De VRT over Somalië en het Midden-Oosten

Beste Rudi Vranckx, Katrien De Ruysscher en Geert Van Rampelbergh, ik bekijk alle geopolitieke reportages met veel interesse. Laat me even jullie reportage van 13 januari, Tussen oorlog en leven, zijdelings onder ogen nemen. De mensen en de situaties in Afrika en het Midden-Oosten liggen mij nauw aan het hart omdat ik in onze laboratoria redelijk wat wetenschappers uit die regio’s mocht leren kennen. Met allen ben ik nog steeds nauw bevriend.

Het beeld dat jullie van Mogadishu schetsten leek mij eerlijk, als ik vergelijk met andere gegevens hierover. Maar ik mis alweer een analyse van de situatie, gebaseerd op cijfers. Statistische data in functie van de tijd. Die zijn nochtans overvloedig aanwezig op internet, met bronnen zoals de Wereldbank en dozijnen andere grote investeerders en instituten. En iedere Vlaming kan ze probleemloos begrijpen.

Somalië, Sub-Sahara Afrika en het Midden-Oosten zijn een demografisch probleem

Jullie schetsten de levensgevaarlijke en chaotische toestand in Mogadishu en in en van de 2000 vluchtelingenkampen waarin twee miljoen mensen overleven. Zonder enige uitleg. Hier en daar een verwijzing naar the bad guys van Al Shabaab. Geen enkele verwijzing naar het feit dat de ecologische draagkracht van het land ver overschreden is door de populatiegrootte (Somalisch rapport). De draagkracht of carrying capacity is een begrip dat 200 jaar geleden werd ingevoerd door de Belgische statisticus en demograaf Pierre-François Verhulst.

Somalië is van nature een vrij droog land, maar heeft een grote verscheidenheid aan plaatselijke planten en dieren. Door de sterk toenemende populatiedruk degradeert die biodiversiteit snel. Dus de mensen die er leven hebben problematische toegang tot voeding en water. De overbevolking versterkt dit jaarlijks. Dit wordt een vicieuze cirkel, en eindigt met totale desertificatie. Ondertussen vinden er toenemende dodelijke conflicten plaats over de beschikbare middelen tussen clans en families. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en het Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties (UNPF) hebben lang geleden tevergeefs gewaarschuwd voor overbevolking en overschrijding van de carrying capacity (demografie Somalië).

De reden van de ongebreidelde bevolkingsgroei: de islam

De situatie van Somalië is een redelijk extreem voorbeeld van het Midden-Oosten. Het is weinig waarschijnlijk dat een Somaliër meer kindvriendelijk is dan een Belg. Kinderen zijn over de ganse wereld een bron van motivatie, focus en vreugde. Dat zit in ons ‘primair’ bewustzijn (nature voor sociologen). Je krijgt het mee zoals een PC software heeft die door de maker is ingebouwd. Maar het is vooral ons ‘secundair’ bewustzijn (nurture) dat bepaalt hoeveel kinderen we gaan willen.

En dat laatste wordt opgebouwd in onze hersenen. Door interactie met de omgeving. Praten, zien, ondervinden. Vooral in de prille jeugd en adolescentie, maar ook later. Als je omgeving wil dat je kindjes hebt, dan wordt de sociale druk al pratend vergroot. Door familie en door geestelijke leiders. Zoals alle andere politieke, geestelijke en wetenschappelijke doctrine wil de islam zich vermenigvuldigen. Daar is niets mis mee, maar de islam kiest agressief voor grote families: zes kinderen per vrouw gemiddeld in Somalië. Pas er de wiskundige vergelijkingen van Pierre-François Verhulst op toe en je ziet dat dit een ‘bom’ is voor het land.

En weet dat het Mechelse wetenschappelijk talent Dr. Ferdinand Peeters al in 1960 de pil een enorme wetenschappelijke boost gaf. Zodanig dat ze vlot beschikbaar en veilig was voor de ganse wereld. Behalve in Somalië, het Midden-Oosten, en Sub-Sahara Afrika dus. In onze regio verhinderde ze al gedurende 75 jaar een derde wereldoorlog. Dank u, Dr. Peeters. Een échte wetenschapper (familiegenen): hij wou geen geld, wel een publicatie in het meest gerenommeerde gynaecologische tijdschrift. De krant De Standaard wou in 2018 geen artikel besteden aan de 40ste verjaardag van het exploot.

Somalië als voorbeeld voor het Midden-Oosten en sub-Sahara Afrika

De hierboven beschreven situatie kan vrij goed doorgetrokken worden naar de meeste andere landen in het Midden-Oosten. Moslims hechten enkel belang aan het hiernamaals, en offeren hun huidige situatie en die van hun kinderen daarvoor op. Ze geloven ook dat God hen verplicht om veel kinderen te hebben. Voor Somalië had dat een bevolkingstoename tot gevolg van 3,6 miljoen in 1970 naar 35 miljoen in 205. Dat is dus bijna x 10 ! De Kerk zal dat bij ons ook aanraden, maar christenen volgen eerder hun eigen wil. De druk van de omgeving is minder groot.

En naast de pil nemen ze ook nog de tweede (of was het derde?) meest populaire Belgische uitvinding, de praline. En wat het hiernamaals biedt dat zien we wel. De situatie in Somalië en het Midden-Oosten, en bij uitbreiding in Sub-Sahara Afrika, ziet er dus niet rooskleurig uit. Demografische veiligheidsexperts duiden de grote massa aankomende jeugd aan als ernstige conflictfactor, veel meer dan Al Shabaab. Volgens die experts ga je in het rood als 60% van de bevolking jonger is dan 30. In Somalië is dat al 70%. En hun opleiding reikt niet verder dan lager onderwijs en lessen Koran.

Hebben ze ons voorgelogen?

Een journalist van de Iraanse televisie nam ontslag en verontschuldigde zich omdat hij zijn volk gedurende dertien jaar had voorgelogen. Zo’n vaart zal het bij ons wel niet lopen. Wel zorgen journalisten er bij ons voor dat ze niet buiten de mainstream liberaal-kapitalistische en andere lijnen kleuren. Geen pleidooien dus over gezinsplanning in een land als Somalië dat demografisch al lang schromelijk over zijn carrying capacity zit. Het taboe houdt stand in onze media, en belet iedere menselijke aanpak. Geen vragen over wat Koranlessen inhouden, hoe die de geboortecijfers in de hoogte jagen. Geen interview met een lid van Al Shabaab. De VRT haalt prima kijkcijfers. Maar bij geopolitieke reportages hoort meer dan het enkel tonen van de plaatselijke toestanden.