JavaScript is required for this website to work.
Media

De pennenvriendjes redden de planeet…

... uit de klauwen van de media

SatireErwin Vanmol en Stef Durnez14/4/2023Leestijd 5 minuten
Op een staatsbanket voor de Franse president serveer je natuurlijk iets
bijzonder zoals deze zomerse zuurkoolstamppot.

Op een staatsbanket voor de Franse president serveer je natuurlijk iets bijzonder zoals deze zomerse zuurkoolstamppot.

foto ©

Een Nederlands staatsbanket voor Macron, een superslimme columnist en onderbouwde slapeloosheid, de pennenvriendjes laten niets onbesproken.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Twee pennen en twee mensen die ze vriendschappelijk hanteren. Meer is er niet nodig voor alweer een aflevering van de pennenvriendjes, waarin zij ongetwijfeld weer veel vrienden gaan maken in de mediawereld. 

Cher Er-Ouine,

Het was groot feest in Den Haag want de Franse president Macron en zijn moeder waren op officieel tweedaags bezoek in Nederland. Kleine Manu probeerde zelfs Nederlands te spreken tijdens het staatsbanket op de eerste avond. ‘Leve de vriendsjap tussen de Franse en Nederlandse bevolking’, zei hij. Waarna Koning Willem op zijn beurt ook iets in het Frans zei. ‘Jus d’orange’, sprak die trots tot de verblufte aanwezigen. Na een stormachtig applaus kon het banket beginnen.

Eerst was er een overheerlijke amuse in de vorm van een kopje ‘chaudrée’ (snert oftewel dikke erwtensoep met stukjes rookworst.) Dan als voorgerecht ‘des boules d’amer’ (bitterballen) gevolgd door een ‘mijoté d’été de choucroute et ananas au viande filetée’ (Zomerse zuurkoolstamppot met ananas en draadjesvlees) en als dessert ‘un tompouce orange’ (een oranje tompoes). Het geheel begeleid met ‘des babeurres adaptés’ (aangepaste karnemelken).

Na een verkwikkende nachtrust – het Nederlandse koningshuis had speciaal voor de president een caravan in de tuin van Paleis Noordeinde gezet – werd Macron ’s ochtends in Amsterdam bestormd door een man en een vrouw. De politie kon ze op tijd inrekenen. De man en de vrouw riepen dingen, maar niemand weet welke, want ze riepen in het Frans. Het is wachten tot de Nederlandse Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst iemand heeft gevonden die Frans spreekt. Dat kan nog een paar dagen duren.

Het viel wel op dat de Nederlandse politiemensen nog een zier leken te geven om het welzijn van Macron. Stilaan staan zij daarin zowat alleen. Dat vindt kleine Manu niet erg, want hij voelt zich in zijn nopjes met zijn nieuwe functie als pr-man van Xi Jing Ping. ‘Misschien moeten wij ons niet moeien met de kwestie Taiwan’, zei Macron na een bezoekje aan de topchinees. De geopolitieke denktank Eurasia Group vond vooral de timing van die uitspraak ongelukkig. En de woordkeuze. En ook wel de inhoud van wat hij zei, wat hij er mee bedoelde en de toon waarop. Andere reacties varieerden van ‘een ramp’ tot ‘een catastrofe’ of ‘stinkt nog harder dan die keer in 1992 toen George Bush sr. begon te kotsen op de premier van Japan’.

Wat bezielt die kleine Franse flurk, eigenlijk? Misschien, Er-Ouine, hoopt Macron stilletjes dat mannetjes van  Xi Jing Ping pang pang komen doen tegen al die stakers en betogers in zijn steden?

