De pennenvriendjes gingen eens naar de Makro

Wekelijks bladeren de pennenvriendjes door de kranten en pennen hun fenomenale bevindingen neer in een onvolprezen correspondentierubriek. 

Beste vriend van de betere muziekstream,

goed nieuws voor muziekliefhebbers zoals wij: Neil Young dreigt zijn muziek van Spotify te halen. (En inmiddels heeft Spotify ze al verwijderd trouwens.) Is kabouter Grumpie boos omdat Spotify hem te weinig percentjes betaalt? Is hij slecht gezind omdat zijn muziek is ondergebracht in de categorie ‘gezaag met een mondharmonica en een gitaar’? Nee, niets van dat alles. Zijne Schijnheiligheid is toornig over de podcasts van de komiek Joe Rogan bij Spotify. Rogan nodigt namelijk weleens mensen uit die niet 100 procent meegaan in het Covid 19 narratief van de WHO, het WEF en de WWF Pandaclub.

Ik snap dat een hoogbejaarde man als Neil Young, die aan zijn nasale stemgeluid te horen vaker last heeft met zijn ademhaling, doodsbenauwd is om Delta of Omikron of één van hun broertjes of neefjes op te lopen. Hij hoeft wat mij betreft dus geen fan te zijn van Joe Rogan. Maar als alle artiesten grote bedrijven publiekelijk gaan proberen chanteren omdat er daar iemand iets zegt wat ons niet bevalt, dan zijn we nog niet aan de nieuwe aardappeltjes.

Ik zeg: bol het af, Young. Keep on rocking in your not so free world! En neem ineens Bob Dylan mee en alle Vlaamse en Nederlandse rappers. Dan worden het weer heerlijke tijden op de streamingdienst!

Beste bloemenkind,

Ik weet niet of je dat weet maar Neil Young, dat is een hippie. Voor de jeugdige lezers: een hippie is een jaren zeventig fenomeen, gekend voor zijn vuile voeten, promiscue gedrag en onuitstaanbare vrolijkheid. Eén blik op de kop van Young moet voldoende zijn om te beseffen dat die dagen reeds ver heen zijn. De hippies dat waren de wokies maar dan zonder de dystopie. Ze konden ook wat afleuteren hoor dat langharig werkschuw tuig. Maar ze waren tenminste zeer argwanend tegenover de overheid die ze ook wel eens ‘the man’ pleegden te noemen.

Onze ouwe Young kan dan beweren te rocken in the free world ondertussen is hij zelf zo woke als een penisvagina. Want wat is er volgens hem aan de hand?  Komiek Joe Rogan stelt de directieven van ‘the man’ in vraag! Joe Rogan doet niet wat vadertje staat van hem verwacht! En dat is de grootst mogelijke halsmisdaad in de wokefamilie.
En dan denk je ‘die Rogan gaan ze cancellen in 3..2..1..’. Neen, neen, neen, Stef! The Southern Man is ondertussen nog woker dan de wokeste wokeling! Neil Young cancelt zichzelf!
Met Neil Young zijn we op het punt aanbeland waar woke zichzelf oplost. Waar de pedante slang zichzelf in de staart bijt. Woke maakt de cirkel rond, implodeert en lost op in de oneindige leegte waarin het thuishoort.
Topkerel die Young!

Beste Makro-econoom Vanmol,

we moeten het eens hebben over boodschappen doen in de jaren tachtig. Hoe avontuurlijk was dat! Je trok naar de Nopri of de Unic en je kocht daar de schamele goederen die de lokale superette toevallig ter beschikking had. Een pot reuzel, wat niervet en een halve koeiepoot. Daar kon je weer een week mee verder. Groenten betrok je uit eigen moestuin en als je geluk had was er één keer per week ergens een markt. Of nog straffer: er reed een winkelwagen door het dorp waar je mogelijk een pot appelmoes en een fles groene limonade kon krijgen. En toch waren er geruchten over een immense hal waar al het lekkers van over de hele wereld te koop was, maar enkel als je over een MST beschikte. Een Macro Safe Ticket. Daarvoor moest je ‘een zelfstandige’ zijn, of een VZW bestieren.

Je tante had een verre nicht drie dorpen verder en die had een magische Macro kaart en als tante het vriendelijk vroeg, mocht ze er gebruik van maken. Anderhalve dagreis later keerde zij terug met zeventien blikken Zwan worst in één blisterverpakking (het was 16 plus 1 gratis!) en een doos krabsalade van drie kilo. Die werd verdeeld onder de familie en zeven dagen lang aten we ’s morgens, ’s middags en ’s avonds krabsalade. Inmiddels droeg je comfortabele pantoffels, eveneens van de makro en duidelijk ontworpen door een hippe kleermaker uit 1864, wat mooi paste bij de ribfluwelen broek die in hetzelfde etablissement op de groei gekozen was.

O, en in een dolle bui had ze ook nog een rekenmachine aangeschaft die slechts drie kilo woog en waarop je tot wel 100 kon rekenen! Het was heerlijk toen, maar ik geef grif toe: dat soort winkelen past niet meer helemààl bij de huidige generatie en tijdsgeest. En daarom staan de winkels van Makro nu te koop. Een bevriende investeerder vertelde me dat hij wel geïnteresseerd was om wat Makro’s te kopen, maar ze waren verpakt per zes vestigingen en hij kon er maar vier gebruiken.

