De pennenvriendjes gingen eens naar Davos

Wist u dat dagbladen zowat dagelijks verschijnen? Vaak zelfs met nieuwe artikels! Gelukkig hoeft u ze niet allemaal te lezen. Dat doen Erwin Vanmol en Stef Durnez wel in uw plaats. Hun selectie bieden zij elke vrijdag nederig aan via deze sympathieke webstek. 

Waarde niet-Brusselse jongere,

Dinsdagochtend was ik aan het onthaasten op de E34. Gelukkig kon ik mij in de file vermaken met Radio 1. Ruth Joos had een jongerenadviseur bij de Vlaamse jeugdraad aan de lijn. Aanleiding waren Brusselse jongeren die rel en medereizigers hadden geschopt op de bus naar de Blaarmeersen en op de trein naar Oostende.

‘Ik vind dat inderdaad, allez, ik vind het uiteraard heel spijtig dat dit allemaal is gebeurd’, piepte de jongerenadviseur, die klonk alsof ze nog niet stemgerechtigd was. ‘Maar ik vind het wel spijtig dat er weer wordt gesproken over Brusselse jongeren, alsof da alle Brusselse jongeren zo zijn.’

Ruth Joos zoog op de haar zo kenmerkende wijze lucht tussen haar tanden en kwam tussenbeide: ‘Maar het is toch opnieuw met Brusselse jongeren. Mogen we dat dan niet benoemen?’

Ik moest hardop lachen. Benoemen? Nee, natuurlijk mag dat niet, mevrouw Joos! Trouwens met de term ‘Brusselse jongeren’ ben je niet écht de dingen aan het benoemen. De laatste keer dat iemand iets benoemde, was toen Yves Desmet honderd jaar geleden de term ‘kutmarokkaantjes’ gebruikte in het extreem rechtse De Morgen.

De jongerenadviseur besloot: ‘Ik werk me brusselse jongeren en ik ga ni zeggen dat er geen problemen zijn, maar grotendeels euh, da zijn brave jongeren die allez, die vertonen wel kattekwaad maar niks meer da andere jongeren wel doen, maar ’t is precies elke keer als brusselse jongeren iets doen da heel brussel, allez alle brusselse jongeren daar de gevolgen van moeten dragen en niet die enkelingen die da hebben gedaan en da’s precies elke keer opnieuw en opnieuw en da vind ik vooral heel spijtig.’

Naar aanleiding van het interview heb ik nog een vraagje. Mogen we nog zeggen dat de Duitsers in 1939 Polen binnenvielen? Want een factcheck leert ons dat niet àlle Duitsers Polen zijn binnengevallen. Sterker nog: de meeste Duitsers bleven gewoon thuis Reibekuchen eten. Ik vind dat inderdaad, allez, ik vind dat uiteraard spijtig, allez, ’t Is precies elke keer als Duitsers een oorlog beginnen dat alle Duitsers daar de gevolgen van moeten dragen.

Beste Zeeuw-meeuw,

Ik ben ooit nog in Brussel naar school geweest. Dat was in Sint-Lucas en het waren de jaren tachtig. Tachtig was prachtig en ‘kutmarrokaan’ was voor ons gewoon een ander woord voor vrouwelijk persoon uit Marokko. Maar eilaas, reeds toen tekenden zich sombere voortekens af aan de horizon. De kunstschool was gelegen in een migrantenwijk en af en toen kwam de plaatselijke ‘jeunesse’ amok maken aan de schoolpoort.

Dat waren toen pubertjes van om en bij de 14 jaar, zo gevaarlijk waren dus die niet. Maar ik was een culturo in opleiding, ergo zo laf als zwoel weer. In de beste linkse traditie probeerden we de zaken te negeren. Werd de sfeer een beetje té grimmig dan dropen we af om ergens anders links te zitten zijn.

Op een bepaalde dag moet er toch een leerling geweest zijn die iets minder geschoold was in de wegkijkologie want er was een schermutseling ontstaan, gevolgd door een massale samenscholing van onvriendelijke Noord-Afrikanen. De schooldag zat er bijna op en het vooruitzicht dat wij ons een weg zouden moeten banen door de antipathieke lynchmob maakte dat de kans bestond dat we met een Jackson Pollock in de broek naar huis zouden keren.

Maar toen zagen we de coolste gast van de school langs de overkant van de horde opdagen. Hij zag er uit als Sid Vicious, compleet in het leer en met meer ijzerwaren beslagen dan de Gamma. Zonder een stap te vertragen stapte hij door de verbaasde meute, die openspleet als was het de rode zee en was hij de bespijkerde Mozes. Mozes is ook in de islam een gerespecteerde profeet dus dropen de belagers af en konden wij glimmend van deugzaamheid huiswaarts keren.
De dag erna kocht ik een plaat van de Dead Kennedys.

Beste aardbewoner Erwin,

Wie zich afvraagt waarom de pers minder vertrouwen geniet dan een paar decennia  geleden, moet misschien eens kijken naar een kop als deze: ‘Asteroïde twee keer zo groot als grootste gebouw ter wereld scheert deze week voorbij onze planeet’.

Ja, dat is schrikken. Stel u voor dat die asteroïde even niet oplet – aan het bellen of met zijn gps bezig – en een beetje van zijn baan afwijkt. Dan zijn we er allemaal aan!

