De pennenvriendjes loven de mensenkennis van Khomeini
En alles over Onze-Heer-Ter-Aarde-Vaart in Stuivekenskerke
Een gebakken vis, zoals Bart Eeckhout beweert dat Maria er gebakken heeft op Onze Lieve Vrouw Hemelvaart. Fake News!
foto ©
De gemoederen raakten recent dusdanig verhit dat er een mes in Salman Rushdie belandde en Christus met sokkel en al ter aarde stortte.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementIn deze wekelijkse correspondentierubriek pluizen Durnez en Vanmol uit wat er niet pluis is in de media. U merkt het al meteen: er is een vermoeden van humor mee gemoeid!
Beste niet zo Ernstigwin Vanmol,
Is het motief al bekend van Hadi Matar, de man die vorige vrijdag Salman Rushdie per ongeluk knuffelde met een mes? Soms vraag ik mij af wat er precies moet gebeuren voor politiediensten en media een motief durven vermoeden. Wellicht willen ze dat pas als ze op de plaats delict een driedubbele bestelbon vinden van de erven Khomeini of een van de door Interpol goedgekeurde terreurorganisaties.
Inmiddels lees ik dat Rushdie weer aan de beterhand is en ‘grapjes’ maakt. Meteen vraag ik mij af wat voor grapjes.
Bezoeker:’ Wie we daar hebben, als ge van de Duivelsverzen spreekt! Dag Salman, hoe gaat het?’ ‘
Rushdie: ‘Allah guerre comme Allah guerre, he’. ‘
Bezoeker: ‘En wanneer moogt ge naar huis?’
Rushdie: ‘Khomeini vertellen dat ik al naar huis mag! Aisha nu zou zeggen: volgende week, dan geloof ik het misschien.’
Bezoeker: ‘En wat hebt ge vanmiddag gegeten, Salman?’
Rushdie: ‘Asperges Allah Flamande. Ze waren trouwens mijn couverts vergeten, maar ik had gelukkig nog ergens een mes steken.’
Bezoeker: ‘Oei, Salman, hebt gij een drankprobleem?’
Rushdie: ‘Ja, ik mors mijn drinken omdat ik geen dieptezicht meer heb, he. Maar ’t is niet erg, ik knijp wel een oogske dicht.’
Geef toe, zo’n fatwa, Erwin, dat is bij momenten ook lachen geblazen.
Hey, niet zo verse duivel,
Dat Salman Rushdie het wel eens ‘steken’ ging hebben als de waakzaamheid verslapte, was compleet te voorspellen. Ook compleet te voorspellen was de reactie van de pers. De waakzaamheid is daar namelijk ook al een hele tijd verslapt. Onze valiumspuit in de pels van de Amerikaanse politiek – Björn Soenens – stelde geenzins teleur. Het bebloede tapijt van het podium was reeds lang en breed vervangen toen Björn zich nog steeds aan het afvragen was ‘wat o wat het motief toch zou kunnen zijn?’ Dat het misschien die 33 jaar oude fatwa was, gekoppeld aan een riante premie van zomaar 3 miljoen dollar, leek Droopy toch wat te vergezocht.
Maar dat was natuurlijk nog niet alles. Werd er eerst nog gesproken over een ‘moordaanslag’ dan zwakte dat al snel af naar ‘steekpartij’ – iets waar je theoretisch minstens twee messentrekkers voor moet hebben – tot ‘de persoon die Rushdie verwondde ‘. ‘Verwondde’, als ging het over een onhandigheid bij de pedicure waarbij de onfortuinlijke schrijver een dierbaar doch misbaar stuk nagelbed verloor.
Ook werd meteen geopperd dat Rushdie een schrijver is ‘ die wel eens tegen de grenzen durfde aan te schurken – en jawel – ze ook wel eens overschreed!’ De boodschap was duidelijk ‘Salmanneke had het toch wel een beetje zelf gezocht.’
‘Hoe zou dat toch komen?’ hoor ik u geheel ingebeeld denken. Ik zal het u zeggen, Stef. De pers geeft niet graag zijn ongelijk toe. Tijdens de Iraanse revolutie stonden zij als één orgaan achter Ayatollah Khomeini. Hij was namelijk tegen ‘den Amerikaan’ en dat staat altijd goed in linkse kringen.
