De pennenvriendjes pikken de kersen van de week (Quickie! Meester Frank! Natalia!)
Gedenk immer de Wet van de Wegenwerken.
foto ©
We vernamen zopas dat het terreurproces stil ligt omdat Abrini zijn duim sneed aan een stukje papier. Gelukkig waren er nog andere feiten om mede te lachen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementNodeloos kwetsend en kersen pikkend als tienduizend uitgehongerde eksters, converseren de pennenvriendjes wekelijks over wat hen opviel in de mediassen (of is het mediummen?) van onze fiere natie.
Waarde covittende vriend,
Weet je nog hoe machthebbers over heel de wereld telkens de zelfde mantra herhaalden? ‘Het vaccin is veilig en efficiënt. En betrouwbaar en werkzaam. En doeltreffend en risicoloos.’ Dat herinnert mij aan de Wet van de Wegenwerken. Hoe weet je dat er ergens wegenwerken zijn? Door het bordje: ‘Handelaars vlot bereikbaar.’ ‘Vlot’ betekent: ‘als je het niet erg vindt dat je auto vol slijk hangt, je schokdempers eraan gaan en je de laatste 3 kilometer met lieslaarzen door een put moet waden.’ Om maar te zeggen: die vaccin-mantra boezemde mij eerder een warm wantrouwen in.
En dan zwijgen we nog over de veiligheid waarmee vaccins gezet worden. Jeroen Bossaert, de man die in zijn eentje het laatste stukje geloofwaardigheid van Het Laatste Nieuws bewaakt, schreef een opvallend stuk: ‘Weet iemand of we deze covid-vaccins nog mogen zetten?’
Blijkt dat de FOD Volksgezondheid per se met een ander verdeelcentrum dan Medista wilde samenwerken en sindsdien loopt het regelmatig fout. Artsen, verplegers en apothekers vinden dat niet fijn, want als ze een onduidelijke levering gebruiken, dan is dat op eigen risico. Loopt het fout, zijn ze aansprakelijk.
Kortom: Big Pharma, Pfizer op kop, proberen via allerlei obscure regelingen de verantwoordelijkheid af te wentelen op overheden. En de Belgische overheid wentelt nu met deze truc de verantwoordelijkheid af op de arts/verpleger/apotheker. Handig! Gelukkig is er een onderzoekscommissie die Albert Bourla, CEO van Pfizer, op het matje roept. Oef. Oh, wacht, wat lees ik? Alweer stuurt Albert Bourla zijn kat naar hoorzitting. Zijn kat sturen is de nieuwe variant van ‘De hond heeft mijn huiswerk opgegeten.’ Als Bourla ooit opdaagt in die commissie, mag het niet verbazen dat hij zich ervan afmaakt met: ‘Ze hadden mij geduwd, meneer.’
Beste dokter Steffenstein,
Me dunkt dat die kat van Bourla al meer rechtszalen van binnen gezien heeft dan de gemiddelde draaideurcrimineel. Over draaideurcriminelen gesproken, heb je ook gelezen dat minister van aangeslagen kindergeld Vincent Van Quickenborne alweer onder politiebescherming staat? Wat is daar toch allemaal aan de hand, Stef? Eerst ontsnapt hij aan een ontvoeringspoging door drie Nederlanders die zich voor zijn villa geposteerd hadden maar dan ineens een hongertje kregen en besloten om een kroket uit de muur te halen. In Den Haag.
Heel dat verhaal hangt met meer plak en spuug aan mekaar dan het beleid van Van Quickenborne zelf!
Dat neemt niet weg dat de korte van Kortrijk meteen troostende woordjes kreeg van minister van selfies Annelies Verlinden die er meteen ook in slaagde het vooral over zichzelf te hebben in haar twitterbericht. Dat ze de situatie ‘op de voet opvolgde’ sic. En in nauw contact met de ordediensten stond. Wat wel handig is als dat uw departement is.
Wie dan weer wat verder van zijn uitvoerend personeel staat, is minister van ‘schokeffectjes’ Frank Vandenbroucke die bij De Tafel van Vier stevig weerwerk kreeg van een huisarts die zijn belerende toon niet nam en zei dat ze het zelf wel weet aangezien ze alle dagen in de praktijk staat.
Van Frank Vandenbroucke vernamen we vooral dat hij heel veel dingen aan het uitrollen was. Uitrollen dat er gedaan werd! Terwijl je van Frank maar één ding uitgerold wil zien. De rode loper. Richting exit.
