De pennenvriendjes kijken pips naar de PIP (Positief Ingestelde Premier)

In deze aflevering van hun wekelijkse correspondentierubriek over de media oordelen de pennenvriendjes dat humor een ernstige zaak is die beter uitbesteed wordt aan experten.

Beste Ernstwin,

Ik zeg altijd: we mogen eens lachen, maar toch niet te vaak. En liefst binnen vooraf afgesproken tijden en krijtlijnen. Even monkelen hier, eens grinniken daar, ik zie daar weinig kwaad in. Verontrustender vind ik de trend bij onze politici om ronduit hilarische nonsens de wereld in te sturen over onderwerpen waar we toch net dat tikje meer ernst hadden verwacht.

Neem nu Alexander De Croo, onze PIP (Positief Ingestelde Premier) die dinsdag een tweet lanceerde op X: ‘Met onze vaccins hielpen we mee COVID-19 de wereld uit.’

Kijk, een dosis cognitieve dissonantie (moeilijk woord voor het syndroom waarbij men het licht van de zon ontkent) kan je altijd verwachten uit de Wetstraat. Het is zelfs een van de belangrijkste USP’s (Unique Selling Points) van de hele West-Europese politiek. Maar deze tweet, dat is geen cognitieve dissonantie meer. Dat is groteske lulkoek van het communicatiebureau Larry, Apekool en partners.

Om te beginnen: ‘onze’ vaccins. Dus, omdat de multinationals Pfizer en Johnson & Johnson toevallig ook nog een vestiging hebben in dit godvergeten koninkrijkje, zijn het ineens ‘onze’ vaccins? Dan zijn Audi en Volvo Belgische automerken en is Ronald McDonald net zo Belgisch als Adolphe Sax, Manneke Pis en Staf van Shoeconfex.

Maar onze Positief Ingestelde Pipo zegt daar ook met uitgestreken gezicht (is er iemand bij wie die term beter past?) dat covid-19 de wereld uit is. Houd uw paarden, Erwin! Dit is wereldnieuws. Covid-19 bestaat niet meer. Althans niet op deze wereld. Mogelijk brengt Nasa het nog eens terug mee vanop een of andere komeet, maar laat ons niet op de feiten vooruitlopen.

Goed gelachen, Alexander. Nog van dat! Tweet anders eens dat oorlog de wereld uit is dankzij onze wapenindustrie. Of dat pesten de wereld uit is dankzij onze ketnet-stip. ’t Is dat Alexander uit een vrijzinnig milieu komt of hij zou nog beweren dat God in Frankrijk alleen maar op jaarlijks verlof is, zoals elke andere Belg.

Eb en invloedrijke vriend Stef,

Nu je het toch over verlof hebt. Herinner u dat akkefietje op een zonovergoten zomerdag in 2020, toen een groepje Brusselse frigo- en kickbox toeristen het strand van Blankenberge omtoverden tot het slagveld der beschavingen. Wat begon als een dagje met luide muziek en sloten sterke drank eindigde met het oneigenlijk gebruik van strandmeubilair. Het was verbijsterend te zien hoever men een strandstoel kon slingeren. Ook de reikwijdte van een vakkundig gelanceerde parasol mocht verbazen. Vooral in de richting van tot bescherming der kroost gedwongen huisvaders en uitgerukte dienders.

Met dit wetenschappelijk verantwoorde diagram legde VRT NWS de oorzaak van de rellen door getijdenwerking uit.

Onze nationale omroep ploos het destijds voor ons uit en wist meteen de grote schuldige aan te wijzen: de getijdenwerking! 

Later leerden we dat diezelfde getijden voor exact diezelfde problemen zorgden bij binnenwaters en zwemvijvers, zelfs bij volledig overdekte binnenzwembaden. En zelfs, zélfs op plekken waar helemaal geen water was!

Zo zie je maar dat de natuurkunde verre van af is. Dat toont de invloed van de vloed op een toevloed van mensen onder invloed. Ebt ge hem?

Hey zwijntje Erwin,

Ken je ‘katje Lee’ nog? In 2020 werd ene Selena Ali uit Stabroek gerepatrieerd (corona!) uit Peru. Ze had daar een kat, ingeënt tegen hondsdolheid. Normaal moet zo’n beestje dan nog 3 maanden in quarantaine, voor het België binnen mag, maar toch kreeg Selena toestemming om ‘katje Lee’ mee te nemen.

Dat was buiten het voedselagentschap gerekend. Ik weet niet waarom, want Selina was niet van plan om katje Lee op te eten. Hoe dan ook, in de oneindige empathie, eigen aan ambtenarij, liet het FAVV het katje bestuurlijk in beslag nemen met het oog op euthanasie. Waarop Selena onderdook met Lee. Er kwam uiteindelijk een compromis: kat mocht terug naar Peru om quarantaine uit te zitten en dan weer terugkomen. Eind goed, al goed.

Maar dat is buiten de Belgische justitie gerekend. In een bliksemsnelle reactie daagde de Antwerpse procureur de volle drie jaar later Selena Ali voor de rechtbank omdat ze haar poes niet meteen had laten zien.

Wat leren wij nu hieruit? 1) Dat we in België niet bepaald een gebrek hebben aan ‘first world problems’. 2) Dat administraties immer hoog scoren op de autismespectrum-hitparade. 3) Dat het gevaarlijk is om iets mee te nemen uit het buitenland. Zie ook de twee Belgen die een paar steentjes voor hun aquarium wilden meenemen uit Turkije en in een ‘Midnight Express’ nachtmerrie terecht kwamen.

Ik weet niet, Erwin, of je nog van plan was om op reis te gaan, maar indien wel: neem vooral niks mee naar huis. Het risico is te groot. Voor je het weet komen mensen nog voor de rechter omdat ze een vuile ziekte meebrachten uit Thailand.

Beste Stef,

Ik moet altijd lachen om ‘katje Lee’. Ik stel me dan een kitten voor die, omsingeld door Peruaanse straathonden, piept ‘deze pootjes zijn dodelijke wapens, sapperlootjes’. Met een zwarte gordel, tevens ook vlooienband.

Die twee die Romeinse rozassen meesmokkelden voor de opsmuk hunner aquarium  zijn ook hilarisch. Wat is het volgende? 

– ‘Meneer, mevrouw, wat doet deze piramide in uw koffer?
– ‘Piramide? Is dat een piramide? Die hoop stenen? Hoe kunnen wij dat in hemelsnaam weten?!’

Ik heb deze week ook goed gelachen met Dorah Ilunga, PS-politica uit Sint-Joost-ten-Node ofte Saint-Josse-dans-la-Purée in de lokale spreektaal. Dat een Brusselse PS-politica de schone kunst der corruptie bedrijft en de hele Brusselse politiek één grote grabbelton is, weet iedereen. Maar het is een onuitgesproken wet om te doen alsof dat een verzinsel is van kwaadwillende nationalisten uit het Noordelijke landsdeel.

Het siert mevrouw Ilunga dat ze niet de minste moeite deed om haar gedrag te verstoppen. Jarretels, slopen sigaretten, restaurantbons tot ‘een handvol bananen’ toe. Allemaal op kosten van de belastingbetaler.

Dat mevrouw Ilunga er uitziet als iets dat bij Madame Tussauds te dicht bij de verwarming stond, maakt het nog grappiger. (Zelfs Sammy Mahdi zou zeggen: wow, dàt is véél make up!) Haar gebleacht gebit schijnt vanuit de ruimte zichtbaar te zijn.

Onze ongebleekte vriendschap koesterend lees ik u graag weder volgende week!