De pennenvriendjes onthullen ‘ugh-ly truth’ over Winnetou en voorname woorden over voornaamwoorden

Als een rots in de mediabranding staan de pennenvriendjes elke vrijdag pal met ontzagwekkende analyses van artikels uit de hoofdstroom media. Volgens de laatste adviezen van OCAD mag er gelachen worden. 

Beste Vanmol Erwin,

Ons land wemelt van de visionaire figuren. Sterker nog: we worden geleid door een visionaire figuur die aankondigt dat de komende 5 à 10 winters heel moeilijk zullen worden. Hoe Alexander De Croo (want die was het) dat zo zeker weet? Omdat mensen zoals hij er persoonlijk alles aan gedaan hebben opdat het zeer moeilijk zou worden. Du-uh!

Maar dat is nog niets vergeleken bij de haast bovenmenselijke profetische gave van de man die luistert naar de naam Pelleriaux Koen. Ik zet opzettelijk zijn achternaam eerst, want de man is afgevaardigd bestuurder van het gemeenschapsonderwijs (GO!) en ik associeer scholen nog altijd met de bespottelijke gewoonte om eerst de achternaam te gebruiken.

Pelleriaux Koen denkt bezijden de doos en dat bracht hem tot een interessant voorstel: ‘de taken van de leerkracht kunnen meer uitbesteed worden,’ orakelde hij. ‘Niet alleen het toezicht op de speelplaats, maar ook bijvoorbeeld het corrigeren van toetsen en examens.’ Geniaal, geef toe! Waarom zou een leerkracht zich nog moeten bezig houden met persoonlijk toezicht op de eventuele vorderingen van zijn leerlingen? Ontwikkel een website waar hij het huiswerk online kan uploaden en laten verbeteren door Google of Meta, of voor mijn part Casino 777.

Eigenlijk doet Pelleriaux Koen hier niets anders dan een rijke traditie voortzetten die al begon ten tijde van De Witte van Sichem. Reeds toen besteedden leerkrachten allerlei taken uit, zoals het vegen van borden, meestal aan de leerlingen in de klas. De daartoe benodigde bordveger werd niet zelden met hyperloop-achtige snelheden naar het hoofd van de onderaannemer gemikt. Maar het kon ook gaan om grotere verantwoordelijkheden, zoals het halen van een pakje sigaretten, dat daarna uiteraard tijdens de les werd opgepaft door de opdrachtgevende meester.

Zelf hebben wij nog begin jaren ’80 met een hele klas groepsaankopen verricht voor de leraar Frans. Die had een lumineus idee: als we nu eens onze spreekoefeningen Frans zouden opnemen op een audiocassette en hem die zouden bezorgen? Deden we braaf. Was meteen ook het laatste wat we ooit over die cassettes vernamen. Bij navraag ging de leraar snel over tot het uitdelen van straf. Cassettegate werd tot op heden niet opgehelderd.

Kijk, dat moeten we bevorderen, Erwin. Die ondernemersgeest van de leerkracht mag verder aangewakkerd worden. Tucht houden in de klas? Laat dat toch over aan een gasambtenaar. Dicteren? Kan je overlaten aan je I-phone. Online communicatie via Smartschool? Er zijn communicatiespecialisten die dat veel beter zullen doen dan de leerkracht. Zodat die zich eindelijk kan concentreren op wat er echt toe doet. Euh… wat was dat ook weer?

Stef Studax,

Dat dit land een spannende puist vol visionaire clairvoyanten is, blijft een understatement van het type ‘er zit meer dan één vijs in de Eiffeltoren’. Herinner u Miracle Maggie: ‘we zijn op alles voorbereid’ De Block. Of  Marc ‘ je kan gerust gaan skieën maar leg dan een lap halfgesmolten raclette op uw hoofd’ Van Ranst. Of  Tinne ‘ wij gaan de energiefacturen betaalbaar maken’ Van der Straeten.

Laten we ook de meest onderbelichte der vaderlandse Nostradamussen van de Wibra niet vergeten: Guillaume Van der Stichelen. De man die ons bij het aantreden van de regering Di Rupo bezwoer dat heel Vlaanderen in katzwijm ging vallen voor Elio Di Rupo, zichzelf daarbij aanvoerend als gezagsargument:’ omdat ik dat zeg’.  En die ten tijde van ‘Wir schaffen das’ stelde dat ‘Das Mädchen’ Merkel een standbeeld verdiende.

Dat laatste zie ik ze trouwens nog krijgen. Tenslotte bestaat er ook eentje voor de pest.

Weledele heer Vanmol,

Geachte Erwin,

De Nederlandse Taalunie heeft in haar oneindige wijsheid aanbevelingen verstrekt voor genderneutraal taalgebruik. In mijn volstrekt gedateerde boomer brein, had ik altijd het idee dat de Nederlandse Taalunie in het leven was geroepen om een gezamenlijk taalbeleid te voeren in Nederland en Vlaanderen. Ik besef dat het belachelijk klinkt, maar ik dacht kortom dat de taalunie zich bezig houdt met taal.

Nu is het probleem dat ook de politiek zich steeds meer is gaan bezig houden met taal. Derhalve zijn we dus op het punt beland dat de taalunie politieke onzin gaat opdringen in haar officiële adviezen.

