De pennenvriendjes supporteren ‘voor de goei’

Het zijn bewogen tijden. Zo bewogen, dat het soms moeilijk is om er scherp op te focussen. Temidden de wazigheid biedt Doorbraak u niet één maar twéé scherp geslepen pennen die wekelijks corresponderen over wat hen opviel in het mediarumoer. 

Beste Erwin, vriend van café De Sportvriend,

Wat hebben onze jongens het zondag schitterend gedaan op het WK. Wat een branie, wat een samenspel, wat een snelheid, wat een jong en jeugdig speelplezier. Het was volop genieten. Ik heb het natuurlijk over Amallah (Belg) en Amrabat (NL), onze fiere zonen in het Marokkaanse elftal, en niet over de hoogbejaarde pottenstampers onder leiding van die Paëlla fretter van een Martinez uit Zaragossa, de enige Spaanse stad die nog lelijker is dan La Louvière.

Nee, ze speelden geweldig, onze Marokkanen. Zonde dat ze zo weinig supporters hebben. Er kwamen wel wat mensen de straat op in Brussel, Antwerpen, Rotterdam en Den Haag na de match, maar die hadden helemaal niks met het voetbal te maken. Dat waren zeker geen supporters en wellicht maar hier en daar een klein beetje Marokkaans. Het enige wat we er zeker over weten is dat het enkelingen waren. Maar dat is het mooie: voetbal verbindt zelfs enkelingen! Want geef toe: een auto op zijn dak kieperen, dat kan een enkeling niet op zijn eentje. Het was hartverwarmend. En toch ook knap hoe die verbonden enkelingen tegelijkertijd een protestsignaal gaven tegen de aanwezigheid van koning auto binnen de Brusselse vijfhoek. Je zag meteen: die weten dat er geen planeet B is!

Ok, hoor ik je mopperen, maar ze stookten vuurtjes op straat. Ja, du-uh, om te besparen op het gas, he Vanmol. Daarbij, zoals Cathérine Moureaux het eens zei na de nieuwjaarsrellen van 2019: ‘Het is een manier van feesten. Ze ponen een sapin.’ Hele horden linguïsten zijn al jaren bezig om te proberen de betekenis van die laatste zin te achterhalen. Ooit zal dat lukken, zoals met de Steen van Rosetta uit Egypte.

En die jongen in Borgerhout, die plots zag dat er een Rode Duivelsvlag hing aan het terras van een appartement, en die die meteen discreet ging verwijderen, om de bewoner verdere vernedering te besparen. Hoe menslievend was dat?

Nu maar afwachten wat onze krasse ’tous ensembles’ donderdag zullen uitvreten tegen Kroatië.

Beste Stef, gij diepspelende spitsbroeder!

Over dat non-event in Qatar is al veel verteld. Meestal gaat dat over voetbal-gerelateerde dingen – zoals scoren, buitenspel en knielen voor junkies – dus ik snap daar allemaal niet veel van. Ik hou meer van sporten waarbij je zo snel mogelijk aan de toog kan geraken. Zoals tafelvoetbal en vogelpikken. Vogelpikken noemt men nu trouwens ‘dartsen’. Dat klinkt wat duurder en als je tegen moeder de vrouw ( m/v ) zegt dat je een avondje gaat dartsen dan klinkt dat alsof je de tuin gaat omspitten of iets anders van nut gaat uitvoeren.

Je zal zo’n dartser nooit dood vinden met een bespottelijk kapsel of een Louis Vuitton handtas in de klauwen, hoe hoog hij ook staat in de vogelpikorde. Neen, een dartser is nog een puur alfamannetje met ongewaxte ballen.

Maar om het nog eens over voetbal te hebben. Onze Rode Druiloren zitten op een slecht schip. En dan bedoel ik dat niet als metafoor, neen ze zitten er letterlijk op. Een slecht schip der woestijn namelijk. De verontrustende mare bereikte mij dat ginderachter de kamelengriep uitgebroken is. De! Kamelen! Griep!

