De pennenvriendjes kopen op roetveegvrijdag niet zomaar alles wat in de krant staat

Het is zeldzaam, maar af en toe maakt de pers al eens een klein foutje. Een grapje dat niet als dusdanig herkend wordt, een FIFA-baas die onheus bejegend wordt. Gelukkig zijn er pennenvriendjes Durnez en Vanmol om daar meteen op te springen en de betrokkenen veel te hard uit te lachen in hun onnodig kwetsende correspondentierubriek. Geniet ervan zolang het nog niet strafbaar is. 

Waarde shopaholic Vanmol,

Wat voor geweldige koopjes ga jij jagen op deze roetveegvrijdag? Zelf heb ik ongeveer alles wat ik nodig heb, dus ik ga nu voor dingen die ik niét nodig heb. We moeten tenslotte iéts doen om onze mooie en rijke Amerikaanse tradities in stand te houden.

Twee jaar geleden heeft Fernand Huts op zo’n roetveegvrijdag de Boerentoren in Antwerpen gekocht. Tot die tijd huisde daar de KBC-bank, maar die zitten inmiddels naast het DPG-gebouw aan het Centraal Station, zodat Christian Van Thillo niet te ver hoeft met zijn kruiwagens vol geld.

Maar wat moet zo’n Fernand Huts dan met de Boerentoren? Er een gigantisch zonnepaneel van maken, zoals al zijn natiegebouwen in de haven? Had gekund, maar het werd een andere hobby van onze frugale mecenas. Hij zou het gebouw wijden aan kunst en cultuur. Wel eerst even netjes de asbest saneren, want daar kunnen artistieke zielen slecht tegen. En dan de buitenkant wat opsmukken met… euh… ja, met wat, eigenlijk? In mijn ogen is het een soort grote serre. Waardoor je in de volksmond van de ‘groentenboerentoren’ zou kunnen spreken. Maar volgens architect Daniel Libeskind is het ‘een kroon van glas met een glazen tweede toren naast’. Aan het ontwerp te zien, groeit in die glazen toren een gigantische weedplant, wat toch merkwaardig is voor een stad die zo heftig inzet op de war on drugs.

Zodra ik het voorstel zag, verscheen een brede grijns op mijn anders zo norse gelaat. Ik wist: dit wordt genieten. En jawel hoor: het was meteen raak. Grote paniek op het Twitterken, het Feesboeksken en in de Frut (voor niet-sinjoren: dat is de Gazet Van Antwerpen). Hoogoplopende verontwaardiging, vernietigende commentaren, hartsgrondige verwensingen. Het leek wel een regeringsoverleg! Volgens de Vlaamse bouwmeester getuigt het ontwerp van Libeskind van afschuwelijke spektakelarchitectuur. Je moet weten, Erwin: Antwerpen is dan wel een wereldstad, maar dan toch liefst één met onopvallende gebouwen. ’t Is al erg genoeg dat ze er een opvallend Mas, een opvallend Vlinderpaleis en een opvallend havengebouw hebben gezet. Ze zouden dat beter allemaal afbreken. Antwerpen is een wereldstad, maar dat moet niet heel de wereld weten, he zeg!

Eén voordeel zou die serre wel hebben: het uitzicht op de files moet fantastisch zijn van daarboven.

Beste Stef,

Het probleem met Fernand Huts is dat hij Fernand Huts is. Huts mag zijn ontwerp voor de Boerentoren dan wel laten tekenen hebben door een ‘Liebes’-kind, zelf is hij er geen. Wat de man ook doet, het is nooit goed.

Fernand richt een bedrijf voor biogroenten en fruit op. Teensletsers: ‘Meneer Huts deze rammenas van u leunt iets teveel naar rechts.’
Fernand maakt van Katoennatie een wereldbedrijf. Afgunstig links: ‘Waar katoen is, is De Wever nooit ver weg!’.
Fernand omarmt het mecenaat middels prachtige en drukbezochte exposities. Culturo’s: ‘Pfff, exposities maken voor honderdduizenden bezoekers kan iedereen, dat hij maar eens probeert de boîte open te houden voor twee man en een paardenkop zoals wij!’

De enige bevolkingsgroep, bezijden Jan met het archaïsche hoofddeksel, die hij nog niet de gordijnen had ingejaagd, waren de architecten en de bouwmeesters. Nu moet je weten, Stef, dat architecten doorgaans het slag volk is dat elk gebouw haat dat neergepoot is voor ze hun diploma haalden. Mocht het enigszins mogelijk zijn om een tactisch kernwapen in te zetten voor urbanistische doeleinden, ze zouden er hun hand niet voor omdraaien.

Voor zo’n bouwmeester is een pittoreske dorps- of stadskern waar menigeen met graagte in rondkuiert, slechts een onuitstaanbaar obstakel. Een obstakel dat de weg blokkeert naar visionaire megalomane plannen die later totaal onleefbaar blijken te zijn en nog even later het gevecht met de zwaartekracht verliezen. Waarna deze ruïnes ruimte maken voor nieuwe koortsdromen van alweer een nieuwe lichting ‘huizekestekenaars’.

Waarom spreekt dat slag volk dan ineens in apocalyptische termen wanneer Fernand Huts een toren opgetrokken in art deco stijl – laat ons eerlijk zijn: de lelijkste bouwstijl sinds de plaggenhut – wil opgraderen?
Omdat Fernand Huts, Fernand Huts is en die niets goed kan doen.

Smerige Europese Erwin,

Ik ken niet veel van voetbal, maar vandaag voel ik mij een Qatariër. Vandaag voel ik mij een sjeik. Vandaag voel ik mij een dwangarbeider. (Dat laatste vooral als ik mijn schamele facturen schrijf.)

