De pennenvriendjes over échte beren, échte steden en échte ‘small towns’

Ter verduidelijking: al onze pennenvriendjes zijn echte pennenvriendjes en geen acteurs in een pennenvriendjespak. Onze echte pennenvriendjes lezen echte artikels in echte media en geven daar in deze correspondentierubriek echte ironiserende meningen over en geen cliché’s verkleed in een ironiserend meningenpak. 

Beste Erwitz,

Vele lezers zullen het nog niet gemerkt hebben, maar af en toe willen wij, pennenvriendjes, wel eens een grapje maken over actuele gebeurtenissen. Helaas, soms zijn die gebeurtenissen op zich al zo zot dat je er eigenlijk geen witz meer kan bij maken die grappiger is dan het feit zelf .

Neem nu de dierentuin van het sympathieke Hangzhou in het anders zo rustige China. Daar zag de directie zich genoodzaakt om het publiek mee te delen dat al hun beren wel degelijk échte beren waren en dus geen mensen in een berenpak. Het gaat hier om honingberen, die zijn wat kleiner dan pakweg een doorsnee Grizzly, en ze zouden dus inderdaad door mensen in een pak vertolkt kunnen worden. Dat lijkt trouwens ook een beetje zo op foto’s en filmpjes.

Gelukkig weten we dat de Chinese overheid altijd en overal de waarheid spreekt en nooit feiten achterhoudt. Ik ga er dus van uit dat de beren van de Hangzhou zoo echte beren zijn. Mochten ze pardoes broodjes beginnen smeren of ‘The Bare Necessities’ uit Jungle Book gaan zingen met bijbehorende choreo, dan wil ik mijn mening eventueel herzien.

Overigens, ik heb het gefactcheckt, de berenpoot in uw lokale frituur is niet van echte beren,  de Mickey Mouse in Disneyland is geen echte muis, maar de vorige ceo van Plopsaland was wel een echte haai.

Yo Steffelbaarsje,

Om in het dierenrijk te blijven, hoe zit het met je kieuwen, Stef? Krijg jij ook al zwemvliezen tussen de vingers zoals Patrick Duffy destijds in de onvolprezen serie ‘The Man From Atlantis’? Juli 2023 mag nu reeds de geschiedenis ingaan als de herfst met de meeste lichturen.  Zijn er al doemberichten over de natwording van de Aarde? Of kunnen onze hedendaagse Jeremiassen bijtijds hun doemschuit niet keren?

Toen wij jong waren wilden we allemaal ‘man van Atlantis’ zijn. Niemand zwom nog crawl of schoolslag. Neen we lagen het zwembadwater te droogneuken in de hoop iets te bereiken dat op een dolfijnslag leek. Tot grote ergernis van de leraar turnen, een vak waarmee ik doorheen mijn gehele schoolcarrière een getroebleerde relatie onderhield. Dat komt, ik ben wat men in de volksmond wel eens noemt, een ‘lomperik’. Maar toch voel ik me nog niet zo lomp als al die klimaatpornografen die ons een geroosterde zomer voorspelden. ‘Verkoolde groetjes uit Erperheide!’

Eéntje had het goed gezien. António Guterres, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties. ‘De Aarde warmt niet op, neen ze kookt!’ António kan het weten. Je wordt niet zomaar Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties. Neen daarvoor moet je eerst een grote dienst aan de mensheid bewijzen. Een socialistische partij doen verdwijnen, bijvoorbeeld. Wat hij ook met verve deed in 2002 als voorzitter van de Portugese socialisten.

Neen, Guterres heeft dat goed gezien. Terwijl alle anderen het hadden over ‘verschroeien’ en ‘roosteren’ heeft hij het over ‘koken’. Een bereidingswijze die massa’s water vereist.

Den Toine zag de bui hangen Stef!

Erwin, gast,

Bangelijk graaf nieuws uit de schoonste stad van heel de wereld, de enige wereldstad op heel de wereld in feite. Het van Hasselt tot Gent zo geliefde Antwerpen waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet. Het is waar, er zijn hier en daar wel eens Antwerpenaren die het op een onbewaakt moment niet kunnen laten om iets van de trots die zij in hun hart voelen, mede te delen aan zij die de pech hebben niet in hun wereldstad te wonen. Maar altijd, Erwin, met de nodige humor. Althans, dat dacht ik tot voor kort.