Hey staffelstef!

de Makro dat was nogal eens een winkel! Toen ik jong was heb ik daar altijd veel over gehoord maar ik ben er pas heel laat binnen geraakt. Dat kwam zo: mijn vader was wel zelfstandig maar hij weigerde steevast een Makrokaart. ‘Dan weten ze dat ge geld hebt’ zei hij altijd gevolgd door ‘ik ben niet zot!’.
Met die ‘ze’ die ‘het’ zouden weten vermoed ik dat hij de fiscus bedoelde. Wat dan weer het vermoeden doet rijzen dat hij wel eens creatief omsprong met facturen. Dat kon in die tijd nog, zolang het niet teveel opviel. Nu is foefelen met facturen enkel mogelijk met de juiste extentions in uw haar en een project dat zo productief is als een eunuch op een gangbang.

Ik ben er later binnen geraakt toen ik militair was. Mijn chef had zo’n kaart. Ik herinner me nog die keer dat we enorm aangestaard werden en er gesmoezeld werd achter onze rug.
Ik had me net opgegeven als vrijwilliger voor Bosnië en ik dacht dat die krijgshaftigheid van mij afstraalde. Aan de kassa bleek dat mijn karton melk lekte en ik een lactosespoor door heel de Makro getrokken had. Het leger, ik heb daar mijn sporen verdiend!

Waarde Vlaamse reus,

Disney kondigde een nieuwe verfilming aan van Sneeuwwitje, en dat schijnt een kaakslag te zijn voor dwergen. Vooral voor dwergen die met zeven in een grot wonen en zingend naar de diamantmijn gaan om te werken, wat voor vele verticaal uitgedaagde mensen in onze samenleving vandaag pijnlijk herkenbaar blijkt te zijn. Ik begrijp dat. Maar Sneeuwwitje is niet de enige mogelijk problematische film!

Stel je voor: je zit als begeerlijke jongedame in een kamer waar je goud moet spinnen van stro, opgesloten door iemand die ‘Repelsteeltje’ heet, maar helaas weet niemand dat die zo heet. Hoe pijnlijk moet het niet zijn, als je dan in de krant moet lezen dat Disney jouw levensverhaal gaat verfilmen!

Of stel, je bent ooit door drie beren uit hun huis gejaagd omdat je op hun stoel hebt gezeten, hun pap hebt opgegeten en in hun bedje hebt geslapen. Allemaal al traumatisch genoeg op zich, maar als dat dan ook nog eens verfilmd wordt met muziek en liedjes en een grappige nevenfiguurtje dat de ene sarcastisce one liner na de andere uitspuwt, de vernedering ware ongekend! En daarom wordt het tijd dat wij met zijn allen aanstonds het imperium van Disney platbranden. Ik zoek alvast mijn riek en fakkel. Smeer je ook wat boterhammen, Erwin, want daarna trekken we naar Marvel, met al hun racistische films over supermensen!

Yo Grumpiemans!

dat gezanik over Sneeuwwitje door Peter Dinklage vind ik eerlijk gezegd wat kleintjes! Hij heeft eens in een serie met de grote mensen mogen meespelen en hij weet het meteen allemaal beter! Lange tenen hebben ze, die dwergen! Dat hij blij is dat dwergrollen naar dwergen gaan! Als ze Anna Boleyn kunnen laten spelen door een zwarte actrice, dan kunnen ze voor Klein Duimpje evengoed Jason Momoa casten. Of Gullivers Reizen met Danny De Vito en de Harlem Globetrotters! Neen jong, dwergen ik heb het er niet voor. Altijd slecht gezind en kort van stof. Geef mij maar elfen.

Van vervelende kabouters gesproken: wat lees ik bij de overgesubsidiëerde FOD Overheidspromotie die we ook wel eens onze pers durven te noemen? Frans Timmermans meent dat Vladje Poetin wat frivool dreigt met een derde wereldoorlog om zijn klimaatproblemen weg te steken.

Er komen veel akelige dingen uit Nederland, zoals Frans Bauer en zoute drop maar Frenske Timmermans slaat op dat vlak alles. Timmerfrans mag dan wel zeven talen spreken, de taal van de rede is er niet bij. Wat denkt zotte Frans? Dat Poetin schreiend de armen ten hemel richt omdat het in Siberië een halve graad boven de -50 is? Omdat er een vlinder op de Taiga gesignaleerd is? Omdat baboesjka’s een onderrok minder dragen?

Neen Stef. François Carpentier is de man van de Green Deal. Een project dat qua kleptocratie zijn gelijke niet kent en die Frans bij ’s werelds rijksten moet brengen. Sinds hij daar emplooi heeft koppelt hij echt alles aan het klimaat. Hittegolf? Het klimaat! Koudegolf? Het klimaat! Ruzie met uw wijf omdat je met uw zatte botten naast de WC gekotst hebt? Het klimaat!
Wat er ook gebeurt, klimaatpaus hoort de kassa rinkelen.
Eigenlijk toch iets fantastisch he die Hollandse koopmansgeest!

Tot volgende week!