geen hommeles had met de politievakbonden of minimale Reuzegom-straffen moest verdedigen. 

Vergeten we ook oudgediende Gwenny Rutten niet, die trots kwam vertellen dat de sluiting van onze enige solide energiebron — de kernenergie — vooral een verwezenlijking was van de liberalen, en dat op een moment dat de oorlog in Oekraïne al een tijdje bezig was en er bij de burger gasfacturen in de bus vielen die noopten tot het verkopen van organen op het dark web. Zowat de grootste vergissing sinds Eva De Bleeker dacht ‘ik zal de correcte cijfers over de begroting meedelen, want dat is nu eenmaal mijn job’. Of neen, de grootste vergissing ligt bij Alexia Bertrand die dacht dat het een goede zet was om van de MR naar de Open Vld over te stappen omdat ze daar een toekomst zag… 

Beste passief-agressieve Vanmol,

Je moet dat begrijpen, Erwin, je moet dat in zijn context zien. Je zal maar een Brusselse politieagent zijn die elke week trouw naar De Afspraak op Vrijdag kijkt. En daar zie je dé professional bij uitstek van jouw gemeenschap: dé minister van het gat in de begroting, de enige echte visionaire Sven Gatz. Hij schreef: ‘Keer.Naar.Uw.Mesthoop’, en niet alleen dat, Erwin, hij legde dat ook nog eens geduldig en beeldend uit met alle empathie voor het klootjesvolk hem zo eigen. Wie mag het dan verbazen dat voornoemde agent een paar dagen later een stevige klets in het gelaat uitdeelt aan Tom Van Grieken. Had niet zijn professional-minister zulks minstens impliciet aanbevolen?

En daarbij, Erwin: we weten toch allemaal dat Van Grieken geen échte Griek is! Dat komt daar onder valse voorwendselen met een klein groepje miserabelen plaats innemen op de edele stoep van de schone Jacqmainlaan en de aanminnige Albert II-laan! Iedereen weet dat Brussel vrij is, open ende van De Wereld. Uitgerekend daar vanop de zijlijn uw steun betuigen aan een betoging voor meer respect voor de zorg, hoe schandalig is dat!

Wij weten trouwens nog zeer goed dat alle zorgverleners 200 procent voor het Vivaldi-beleid waren en zijn, en dus zeker niet gediend van de steun van een vuige oppositiepartij als Vlaams Belang. Dat zagen we toch tijdens die geweldig overroepen mars tegen de coronapas van november 2021 waar amper 35.000 preppers, kruidenvrouwtjes en nazi’s op af waren gekomen. Weet je nog die beelden van die dansende verplegers en verpleegsters toen de betoging langs hun ziekenhuis passeerde? Je weet net zo goed als ik, Erwin: niets zegt zo hard ‘ik keur dit af’ als meedansen en je duimen opsteken. Trouwens, wie zegt dat een keiharde klets negatief moet ervaren worden? Mogelijk wilde oom agent hier enkel non-verbaal duidelijk maken: ook al vinden anderen dat u kletskoek verkoopt, ik neem u ernstig. Laat ons die mogelijkheid vooral niet prematuur afwijzen, dierbare vriend.

Uiteindelijk, Erwin… al vier decennia hoor ik politici met trillende stem op 11 juli speechen over ‘een kààkslag voor Vlàànderen’. Wel, eindelijk hebben we er echt eentje gezien. En met nervositeit over recente politieke peilingen heeft dat uiteraard écht waar niks te maken.

Yo Sugar Stefson,

Ik kan dat natuurlijk allemaal in zijn context zien. ‘Klappen voor de zorg’ zijn nu plots een probleem als ze van de flikken komen? Gun die mensen ook eens wat! Het gebeurde nota bene in Bruxelles, de plek waar de Vlaamse kaakslag uitgevonden is. Om het met de woorden van bi-curious Conner te zeggen: ‘Respect voor de politie aub.’ Toon als Vlaming in Brussel wat nederigheid. Maak u smal, neem de kortste weg naar uw bestemming en richt nimmer de blik van de grond op. ‘Als je in Rome bent, doe dan als de Romeinen’ sprak mijn grootvader ooit — in de Zoo van Rome — net voor hij wat christenen in het leeuwenhok duwde.

Brussel is nu eenmaal een rovershol en de grootste rovers zitten in de Europese wijk. Stroperij is zijn grootste exportproduct. Brussel is een pendelstad en pendelen is een manier om de toekomst te voorspellen. Wanneer we de volgende keer gestroopt worden bijvoorbeeld.

Liefste – niet in seksuele zin – vriend Vanmol,

Bij het ter online gaan van deze rubriek verneem ik dat de genaamde Rousseau Conner wereldkundig heeft gemaakt dat hij niet wil kiezen tussen mossel of worstenbrood. Dat hij graag mag kijken naar het Songfestival maar ook naar een concert van AC/DC. Dat hij bij het zicht van twee walletjes wel eens van beiden een beet wil nemen. Dat zijn mes aan twee kanten snijdt. Dat hij kortom zowel het penseel der liefde als de flamoes genegen is. Iedereen viel van zijn stoel, behalve ongeveer iedereen die ooit een social mediapost van de man zag. Niet dat ons dat bicurious gedrag ook maar één nanoseconde aangaat, trouwens. Doe toch lekker wat je leuk vindt. Maar dat was buiten onze instagrammabele voorzitter gerekend. In een vlaag van authenticiteit, zo authentiek dat zelfs de meest getrouwen aan hun innerlijk zouden zeggen: ‘Wow, DAT is authentiek’, liet ‘ribbedebie naar holebi’ Conner zich interviewen door Eric Goens, een man zo integer dat zelfs zijn eigen huis een tv-format werd. Goens – de strafste journalist sinds Edwin Ysebaert – vroeg amper een schamele vergoeding aan alle redacties en omroepen die het coming-out interview van Conner wilden gebruiken. Het moet van de uitvinding van de boemerang geleden zijn dat zoiets ooit zo snel in zijn zelfgenoegzame gelaat terug flikkerde. Wat Conner deed en met wie, Erwin, het interesseert mij matig. Maar probeer asjeblieft niet een commercieel slaatje te slaan uit  je coming out.

Tot volgende keer, geile beer!