De pennenvriendjes van Vlaanderen trekken ten strijde tegen galgengebroed van Gent

Reeds lange tyd geleeden zweerdigen de pennenvriendetjens ene diere eed. Telkenmale zo zy ene merckwaerdigen lectuur zouden aantreffen in de analoge of digitale kronieken van de dag, beloofden zy de pen te nemen om malkander dienaangaande te berichten. Aldus geschiedde. Ter vermaak van het volk verschenen hunne dwaezigheden weldra ook op de schone Vlaamsche site, Doorbraeck geheten. 

Geachte graaf Erwin van Vlaanderen,

Er komen nog 7 afleveringen van Het Verhaal van Vlaanderen aan en het zou mij dan ook niet verbazen dat onze drammerige dagbladen daar nog 7 maal 70 maal over zullen zeuren. Dat ze dat zelf niet beu worden, je begrijpt het niet.

Na de derde aflevering was het de beurt aan politicoloog Dave Sinardet, een man met een naam als een derderangs slechterik uit de tv-reeks Merlina. Akkerdjie, akkerdjie! Sinardet is een bewonderenswaardige man. Als politicoloog is hij immers één van de drie Belgen die écht weet waar de kwestie Brussel-Halle-Vilvoorde eigenlijk over ging. Tevens is hij een groot kenner van leven en werk van Jacques Brel, wat meestal geen symptoom is van overmatige Vlaamsgezindheid. Dat blijkt ook uit zijn betoog met als titel: ‘Waes’ historische kronieken worden geframed als ‘Hét verhaal ván Vlaanderen’. Daarbij verdwijnt België uit beeld.’

Maar wat Sinardet zich niet realiseert: de omgekeerde ‘framing’ gebeurt al jarenlang, 365 dagen per jaar. Vlaanderen wordt op televisie elke dag weer geframed als België. Ga het maar na: in bijna alle uitzendingen van de zenders van VRT, DPG Media en SBS zie je dagelijks entertainment, informatie, realityshows en human interest. En al die journaals en talkshows en magazines hebben het aldoor over ‘ons land’ of over ‘binnenland’, terwijl ze bijna uitsluitend Vlaanderen bedoelen.

Het valt niet te ontkennen: de aandacht van journalisten, programmamakers en reportage-makers voor het zuiden van het land is bijzonder klein. Als ik Dave Sinardet zou zijn, zou ik dat een grote schande vinden. Gelukkig ben ik hem niet. En ook nog even dit: wat mensen ook zeggen, Tom Waes spreekt géén Antwerps, want Antwerpenaren hebben geen dialect.

Beste Stefaan Durneus,

Wat me steeds opvalt is dat figuren zoals Sinardet de muizenhuig krijgen van alles wat naar Vlaams nationalisme neigt maar verder ongelofelijk trots mededelen dat ze zo belgicistisch zijn als Stanley en Livingstone. Verder laat men het niet na om te verkondigen dat Vlaanderen helemaal niet het Vlaanderen van nu is en dat het eigenlijk een wingewest van Frankrijk was. Wel beste Dave, dan heb ik nieuws voor jou. Dat is het nog steeds en de rest van het land ook.

Dat onze politici nog altijd niet te beroerd zijn om onze welvaart in de uitverkoop te zetten, bewijst de onbestaande maar niettemin desastreuze Engie-deal. Niet dat het de pret mag drukken. Tenslotte scoort men beter in Frankrijk dan in eigen land als het erop aankomt om een internationale topjob binnen te slepen. Of een internationaal topwijf. Dat kan ook. Blijkbaar doet het topsegment van het frivole entertainment gouden zaken in Davos. U weet wel, die koffieklets die geen enkele impact heeft maar waar iedereen toch om de een of andere reden bij wil zijn. 

Het is goed te weten dat onze elite eens iemand anders jost. Maar helaas is het toch weer op onze kosten.

Beste ascetische Vanmol,

Ik lees dat de bourgondische schepen Filip – een halve wortel bij de lunch en een radijsje als diner – Watteeuw ‘niet bang is om burgemeester te worden van Gent na de volgende verkiezingen’. Dat zal wel, maar waarschijnlijk is Gent wél bang dat Filip Watteeuw burgemeester wordt.

Zelfs het meest groene stropke beseft ook dat het viaduct van Gentbrugge dan een speelstraat wordt en er overal fietsvrije fietspaden komen en wandelvrije parken. Dat je om zal moeten rijden langs Kortrijk om van het Rabot tot aan het Citadelpark te geraken. En dan zwijgen we nog over het algemene vleesverbod en de verplichting om alle huizen in Gent te ontharden zodat het regenwater doorheen je woning beter in de bodem kan doordringen.

Verder zie ik hem ook nog plannen maken om op Sint Baafs een gigantische windmolen te zetten en het Lam Gods te vervangen door het Quorn Gods, want zo’n dier heeft daar ook niet om gevraagd. Maar genoeg ‘green-bashing’. We moeten ook nog dringend lachen met Vincent ‘We brengen Olivier Vandecasteele naar huis‘ Van Quickenborne.