Edelachtbare prins Vanmol,
Uiteraard is ‘woke’ een puur verzinsel, ontsproten aan de ziekelijke fantasie van Bart De Wever, dat weten we allemaal. Hooguit is er ergens in een verre Canadese provincie, tegen de Noordpool aangeschurkt, wel eens een zonderling die een boek in de ban wil slaan of met ‘Hunnie’ aangesproken wenst te worden. Althans, dat is wat de senioren-schrijvers van de hoogkwalitatieve pers ons bezweren.
Zelf heb ik een iets andere indruk. Er zijn 75.000 soorten slakken wereldwijd, en afgaand op de dagelijkse kranten lijkt men toch de hardnekkige ambitie te koesteren om op elk ervan een goeie snuif zout te leggen. (Of fleur de sel in het geval van de hoogkwalitatieve gazetten.)
Zegt Natalia in The Voice iets over ADHD en dat zulks in de muziek ook een voordeel kan zijn? Hoe durft ze! ‘Natalia ontkent het lijden van mensen met ADHD!’, kopt De Morgen. En zo is er elke dag wel iets. Toegegeven: in Engeland gaan ze nog verder. Wist je bijvoorbeeld dat de vraag: ‘Waar kom je vandaan?’ bijzonder racistisch is?
Lady Susan Hussey, een hofdame van Camilla, je weet wel: de merrie van Koning Charles, stelde die vraag onlangs aan ene Ngozi Fulani in het knusse Buckingham Palace. Mevrouw Fulani was daar namens een organisatie voor slachtoffers van huiselijk geweld. Maar zelf is Ngozi Fulani ook graag slachtoffer. ‘Waar komt u vandaan’, vroeg Lady Hussey. ‘Uit Hackney’, klonk het. ‘Nee, maar uit welk deel van Afrika komt u?’ Even aanstippen dat mevrouw Fulani geweldig etnisch gekleed was voor de gelegenheid. Zag er fleurig uit, niks mis mee, maar o wee als je dan Afrika vernoemt.
En wat kopt De Standaard? Lady Hussey neemt ontslag na ‘onaanvaardbare opmerkingen’. Onaanvaardbaar? Werkelijk? Ok, er staan aanhalingstekens bij, maar het lijkt toch alsof de krant het ook een vorte schande vindt.
Toch even googlen wie Ngozi Fulani eigenlijk is. En kijk, daar staat haar bio op de website van futurehackney. Letterlijk de eerste zin luidt: ‘Mijn ouders kwamen naar Londen vanuit de Caraïben en de meeste van hun kinderen zijn hier geboren.’ Als Ngozi Fulani nu eens gewoon dàt had geantwoord aan de lady… Maar ja, dan was de kans op een mediarel verloren gegaan.
Beste Stef,
Het verwondert me altijd wanneer men die van het lichte lied enig gewicht toekent. Natalia is een schoon kind en ze kan goed zingen, maar geen haar op mijn grijze hoofd dat er aan denkt enige rekening te houden met opinie van Natalia in een medische context. Ik heb Natalia altijd sympathiek gevonden, zelfs toen ze reclame maakte voor DSM keukens.
‘Kijk’, zeiden mijn vrouw en ik telkens we die reclame zagen, ‘dat moeten sterke keukens zijn als Natalia daar met haar dik gat kan op zitten’.
Verder verdenk ik Natalia ook niet van de minste wokigheid. Integendeel, ik denk dat het meiske heel goed weet wat haar gender is, dat haar voornaamwoorden ‘hare oestrogeenheid/xxx-chromosoom’ zijn. En dat je er ook niet moet bij afkomen met raar gekleurd haar en een castratenfluitje.
Natalia is met andere woorden een echte vrouw. En dat kan natuurlijk niet meer in deze tijden waar alles kan maar niets mag. Dat brengt ons weer bij de onverkwikkelijke zaak van de ontslagen hofdame. Voor de beledigde partij was het ontslag van Lady Susan niet genoeg. Neen, ze moet ‘heropgevoed’ worden!
Klinkt naar he Stef. Heropvoedingskampen zijn altijd de oplossing van mensen die zelf met een tekort aan opvoeding kampen.
Tot volgende week, schetenbleek!
Categorieën |
---|
Tags |
---|
Erwin Vanmol en Stef Durnez zijn al jaren pennenvriendjes. Elke week delen ze hun correspondentie met de Doorbraaklezer.
Deze week: duistere geldstromen naar nieuwsdienst, vacature voorzitter Groen en blauw bloed zonder Belgisch bloed.
Een groep vrienden woont op een ruw eiland voor de kust van IJsland de begrafenis van een medestudente bij, maar al snel volgen er vreemde gebeurtenissen.