Je kent misschien de slogan: ‘Antwerpen is ’t stad en al de rest is parking.’ Lang verkeerde ik in de waan dat het hier onschuldige humor betrof, waarbij de Antwerpenaar in kwestie dusdanig overdreef over alles wat niét Antwerpen is, dat er een zeker komisch effect ontstond.

Hoe schromelijk kan een mens zich vergissen! Blijkt dat het helemaal geen grapje was, maar een intentieverklaring van het Antwerpse schepencollege die recent omgezet werd in beleid. Wie niet van Antwerpen is, mag per 1 augustus 2023 niet meer in de binnenstad parkeren. Al de rest is dus wél parking.

Ik heb het nog gezegd, Erwin: ‘life imitates comedy’.

Beste roodnek vriend Stef!  

Laat ons onze aandacht even verschuiven van de grote stad naar de ‘small town’. Ik weet niet of je het een beetje gevolgd hebt maar het is dikke ambras over de plas. Een niet geheel talentloze countryzanger – Jason Aldean – heeft daar een liedekijn geschreven over de geneugten van het leven in een klein dorp. En dan meer bepaald in de zin dat men aldaar niet zo hoog oploopt met draaideurcriminelen en wokedieren.

‘Try that in a small town’ kweelt de stetson-drager ietwat dreigend terwijl hij beelden toont van Black Lives Matter vernielingen en brutaaltjes die de politie bespuwen. ‘Kom dat hier op den buiten eens proberen’ gromt Aldean. Links Amerika – constant van de ene hysterische katzwijm in de andere dissociatieve manie sukkelend – riep meteen op tot een totale boycot van de landzanger. Resultaat: Jason Aldean op nummer 1 in de Bilboard top 100.

Het is stilaan een economische wetmatigheid. Als links iets boycot is succes 200% gegarandeerd. Wanneer rechts niet akkoord is dat zijn bier gepromoot wordt door een onuitstaanbare transgenderactivist dan lopen de verliezen in de miljarden en kan je je Bud Light aan de vissen voeren.

Het succes van Aldean heeft ondertussen ook onze vaderlandse pers bereikt want wat lezen we bij de VRT? ‘Stamp op de Amerikaanse vlag en steek hem in brand’: Amerikaanse countryzanger Jason Aldean oogst kritiek met hit ‘Try that in a small town’. Nu ben ik wel wat gewend, maar dergelijke flagrante omkering van de feiten deed zelfs mij als geoefende nieuwsverteerder achterover stuiken. Laten we eens kijken wat Aldean letterlijk zingt.

‘Stomp on the flag and light it up
Yeah, ya think you’re tough
Well, try that in a small town
See how far ya make it down the road’

Volgens mij Stef, is dat com-pleet het tegenovergestelde van wat de titel van het artikel suggereert.  Verder bezingt Aldean het geweer dat hij ooit van zijn bompa kreeg en dat ze hem dat nooit gaan afnemen. Volgens de journalist ‘een verheerlijking van wapenbezit’. Het is opvallend dat je zo’n ‘persklet’ nooit zal horen wanneer een of andere rapper de geneugten van het pooierschap bezingt of het feit dat hij een tegenstander met een welgeteld aantal schoten omlegde om daarna diens weduwe een flinke beurt te geven.

Zo’n VRT-journalist kan het natuurlijk niet bevatten dat de doorsnee Amerikaan met lede ogen moet aanzien dat hele steden worden platgebrand omdat een draaideurcrimineel-junkie het loodje legt waarna men de ravage vergoelijkend omschrijft als ‘fiery but mostly peaceful’. Die moet toekijken hoe de jeugd de zotste woke-onzin ingelepeld krijgt of hoe een hoge generaal op het wereldtoneel tussen de anderen verschijnt als een Aalsterse voil janet.

Aldean zingt voor de kleine man. ‘Country-ass, beer-drinkin’, hell-raisin’ go-all-nighters, dirt-turnin’, diesel-burnin’, hard-workin’ nine-to-fivers’ noemt hij ze. Mensen die immuun zijn voor de woke-massapsyhose. Mensen die ondanks alles de boel rechthouden. Toegegeven, er zit heel wat valse romantiek in de teksten van Aldean. Maar ik verkies dat boven valse berichtgeving.

Tot volgende week!