Van Quickenborne kan amper zichzelf naar huis brengen, want hij moet om de haverklap naar een safehouse. En hoe gaat hij dat aanpakken in het geval van Olivier Vandecasteele? Eens een stukske gaan eten met de Iraanse president Ebrahim Raisi? Een vriendelijk briefje sturen met een doos pralines? (‘You should really try the white ones with the nut, mister president’) Ook De Croo weet het zeker: we zullen Olivier Vandecasteele vrij krijgen. Ongeveer zoals hij de kerncentrales ging sluiten, zeker? Ok, er is natuurlijk wel een manier: gewoon wat terroristen uitleveren. En daarna alle lof oogsten en ondertussen nog wat collega’s onder de tram duwen. De gewone modus operandi, dus.

Ach, Erwin, Quick en Croo kunnen niet eens Joost Vandecasteele thuisbrengen. Is hij een mislukte stand-up comedian, een geflopte scenarist of een pretentieuze auteur? Nu ik er eens over nadenk: eigenlijk kan niemand die thuisbrengen.

Ik zou nog veel meer kunnen zeggen, maar ik moet vanmiddag dringend op kroegentocht met Ben Weyts. Nee, sjt. Tututut. SSST. Shush! Niks zeggen, Vanmol. Tutut. Ik wéét dat Ben niet tegen de drank kan, maar hij heeft die dag niks meer op de agenda. Alleen een vragenuurtje in het Vlaams Parlement.

Beste Arteveldrijder Stef,

De mededeling dat Filip Watteeuw niet ‘bang’ is om burgemeester van Gent te worden, past in het rijtje ‘vampier niet bang van een beetje bloed’ of ‘ walvissen zijn slechte trampolinespringers’. Dat die mededeling iedere normaal denkende mens evenveel daver op het lijf jaagt als een vampier die even wil tonen hoe weinig schrik hij van bloed heeft, behoeft geen uitleg.

Dat Ben Weyts op zijn beurt niet bang is van een gegist drankje op zijn tijd is ook gebleken. Al viel dat al bij al nogal mee. Wie de passage van ‘kameraad Porsche’ Michel DaeDarden met zijn ‘wit boek, kroen boek’ ooit zag, weet dat het lichte gestamel van ‘linkse Ben’ daarbij in het niet valt. 

Iedereen weet ook dat de ‘booze’ in het parlement gratis gemaakt is om te voorkomen dat de halve Wetstraat op café bleef plakken en derhalve de werking van onze democratie saboteerde door te weinig stemmen te leveren voor de heikele thema’s die daar op de plank lagen. Een regeling waar Herman Schueremans indertijd volop gebruik van maakte. Herman is er naar het schijnt nooit in geslaagd die horde te nemen en zodoende zijn bezopen reet in het pluche te wringen. Herman heeft derhalve nooit veel gedaan in het parlement, maar ook nooit veel misdaan. En dat maakt hem een van de betere parlementairen.

Geniale Erwin,

Deze week zie ik twee kandidaten voor de titel ‘dwaze dommekloot van de week’. De eerste is de aanminnige mejuffrouw Megan Desaever. Zij deed in 2018 mee aan het intellectualistische ‘Temptation Island’ en verdient sindsdien geld via het online platform ‘OnlyFans’. Deze week zei ze dat ze voor die inkomsten geen belastingen betaalt. Geweldig slim is dat niet. Maar dat wisten we eigenlijk al in 2018 toen haar toenmalige partner Kevin verklaarde: ‘Megan is koekerond. De kaas loopt uit haar oren.’ Een West-Vlaamse manier om te zeggen dat Megan niet het scherpste mes uit de schuif is. Of zoals ze in Antwerpen zeggen: ‘Steek haar verstand in een vogeltje, en ’t vliegt achteruit’.

De tweede kandidaat is Sciensano. Nu er al maanden sprake is van oversterfte met in december 2.000 meer overlijdens dan normaal, wijten de wonderlijke wezens van het gezondheidsinstituut dat aan een piek van fijn stof. Ik zou een moment stilte willen vragen, Erwin, want de olifant in de kamer is zopas plotseling overleden. Had jij nog een nominatie?

Scherpzinnige Stef,

Als ik nog iemand moet nomineren zou ik misschien het aimabele anker Bart Schols nemen. Niet dat Bart te verlegen is om eens een domme opmerking te maken, maar zijn bewieroking van de Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Ardern deed toch menig wenkbrauw fronsen. ‘ Wat een ongelofelijke leidersfiguur ‘ schrijft blonde Bart. En dat klopt, Stef. Toch als je met ‘ongelofelijke leidersfiguur’ bedoelt: een ‘meedogenloos kreng dat na één (1!) covidgeval heel het land in lockdown opsloot en ongevaccineerden alle rechten wou ontnemen’.

Er gaan beelden rond van juichende Kiwi’s die flessen ontkurken en de glazen klinken als waren ze Ben Weyts en Herman Schueremans die net een blikje ansjovissen binnengespeeld hebben. De grootste uitbraak van vreugde in Nieuw-Zeeland sinds ze daar die ene ring in de Doemberg flikkerden. Ik weet niet of Sauron een zuster had, maar indien wel zijn ze er daar nu van af.

Tot volgende zit, hobbit!