Ik onthou mij van flauwe moppen over ‘een bult schrikken’ of ‘amoureuze betrekkingen met een dromerige dromedaris’. Neen Stef, dit keer geen veredelde snotvalling zoals ‘comicron’. Dit keer is het menens. Een mortaliteit van 1/3 heeft dit beestje!

Maar dit keer zal ons land een voortrekkersrol spelen in preventieve prudentie. Niemand heeft het in het snuitje maar uit pure vaderlandsliefde probeert ons nationale elftal zo snel mogelijk de broedhaard te ontvluchten door zo consequent mogelijk naast het doel te sjotten. Geef ze een standbeeld!

Wacht eens, je dacht toch niet dat al dat gestuntel toevallig was? Stef, Stef, Stef toch. Wat ben je naïef!

Goede grensoverschrijdende Vansnol,

Het moest ooit eens gebeuren. Na de showbizz en de sport barst nu ook bijna de #metoo bom in de Wetstraat en omgeving. Althans, als we de open brief van 120 vrouwen in de politiek moeten geloven.

Zou het waar zijn dat er in de politiek nog mèèr seksueel grensoverschrijdend verdrag te vinden is dan op onze universiteiten? Plots doemen vreselijke beelden op voor mijn geestesoog. Servais Verherstraeten die zich ontpopt als ‘feeder’ en de doorligwonden van Maggie De Block liefdevol zalft. Wouter Beke die probeert Meyrem Almaci te verleiden om naakt voor hem te poseren, wat mislukt zodra Meyrem één van zijn schilderijen ziet en onwel wordt nog voor ze haar schoenen kan uitdoen. Jo Van Deurzen die aldoor dick pics stuurt naar Tinne Van der Straeten, en daar pas mee stopt op het moment dat Petra De Sutter er eentje terug stuurt.

O, nog een smeuïige roddel. Uit goede bron weet ik dat Raoul Hedebouw het eens heeft aangevraagd bij Zuhal Demir. De plastische chirurg heeft toen dagenlang intensief werk gehad om Hedebouw weer een beetje toonbaar te maken, wat zijn huidige voorkomen enigszins verklaart.

Betreurenswaardig allemaal, maar we moeten toch durven zeggen dat die vrouwen er soms om vragen ook. Zoals toen Eva De Bleeker onlangs appte naar De Croo: ‘Voor 35 miljard moogde mijn muizeke ‘ns zien.’ Gelukkig krijgt niemand inzage in wat Alexander toen geantwoord heeft.

Erwin, ik hoop dat je niet te zwaar getafeld had voor je deze passage begon te lezen. Indien wel, mijn excuses aan je Veerle, want dat zijn vlekken die er moeilijk uitgaan.

Beste Stefgenderman,

Vrouwen, Stef, vrouwen zijn zoals de boeren. Die klagen ook altijd. Als het regent, is het te nat en als de zon schijnt te droog en als het tussen de twee is, dan is het Hilde Crevits.

Maar het ging over vrouwen. Zowat de hele geschiedenis bleef het fraaie geslacht gespeend van essentiële burgerrechten als eigendomsrechten, stemrechten en scheefpoeperijrechten. Rechten die sinds oudsher enkel toebehoorden aan bezitters van een Y-chromosoom. Toen was het van ‘me too’ hier en ‘me too’ daar. Tot ze die rechten kregen. Alles peis en vree zou je denken. Neen. Toen wilden ze ook zoals de groten in het parlement zitten, ‘me too’.

En ze daar eindelijk zijn, zitten ze nog te neuten. Eerst was het van me too, me too en als het zover is schrikken dat het #metoo is!
Een politieker, dat is van niks vies. Als het geen collega is, dan doen ze wel onoorbare dingen met vaccin-bestellingen of begrotingen. Wat je ook doet, geneukt ben je toch. Daar kunnen wij als burgers over meespreken.

Vriendschappelijke vriend Erwin,

Het is dat ik dat niet meer doe voor het klimaat, maar anders had ik op dit eigenste moment op hete kolen gezeten voor de match België-Kroatië.