Straffer nog, Khomeini is aan de macht gekomen door de steun van de linkewieten! Gezamenlijk bonden ze de strijd aan met de Sjah. Die werd toen gesteund door Jimmy Carter. Voor de jongere lezers: Jimmy Carter was een soort van Joe Biden, maar dan zonder de dementie en met grotere tanden. Je beseft meteen dat Uncomical Khomeini niet geheel kansloos was.
Wat volgde weet iedereen. ‘Voader Grijzenboard’ won. Hij werd Parijs feestelijk uitgewuifd door wufte saloncommunisten – die daar samenhokten en die we toen verkeerdelijk ‘de intelligentia’ noemden – om uiteindelijk op een party-vliegtuig richting Teheran gezet te worden.
Daar aangekomen draaide Khomeini alles wat links was meteen de doos in. ‘Socialisten, trotskisten, communisten, zet ze op een hoop, gooi er een steen in en je raakt een klootzak’, sprak de kersverse oppertulband. ‘Voor geen haar te vertrouwen die rode ratten, kijk maar wat ze met de Sjah gedaan hebben!’
Nu kan je van Ayatollah Khomeini zeggen wat je wil, Stef. Dat het een smeerlap is, een mensenkloter of zelfs een gevaarlijke zot. Ik geef u 100% gelijk. Maar mensenkennis had hij wel.
Lelijke Vanmol,
Het moet gedaan zijn met dingen altijd ‘mooi’ te vinden. Dat zeg ik niet, dat zeggen Sara Wortelboer en Sara Helmink. Aan de belachelijke namen zie je meteen dat het hier Nederlandse vrouwen betreft. Erger nog: het zijn klimaatpsychologen.
Ik moet toegeven, Erwin, ik wist niet dat er zoiets bestond als een klimaatpsycholoog. Ik begrijp ook niet goed hoe dat werkt. Hebben die ergens een praktijk, en zo ja: welke patiënten doen dan een beroep op hen? Zijn dat mensen met een depressie boven de Azoren? Of gestresseerde ijsberen en verdwaalde beloega’s?
Het businessmodel van de dames is mij niet helemaal duidelijk, maar ze waren recent alleszins te gast op de Nederlandse televisie om ons te vertellen dat we de dingen moeten benoemen zoals ze zijn. Daar ben ik altijd voorstander van, maar ze bedoelden het anders dan ik dacht. Zij willen concreet dat we niet meer spreken over ‘een mooie zomerdag’ of ‘een mooie zomer’. Want door de klimaatverandering (je weet nog wel dat we die een tijdlang geen klimaatopwarming meer mochten noemen) worden zomers steeds helser en verschrikkelijker en dus allesbehalve mooi.
Nu hoor ik je al protesteren en roepen dat het allemaal een businessmodel is en dat er nog nooit zoveel ijsvorming is geweest als deze zomer in je koelkast, maar laten we toch even met de klimaatpsycholoog meedenken. Stel dat we inderdaad beter niet meer spreken over mooie zomers. Het is duidelijk dat er dan ook een paar liedjes niet meer mogen gedraaid worden op de radio. Gerard Cox, bijvoorbeeld, met zijn klassieker ”t Is weer voorbij die mooie zomer’. Fout! Of ‘Mooi weer vandaag’, van Bart Kaëll. Kan niet meer!
Moeten we die nummers dan verbannen? Ik heb een betere oplossing. Laat ze ons actualiseren. Beide zangers leven nog, dus ze kunnen hun zangpartijen opnieuw inzingen. Voor de tekst doe ik een kleine voorzet. De platenmaatschappij mag mij altijd bellen. Voor een sympathieke vergoeding (denk aan een VRT-schermgezichtloon) + Sabam en buma/stemra rechten, kan ik de tekst dan verder uitwerken. Het is tenslotte voor de goede zaak.
Hier gaan we:
Gerard Cox: ’t Is nog niet voorbij, die slechte zomer.
In juni was je’r al haast aan bezweken.
Die zomer die begon zowat in mei.
En had je tijdig in de krant gekeken
Dan wist je: ’t einde van de wereld is nabij.