Niet dus. Dat ‘voorbij scheren’ blijkt op 4 miljoen kilometer te zijn. Da’s dus nog verder dan de maan. Zelfs verder dan Limburg. Jaja, een clickbait had mij weer beet. Verder vernemen we nog dat betreffende langsscheerder zo groot is als die wolkenkrabber in Dubai, de Burj Khalifa. Wow, dat is groot. Dat is bijna zo groot als Jenna Boeve. En zevenentwintig miljoen keer groter dan Tinne Van der Straeten.

Nu ik er nog eens over nadenk: al bij al zijn kranten toch leerzaam.

Aardige kloot Stef!

Het zal wel zijn dat kranten leerzaam zijn. Wat las ik deze week? In Aalst heeft een man een rat van de verdrinkingsdood gered. Tijdens de hevige regenval was het grondwater zodanig gestegen dat de ratten uit hun holen gedreven werden. Daarop stapte een gelieslaarsde Aalstenaar het water in om een plodderend knaagdier op het droge te helpen.
Stef, ik ben geboren te Aalst. Ik ken mijn pappenheimers.

In Aalst is niet iedereen – ik formuleer het voorzichtig – altijd even nuchter. Zo gebeurt al eens dat men er abuiselijk de garderobe van vrouwlief aantrekt of in een vlaag van opwinding ajuinen vereert. Dat men echter een rat gaat redden van de verdrinkingsdood, dat is een staat van dronkenschap die men doorgaans enkel in Ninove aantreft.

Ik weet niet of je dat weet, Stef, maar ratten zijn – na vissen – zowat de beste zwemmers op de planeet. Ratten kunnen als het moet een hele dag zwemmen. Schepen vergaan met man en muis maar nooit met rat! Als eerste verlaten ze het zinkend schip en zwemmen vervolgens mijlen ver naar onbekende kusten.

Daarbij komt nog eens dat Aalst als stad aan een rivier jaarlijks fortuinen uitbesteedt aan het verdelgen van die plaagverspreidende rakkers. En dan komt er zo’n halve zool, die indertijd teveel naar Plons de gekke kikker gekeken heeft, een rat uit het brakke water halen en met een aai over de bol naar het dichtstbijzijnde rattenwijf sturen om zich te verzekeren van een miljoen of wat nakomelingen.

Neen Stef geef me dan maar Dendermonde. Ok, daar doen ze dit weekend onoorbare dingen met een houten paard, maar da’s maar één keer om de tien jaar.

Waarde Schwappie,

Dit jaar ben ik eens niet naar Davos gegaan. Die bijeenkomsten van het Wereld Economisch Forum, ik zeg altijd: als je er één gezien hebt, heb je ze allemaal gezien. Altijd weer die wereldleiders, kapiteins van industrie en die mediamagnaten die onder mekaar afspreken waarmee ze ons weer het bloed van onder de nagels gaan pesten. Daarbij, Erwin, dat zijn allemaal complottheorieën. Die mannen hebben gewoon het beste met ons voor. Ik heb daar het volste vertrouwen in. Daarom blijf ik thuis. Trouwens, mijn privéjet moest naar de keuring.

Yo Lowieke Davos!

Ik heb het deze week al enkele keren gezegd. ‘Als Davos de passie preekt, boer pas op uw ganzen.’  Toen er wat beelden begonnen te lekken bleek dat een understatement te zijn genre ‘de Mount Everest is een verhoging in landschap’ of ‘in Texas knallen niet alleen de kurken’.

Zo kregen we beelden te zien van een goedkeurend knikkende Petra De Sutter bij een betoog van een Australische betuttelingsambtenaar die vond dat we de mensenrechten moesten ‘hercalibreren’ en dan vooral de vrijheid van meningsuiting.

Daarna was er de president van Alibaba die kwam opsnijden over het feit dat hij weldra een app ging hebben waarmee ieders koolstof-voetafdruk afzonderlijk kon berekend worden – stel u de oneindige takseermogelijkheden voor!

Je kent de situatie wel, he Stef. Langs de ene kant heb je het World Economic Forum dat zegt de crisis te willen aangrijpen om belangrijke veranderingen in de maatschappij door te voeren. Daar tegenover staan de complotdenkers die zeggen dat het World Economic Forum de crisis wil aangrijpen om belangrijke veranderingen in de maatschappij door te voeren.

Volgens de pers zijn die laatsten misleid, van slechte wil of ronduit gestoord. ‘Och ja, Davos is niet meer dan een praatcafé’. Dan toch een heel duur praatcafé, ook qua ‘carbonfootprint’. Men neemt er ruim aanstoot aan de uitstoot maar gaat met de privéjet naar de wc.

Verder slooft me zich vooral uit in dingetjes verzinnen die er op gericht zijn de mensheid zo zwaar mogelijk te kloten, de gans zonder toeteren te plukken en de kei te stropen. En de pers? Die vindt het dolletjes.

Als we dan toch ingrijpende maatschappelijke verbeteringen willen doorvoeren dan stel ik voor dat we iedereen die het spektakel in Davos relevant of leuk vindt een gratis ticketje geven en vervolgens het land op slot doen.

Tot volgende week, infotheek!