Weet je, Erwin, iedereen kan nu wel honend reageren op die speech van Gianno Infantielo maar die mens heeft een punt. Drieduizend jaar hebben wij er in Europa over gedaan om met dwangarbeid en slavernij iets van beschaving en welvaart tot stand te brengen. Terwijl die mannen in de emiraten dat op 30 jaar tijd hebben gepresteerd met dwangarbeid en slavernij! We zouden daar beter respect voor hebben. En dat ze daar tegen een regenboogarmbandje zijn? Is dat zo raar? Dat regent daar nooit, die mannen hebben nog nooit een regenboog gezien! Natuurlijk verschieten die zich rot van al die kleuren bij mekaar. Daarbij zeg: waarom moet voetbal nu weer over politiek gaan? Laat voetbal asjeblief weer gaan waarover het moét gaan: de nieuwe Louis Vuitton-sjakossen van de spelers.

Ik zou er nog veel over kunnen zeggen, maar tegenwoordig doe ik al mijn schrijfwerk op de set van Thuis en ’t is nu juist de eerste verplichte koffiepauze. Ik schrijf van hieruit omdat ik dan een internetvergoeding van 50 euro krijg en straks een lunchvergoeding van 16,50 euro, een tweede verplichte koffiepauze en dan tegen vier uur naar huis met een flinke omweg voor een hogere kilometervergoeding. Ik zeg het: slavenarbeid!

Beste FIFA-filoe Durnez,

Ik ben eerst bij mezelf te rade moeten gaan. ‘Ben ik’, stelde ik me de vraag, ‘nu voor of tegen het dragen van die regenboogband? Ik kwam na diepe introspectie tot de conclusie dat ik helemaal voor de regenboogband ben. Waarom Stef? Omdat er niets boven eerlijkheid gaat! Daarom!
Want wat zegt er meer ‘voetbal is een janettensport’ dan die regenboog?
Ik kan me natuurlijk voorstellen dat zo’n FIFA daar niet happig op is. Al was het maar om mercantiele redenen. Ze derfden al wat inkomsten door het verbod op alcohol en afgesprongen sponsordeals. En helaas, met die Qatarese steekpenningen alleen – hoe royaal ook – kom je er niet.
De speech van FIFA-baas Infantino zat er in die context ook compleet op. Dat hij het Europa van drieduizend jaar geleden aanbood ter vergelijking is omdat hij zijn pappenheimers kent. Die mannen staan nu eenmaal nog steeds met een been in de bronstijd.

En dat ze in Qatar met argusogen kijken naar elk verdacht teken van janetterij is ook te begrijpen. Zo’n jellaba is snel opgetild.

Beste sportieve Mol,

Ok, dat jij wel eens urenlang op de fiets zit, heeft meer te maken met je onbestaande oriëntatievermogen dan met een sportieve ingesteldheid, maar toch: beweging is beweging.  Dat bedacht ik mij ook toen ik het beeld van de week zag: de immer sportieve Engerd Egbert Lachaert die het middenin een straatinterview voor Terzake op een loopje zette. Het had iets onweerstaanbaar komisch omdat het zo onverwacht was. Terwijl het anderzijds niet de eerste keer is dat Lachaert ineens een bocht maakt die je niet zag aankomen. En een loopje zagen we hem ook al vaak nemen. Meestal met de waarheid.

Zou dit een trend worden? En zo ja: hoog tijd dat de televisiejournalisten werken aan hun conditie als ze de politici nog willen volgen.

Aan hun mentale conditie is ook werk, want ze hebben ook al wekenlang alle moeite om de practical jokes van Elon Musk te begrijpen. Maar die kan jij beter uitleggen dan ik. 😉

Yo sedentaire Stef 

Het is algemeen bekend dat onze ooit zo gevierde vierde macht verworden is tot een bende kritiekloos overpennende sufkoppen. Maar het was nog nooit zo duidelijk als bij de verslaggeving over Elon Musk en dan vooral als het over Twitter gaat.

Dat Musk daar de beste investering van zijn leven gedaan heeft staat buiten kijf als je ziet hoe de man zich daar rot amuseert. Sinds de overname van het sociale mediaplatform stuurt Tesla-man het ene lul-bericht na het andere de wereld in, dat vervolgens door de internationale pers met veel ernst en bezorgdheid overgenomen wordt, zolang het Musk maar in een slecht daglicht stelt.

Zo berichtten de kranten verontwaardigd over het duo ‘Ligma’ en ‘Johnson’ dat ontslagen werd. Iedereen die langer dan een maand op de sociale media vertoeft, zag meteen dat het hier een schunnige woordspeling betrof (‘lick my Johnson’) die zoveel betekent als ‘lik mijn jongeheer’. De internationale pers stond daar met rode kaken en vastbesloten zich niet meer te laten vangen. Maar dat was buiten onze nationale pers gerekend! In de discipline ‘sufkoppen’ toch steeds iets suffer en koppiger dan de concurrentie.

‘Elon Musk neemt Ligma en Johnson weer in dienst’, kopte HLN. Waarmee ze impliciet ook aangaven dat die Musk toch geen al te slimme is. Het deed me meteen denken aan de bekende meme met de ezelsoren. Ik kan amper wachten tot Musk het ontslag aankondigt van Mike Hunt, Phil McCracken, Jack Mehoff, Ben Dover, Mike Oxenfire, Harry P. Ness, Phil Lacio, Conny Lingus, Ima Hoe en Wayne Kerr.

Ik raad de journalist zelf een visite aan bij dr. Piet Uyttenbroeck voor een voorschriftje Lectamindose.

Tot volgende weyck, Willie Van Eyck!