Beste macronometer, 

Die doortocht van de Macronnetjes bij onze noorderburen is ook mij niet ontgaan. Vooral die speech in Nederlands. Hoe hilarisch was die? Macron had het over de eer die hem te beurt viel en mede met hem zijn echtgenote en verder ook alle mensen die hen vergezelden. Daarbij sprak hij vergezellen uit als ‘vergèzzellen’ wat in ons plaatselijke dialect zoveel als ‘koude rillingen krijgen’ wil zeggen. Meteen doken mij spookbeeldige herinneringen te binnen over die keren dat ik in Nederland ten tafel genodigd werd. Noem het gerust ‘fantoompijn’. De pladijs met erwtjes en appelmoes staan mij nog gruwelijk helder voor ogen.

Of die keer toen de gastvrouw ons een ‘suderans’ (sinaasappelsap) aanbood bij het ontbijt, samen met een ‘krassantje’ (croissant) en wij hartelijk moesten lachen om zoveel nep-Frans, waarna ze er ons bedeesd op wees dat er ook ‘geprepareerde Amerikaan’ te verkrijgen was.

Ik vraag me af of Macron in Peking ook een poging tot Mandarijns ondernomen heeft. Het zou me niet verwonderen. Het is typisch voor Macron – een wandelend Napoleoncomplex met gerontofiele neigingen – om vanachter zijn landsgrenzen een grote bek op te zetten maar eens daarbuiten labradoodles in aaibaarheid voorbij te steken.

Dat is zowel het geval bij de Oranjes boven de Moerdijk als bij die oranje over de oceaan. Herinnert u zich nog de grove beledigingen aan het adres van de toenmalige president Donald Trump? Die verdwenen nog sneller dan Macron’s populariteit op het thuisfront, eens Emmanuel zijn voetje op Amerikaanse bodem drukte. Macron kroop vervolgens zo diep in de reet van de ‘orange oetang’ dat de interviews ter plekke dienden afgenomen te worden via colonoscopie.

Het was nochtans van in den beginne duidelijk dat Macron een schertsfiguur eerste klas is. Hij werd namelijk door onze pers unisono de hemel in geprezen. Meer indicaties zijn er niet nodig.

Goede gemiddelde Erwin,

Wat zouden wij, dwaze domme kloten en middenmoters op alle gebied, zijn zonder echte slimme mensen? Ik denk nu meer bepaald aan Anton Jäger, Belgisch historicus en publicist, studeerde in Essex en Cambridge, en doctoreerde zelfs aan die laatste. Schrijft voornamelijk over de verhouding tussen kapitalisme en democratie. Publiceerde al bij De Standaard, De Groene Amsterdammer en De Beiaard uit Zottegem. Sinds kort columnist voor De Morgen en in die hoedanigheid leerde ik van hem deze week wijze lessen over boeren.

Om te beginnen dat Felix Timmermans (wie is dat nu weer, hoor ik je vragen? Ik heb het opgezocht: dat was een schrijver) in 1935 een boek schreef waarin hij het leven van een arm keuterboerke uit de Kempen verheerlijkte. Maar wat zegt Jäger dan? ‘Vijf jaar later zou Timmermans die liefde voor de boerenstand omzetten in een nauwe band met de Duitse bezetter, net als collega’s Stijn Streuvels en Filip de Pilecyn.’ Dat maakt Timmermans uiteraard gewéldig verdacht en in één klap ook de hele Vlaamse literatuur van voor 1974 evenals uiteraard de volledige boerenstand. Allemaal nazi’s, Erwin! En die Sammy Mahdi, dat is toch ook in het diepst van zijn wezen een SS-officier, want die durft zomaar citeren uit ‘Boerenpsalm’ van der Felix Zimmermanns! Schuldig door associatie! Een tribunaal dringt zich op!

Een paar zinnen verder ontplooit zich de ontzagwekkende wijsheid, de intergalactische feitenkennis en het schier bovenmenselijke analytische vermogen van de heer Jäger ten volle. Wist jij bijvoorbeeld dat vele Nederlandse boeren miljonairs zijn, Erwin? In euro’s, hé! Dat zijn dus rijke mensen, in feite kapitalisten, sorry dat ik het zo lelijk moet zeggen. En die smeerlappen laten andere mensen hun velden bewerken! Die plukken niet eigenhandig elke tulp en die planten niet zelf elke bol kaas of wat ze ook allemaal kweken op die schandalige akkers van hen!