Code geel, oranje, rood
Straks vallen w’allemaal nog dood
Rivieren staan al weken kurkdroog
’t komt door de CO2 uitstoot
Die is al vijftig jaar te groot
Althans, dat zei de klimaatpsycholoog
’t is niet voorbij, die slechte zomer
Er komen nog slechtere zomers bij
De wereld wordt één grote groentestomer
En dat is dus jouw schuld en die van mij
Bart Kaëll: ‘Slecht weer, vandaag’
Slecht weer vandaag
Teveel zon en nooit een regenvlaag
Slecht weer vandaag
De temperatuur stijgt gestaag
De zon stopt maar niet met schijnen!
En de straalstroom die gaat veel te traag
Slecht weer vandaag
De thermometer gaat nooit meer omlaag
Akkerdjië Stef!
Heb je dit gelezen? In Stuivenkenskerke is Ons Heer met kruis en alles naar beneden gedonderd. ’t Is dat het reeds op 19 juli al gebeurd is of men zou al denken dat net op de dag van Onze Lieve Vrouw Hemelvaart Onze Lieve Heer een aardevaart ondernam. Waarom is dat nu pas in het nieuws? Omdat er zich een oervlaams pastoraal drama ontsponnen heeft!
De Heiland mag dan wel in die contreinen het aanzien genieten dat Hem in de rest van Vlaanderen ontvallen is, dat wil niet zeggen dat die van de Westhoek bereid zijn voor de kosten van zijne ‘losmurigheid’ op te draaien. Geen enkele instantie bleek bereid voor de reparaties te dokken, dus moest de verzekering op zoek naar een schuldige aan het onheil.
Sommigen verdachten de plaatselijke boer en wel specifiek het gedaver zijner gemotoriseerd landbouwalaam. Anderen bevroeden dat het te maken heeft met een recente moord die de Mensenzoon tot het opzoeken van veil’ger oorden noopte.
Wachten was het op de lokale held die wist hoe de vork in de steel zat. ‘ Dat het door de warmte komt!’ sprak die. ‘Waarom? Omdat alles de schuld is van de warmte, nondedjië!’ Deze autochtoon was duidelijk een tik slimmer dan de rest van het gehucht en wou daarom wijselijk anoniem blijven. Het is nu eenmaal een stigma waar men in de Westhoek niet mee lacht!
En de verzekering mocht het vooral niet te weten komen want ga maar eens verhaal halen bij de zon. Die dokt nog minder dan een Westhoeker!
Affijn Stef. Ik kreeg er een warm gevoel bij. Er ontsponnen zich beelden voor mijn geestesoog die niet onderdeden voor het beste uit De Paradijsvogels, met Rietje Rans en Bolle Verbuyck en – ik vertegenwoooordig hier het wettelijk gezag – de Sjampetter. En de Kruislievenheer zelf? Die ligt helaas in Vlaanderen al een tijdje van zijn sokkel. De andere wang aanbieden maakt minder indruk dan ‘met het zwaard in de nek slaan’. Pacifisten is het nu eenmaal comfortabel bespotten.
Zo vond Bart Eeckhout – u ken hem wel, die Mr. Proper imitator van de Morgen – het nodig om ons er via Twitter op te wijzen dat op 15 augustus onze lieve heer – hij schreef het zonder hoofdletters – naar huis ging omdat zijn moeder viskes gebakken had. Daarna nog eens flinke natrappend met de hashtag #aamoeder.
Ten eerste had Blasfemische Bart niet eens door dat het Maria was die het zwerk inging op Onze Lieve Vrouw Hemelvaart.
Ten tweede beseft hij blijkbaar niet dat er hier ten lande ook nog ‘christenhonden’ leven die mogelijks over een ziel beschikken en daar mogelijks ook op getrapt kunnen worden.
Ten derde weten jij en ik en de rest van Vlaanderen dat wanneer iemand zoiets zou schrijven over de god van de mohammedanen, Bart op de redactie eerst alle achterste poten van de bureaus zou vijzen om ze te bundelen en er vervolgens toornig op te gaan staan om ons allen toornig kijvend de moeder van alle lessen te spellen.
Dat is een beetje laf Bart, dat is niet netjes.
En dat voor Mr. Proper!
Tot volgende week, geconcentreerde bleek!
Categorieën |
---|
Erwin Vanmol en Stef Durnez zijn al jaren pennenvriendjes. Elke week delen ze hun correspondentie met de Doorbraaklezer.
Deze week: duistere geldstromen naar nieuwsdienst, vacature voorzitter Groen en blauw bloed zonder Belgisch bloed.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.