Op zich maakt mij dat niet uit. Het probleem is echter dat de gekozen voornaamwoorden klinken als een gigantische taalfout. Want in plaats van hij of zij, moet je bijvoorbeeld ‘hen’ zeggen. Als in: ‘We verwelkomen Kim, want hen is vandaag voor het eerst aanwezig.’  Of: ‘Kim en Kris zijn bevriend. Hun zijn non-binair.’

Geef toe, dat laatste lijkt wel plat Amsterdams. Als in: ‘Die Juut had dat gannef in de smiezen toen hun de jatmous gingen jatten, maar hun hebben die smeris zo’n klap gegeven dat ze ‘m met warm water van het asfalt moesten spoelen.’

Ten gronde, Erwin, vind ik niet dat taal überhaupt neutraal moet zijn, en al zeker niet ‘genderneutraal’. Tenzij we willen dat elke Nederlandstalige tekst in de toekomst klinkt als een politieverslag. Je kent dat wel: Persoon verklaarde in het Nederlands: ‘Ik wens mij uit te drukken in het Nederlands. Heden bevond ik mij onder een sekswerkende persoon welke mij na de dienstverlening beroofd heeft van een biljet van 100 euro, wat ik kwam vast te stellen aan de hand van de leegheid van mijn portefeuille. Ik hoop dat mijn echtgenotepersoon niet van dit PV op de hoogte gesteld zal worden door dienstdoende politiepersoon.’

Beste Cisstef,

Is deugdrang al een woord? Anders moet het dringend in den Dikke (Vandale, that is). Hoe kan je het anders nog verklaren allemaal? Wat luttele tijd geleden nog compleet krankjorum geneuzel in de marge was van mensen met een mislukte kleurspoeling, is stilaan hoofdstroom aan het worden. Je gaat me niet wijsmaken dat die schoolmeesters – type ellebooglappen op de tweedvest – doordesemd zijn van de neurose die we ‘genderwetenschappen’ noemen.

Genderwetenschappen, Stef, dat heette voorheen ‘vrouwenstudies’. Dat was tenminste duidelijk. Dat soort pseudo wetenschappelijk gedoe doet me denken aan de ‘steps of ideological subversion’ van de Russische sovjet-journalist en ex-spion Yuri Bezmenov. Yuri was een KGB propaganda expert die uiteindelijk liever Chardonnay dronk dan patattenvodka en besloot de rest van zijn leven door te brengen aan de warme kant van de koude oorlog waar hij zich Thomas Schumann noemde.

In zijn ‘ways of insubordination’ legde Yuri uit hoe men een hele beschaving ten val kan brengen door enkele simpele ingrepen. Verweking van de mannelijke bevolking. Check! Harde wetenschappen vervangen door kluchtstudies. Check! Monopolisering van de pers en focus op non-issues. Check! Vernietig de landbouw en duw iedereen in steden. Check! Vernietig het traditionele gezin. Check! Maak justitie zwak en permissief. Check! Vervang gezonde voeding door waardeloze junkfood. Check! Maak gebruik van cultuur om halve heiligen te maken van de meest abjecte figuren. Check! En zo kan ik nog een bladzijde doorgaan met alles wat kan aangevinkt worden, maar als blanke cisman zit ik aan mijn toegelaten quotum vanaf zeven vinkjes.

Hoeveel mensen hebben trouwens gehoord over Bezmenov? Ik zal het vertellen, Stef. Geen kat! Waarschijnlijk omdat al zijn voorspellingen uitgekomen zijn. Zulke mensen worden nooit opgevoerd in de pers, het moet immers plezant blijven.

Maar nu iets anders, Oude Schaterstef, 

Heb je het ook horen waaien over de prairie? Winnetou is gecanceld! Boeken toe voor Winnetou! De stam der Zuurokezen heeft toegeslagen!

Hoezeer heeft deze legendarische held tot de verbeelding gesproken! Niemand wou Old Shatterhand zijn. Een saaie Duitse cowboy ‘wo ist mein pferd?’. Neen gaf ons dan maar Winnetou ‘ Ugh, wie getst ihn, Mister?’

De bandana, de pluimen, zeemvellen met frullekens als garderobe. Ik herinner me nog dat ik ons moeder haar zeemvellen onderaan inknipte om mij daarmede behangen een der nobelste der Apachen te voelen.

Toen ze dat ontdekte, ontdekte ik op mijn beurt dat wij roodhuiden mishandelingen door de withuiden moesten verduren. Maar dat kon ons, kinderen van de weidse prairie niet hinderen in ons vrijheidsstreven en bereden guerrilla.

Zo overvielen wij vanop paardenruggen invasieve postkoetsen, die zomaar over onze Heilige Gronden denderden. Die paarden waren dan wel fietsen van het merk Ludo en de postkoets was ons zuster met een kinderkoets, maar ‘t is de geste die telt! Angstaanjagende kreten uitstotend overvielen wij de blanke squaw, roofden haar plastieken kind om op te brengen in onze stam en bonden haar vast aan een kerselaar.

Toen we daarop niet mis te verstane rooksignalen ontwaarden dat het eten klaar was, sprongen we op onze appaloosen en snelden huiswaarts. Halverwege de indianenmaaltijd vroeg het opperhoofd waar de dochter toch bleef. Toen hij even later met een onbedaarlijk huilende zus de eetkamer binnenkwam, waren niet alleen de opgediende etenswaren maar ook de rapen gaar. Vervolgens moesten we de rest van de namiddag in een reservaat doorbrengen. De roodhuid heeft geleden Stef, ik kan het weten.

Ugh!