Maar het allerbeste moet nog komen, Erwin. Hou u vast voor de peilloze diepte van de conclusie die de hooggeleerde heer Jäger dan trekt: die verfoeilijke Boeren Burger Beweging, kortweg BBB, is groot geworden dankzij de media. Het zijn de media, Erwin, die de kiezer massaal deden overstappen naar de BBB! Want, zegt Jäger: ‘Nederland is een mediademocratie.’

Ik had het moeten weten. Ik maar denken dat journalisten die woekerwinst van BBB helemaal niet hadden zien aankomen, zoals ze zelf in tal van artikels en analyses schreven. Neen, Erwin, geloof nooit gazetten. Die stiekeme mediagoochemerds waren alleen maar bezig om BBB groot te maken! En wie weet wat hebben ze binnenkort voor België in petto! Ik zou het niet weten, want ik ben nooit in Cambridge geweest. Of wacht eens, toch wel. In 1987 in taverne Cambridge in Mortsel.

Grüss Gott Herr Stephan aus Hulst

De Heer Anton Jäger vindt het een argument – ten nadele – dat één op vijf boeren miljonair is. En dat die zijn knolletjes niet zélf in de grond douwt. Ik heb een mededeling voor Meister Jäger, vijf op vijf van de mediabonzen zijn ook miljonair en die hebben ook onderbetaalde inktkoelies in dienst die dingen doen die een ander met geen tang wil aanraken. Idiote dingen neerpennen die de politieke subsidieschuivers gul houden bijvoorbeeld. Of dacht je dat zo’n Van Thillo zelf die woke-zever gelooft die zijn tot journalist gemaakten moeten publiceren?

Niet dat het buiten de geëigende kanalen veel beter is. Op Twitter bijvoorbeeld. Neem nu de doorvoede helft van het Groen-voorzitter-duo Van Eeckhout-Naji: de Jeremie. Die ligt ‘wetenschappelijk onderbouwd wakker’. Meer bepaald van het feit dat loedertje Aarde nog een luttele zeven jaar voor de boeg heeft voor ze naar de maan gaat. De aan ‘sciëntifieke insomnia’ lijdende co-voorzitter herhaalt wat iedere volgeling van de Club van Rome jaarlijks herhaalt. Namelijk ‘dat we nog zeven jaar hebben om te handelen voor onze planeet naar de filistijnen en andere antipathieke bijbelvolkeren gaat.’

De Club van Rome ken je wel he, die bende Nostradamussen van de witte producten die al decennia bewijzen dat er in de sixties iets te gretig met LSD werd geëxperimenteerd. Dat die club van niks sinds 1968 bewijst dat ze er op elk punt – élk punt! – naast zat, en die doem-horizon al 64 keer met een jaar opgeschoven is kan de pret niet drukken.

Een mens zou er voor minder de brui aan geven. Dat moet ook Bjorn – wiens naam men steeds moet googelen om geen fouten te schrijven – Rzoska gedacht hebben. Bjorn stopt met de nationale politiek ‘omdat hij niet eeuwig in de oppositie wil zitten’. Kijk Stef, dat is pas een voorspelling met een hoge waarschijnlijkheidsgraad! Bij Jong Groen sprongen ze alvast een gat in de ozonlaag. Hun woorden waren nog niet droog of er gaat al een ‘oude witte man’ neer.

De Rzos laat het alvast niet aan zijn hart komen. Die gaat zich concentreren op Lokeren. Dat wil in concreto zeggen: Lokerse paardenworsten doorspoelen met lokale gegiste dranken. Een strak plan Stef!

Zo strak dat ik er me ook wat van pak!

Tot volgende week!

Erwin Vanmol en Stef Durnez zijn al jaren pennenvriendjes. Elke week delen ze hun correspondentie met de Doorbraaklezer.

Commentaren en reacties