Inmiddels valt mijn lodderig oog nog even op een uitspraak van Sofie Merckx, eerder deze week. Sofie is niet – zoals ik aanvankelijk dacht – de dochter van Eddy, maar van Kris Merckx.  En dan weet je dat er in het ouderlijk huis al wel eens een lofzang op het communisme werd aangeheven. Dat kan in de beste families gebeuren, maar op enig moment daalt met de leeftijd ook de wijsheid in en laat men dergelijke malligheden achter zich. Niet zo onze Sofie. ‘Ja,’ zei ze deze week, ‘Stalin was een massamoordenaar, maar ik wil niet zwart-wit naar de geschiedenis kijken. Communisme heeft ook goede dingen gedaan. Kijk maar naar de gratis gezondheidszorg in Cuba.’

Het is toch een beetje alsof Veroniek Dewinter zou zeggen: ‘Hitler was een massamoordenaar, maar de nazi’s hebben ook goede dingen gedaan. Kijk maar naar de autostrades in Duitsland.’

Ik weet: zo’n dingen worden effectief gezegd in ’t laat aan de toog van Café De Nieuwe Oude Statie, maar dat is toch een iets ander forum dan de krant. Nog wel. Een beetje.

En trouwens: als die gezondheidszorg in Cuba even goed is als hun gastronomie, dan mogen ze hem houden, gratis of niet.

Goelagse vriend Stef!

Dat communisten geen greintje historisch besef hebben, bewijst het pure feit dat het communisten zijn. Communisme is met mijlen voorsprong het meest mislukte project in de menselijke geschiedenis. Niet alleen omdat het onvoorstelbaar leed veroorzaakt heeft, maar ook omdat er altijd wel een of andere figuur, die te kampen had met zuurstoftekort bij de bevalling, opstaat met de gedachte ‘moesten we nu eens alles overlaten aan de staat?’

De heilzaamheid van ‘alles over laten aan de staat’ kan men aflezen aan die andere staat. De staat van uw bankrekening. Hoe meer staat, hoe leger die staat.

Sofie Merckx zal waarschijnlijk opgevoed zijn in een huiselijke sfeer waar over de goelag gesproken wordt als een vrolijke kinderboerderij waar alle dieren vrienden zijn en hele dagen met mekaar ravotten. Dat soort van imaginaire boerderij waar hondjes heen gaan om met vriendjes te spelen nadat ze één keer teveel hun gevoeg in de living deden.

Zou zo’n Sofie, denk ik dan, ooit gehoord hebben over het kannibaleneiland? Zou ze ooit een zin van Alexandr Solzjenitsyns’ Goelag Archipel gelezen hebben? Gelooft ze dat de Noord-Koreaanse gruwelkampen kapitalistische propaganda zijn?

Ivan mag het weten Stef. Niet dat ik tegen communisten in de Wetstraat ben. ’t Geeft wat ambiance. Ze durven al eens opperen dat de tegenstander met ‘de peut’ zit en Jan Jambon kan er tegen brullen dat ze iets niet gaan bepalen.

Maar veel verder zou ik toch niet durven gaan. Voor je het weet worden we enkel nog betaald met bonnen en cheques allerhande en is de pers gekocht door de staat.

Dat wil je toch niet dromen?

Dierbare Dartser Vanmol,

Het is over en uit voor de Duivels op het WK. Ik zal even kort uitleggen hoe dat komt. Die lepe Kroaten hadden een graskleurige keeper, zodat die lastig zichtbaar was. Bovendien waren hun spelers niet uit mekaar te houden omdat al hun namen eindigen op ić. Zo heeft Allesofnić een paar mooie aanvallen uitgevoerd, geflankeerd door Tisaltijdić, met op het middenveld een sterke Vandevernieć, om nog te zwijgen over Alleskitsachterderić. We maakten kortom geen schijn van kans. Volgende keer: een nieuwe ploeg, een nieuwe trainer en een nieuwe koning om hen advies te geven, en dan komt het allemaal weer goed.

En dan nu: Slivovitsj! Tot volgende weeković!