Deense sociaaldemocraten herontdekken eigen volk
'Het verstand komt met de jaren'
foto © socialdemokratiet.dk
De Deense sociaaldemocraten gooiden het roer volledig om op vlak van migratie en asiel. De partij herontdekte het Deense volk en zijn waarden, taal en normen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementDe sociaaldemocraten in Denemarken hebben een verrassende u-turn gemaakt in hun benadering van migranten. Hun visie op dit beleidsdomein heeft hen de laatste jaren veel kiezers en leden gekost. Het realiteitsbesef en zelfreflectie van de Socialdemokraterne op vlak van asiel en migratie zijn een voorbeeld voor alle politieke partijen. Op een openhartige wijze slaan ze een mea culpa en nodigen ze alle Europese sociaaldemocraten uit om dezelfde denkoefening te maken.
Revolutionair
Met een baanbrekend migratieplan gaan ze naar hun kiezers. De maatregelen zijn revolutionair voor een linkse partij die voorheen de zachte aanpak verkoos. Met geen woord wordt er nog gerept over aandacht voor de eigenheid, religie en cultuur van de nieuwkomers. Veel eerder spreekt men nu over de Deense identiteit. Terugkerende vragen zijn: wat zijn de Deense normen en waarden, hoe kunnen we ervoor zorgen dat we één samenleving worden in plaats van te leven naast elkaar in een parallelle maatschappij? Ze klinken ambitieus, streng maar correct. Een beetje zoeken naar de eigen, innerlijke ziel levert verrassende inzichten op bij een mens. Zo ook bij de Deense sociaaldemocraten.
Vrouwen
Migrantenvrouwen moeten volgens de Deense politici nu fulltime werken willen ze hun uitkeringen niet verliezen. Het klinkt logisch want werken is emancipatie. Het is niet alleen een manier om uit de armoede te geraken maar het is ook integratie en participatie. Het isolement wordt op die manier doorbroken. Het riedeltje blijft altijd en overal in de wereld hetzelfde. ‘Women are the real architects of society.’ Ik weet niet wie deze woorden heeft gezegd maar van mij mogen alle zogezegde linkse, feministische partijen dit gebruiken als verkiezingsslogan. Ik betwijfel of het overtuigend zal zijn maar het lijkt mij beter dan te poseren met t-shirtjes met het opschrift ‘this is what a European feminist looks like’ op 8 maart. En in deze zelfde maand kregen we ook nog eens te horen dat er effectief Belgische artsen fgm toepassen op jonge meisjes. Europese feministen moeten gewoon stoppen met zichzelf feminist te noemen. Maar goed, Denemarken zet dus in op de emancipatie van de migrantenvrouw.
Loyauteit
Er wordt ook werk gemaakt van taal. Zo moeten migrantenkinderen vloeiend de landstaal spreken om toegelaten te worden op de lagere school. Geen ‘die water en die meisje’ meer voor de Denen. Het taalkundig hersenkwab moet in het Deens worden getraind.
En plots kwamen de sociaaldemocraten erachter dat de nieuwkomers de loyaliteitsprincipes eerder hanteerden bij hun eigen vlag, cultuur, religie en tradities. Dom van ons dat we dit niet eerder zagen, zeggen de Denen nu, want ze kwamen geen biertje drinken met ons en hun dochters mochten nooit met onze zonen omgaan.
Kostprijs
Bang om voor xenofoob uitgescholden te worden zwegen ze jarenlang en lieten ze de nieuwkomers maar begaan. Totdat ze de kostprijs zagen van hun asiel- en migratiebeleid. Ik ben het bedrag vergeten maar de sociaaldemocraten niet: ook over asiel namen ze een standpunt in. Alle asielzoekers die voet willen zetten op Deense grond worden zonder pardon teruggestuurd naar een kamp ergens in Noord-Afrika. Er moeten procedures gestart worden om asielzoekers binnen te laten. Op basis van welke criteria dit zal gebeuren is nog niet duidelijk.
Maar de politieke afstraffing door hun achterban is duidelijk. Heel veel mensen stemden op de rechts-nationalistische Deense Volkspartij. Opportuun als elke politicus zegt de fractieleider van de sociaaldemocraten nu dat hij een coalitie met de nationalisten niet uit de weg gaat. De vraag is nu of deze maatregelen van de sociaaldemocraten het resultaat van een paniekreactie zijn. Hoe consequent gaan ze zijn en hoe gaan de hardleerse linkse critici op deze maatregelen reageren? De sociaaldemocraten doen er alles aan om de schade die ze al die jaren hebben toegebracht aan hun eigen partij te beperken. Ze zijn zelfs bereid die paar overgebleven leden op te offeren om de rest van hun achterban terug te krijgen.
Verantwoordelijkheid
Het is een mooi voorbeeld van een gefaald integratiebeleid. De Denen nemen hun verantwoordelijkheid op. In Vlaanderen moeten we nog wachten op de eerste linkse partijleider met moed die niet wegkijkt en erkent dat er ook in ons land problemen zijn bij de allochtone gemeenschap. Het actualiteitsprogramma Terzake zond de Nederlandse reportage over Denemarken uit. Ter aanvulling hadden ze ook een sp.a’er uitgenodigd maar die was niet bereikbaar en/of beschikbaar. Mij leek het eigenlijk nog wel interessant om de mening van John Crombez te horen over zijn partijgenoot Tom Meeuws die breed glimlachend poseert op een recente foto met antisemiet Abou Jahjah en zijn clubje van Erdogan-fanaten en uitgebluste journalisten.
Wat maakt dat links Vlaanderen en Nederland steeds opnieuw weer worden aangetrokken door fascisten die openlijk uitkomen voor hun enge gedachten over religie en tradities? In Nederland wil de islamitische partij Denk subsidies voor salafistische organisaties met het argument dat ze gewoon orthodoxe moslims zijn. En nog blijven ze in Nederland deze mensen een platform aanbieden. Linkse politici in Vlaanderen zijn even bang als hun Nederlandse collega’s om voor islamofoob, xenofoob of nazi uitgescholden te worden. Wanneer de tijd rijp is om dezelfde u-turn als de Denen te nemen is nog maar de vraag. Maar de recente peilingen zouden alvast moeten zorgen voor actie en damage control. Of zoals men in de reportage voorstelt: in elke Europees hoofdkwartier van de sociaaldemocraten zou een bord moeten hangen waarop staat: ‘it’s migration stupid!’
Categorieën |
---|
Pinar Akbas (1980) uit Hasselt is een verpleegkundige van opleiding. Een Vlaamse Turkse, actief in de politiek en met een mening over integratie, participatie, gelijke kansen en gender.
Na meer dan twee decennia lig ik nog wakker van het schuldgevoel dat maar blijft knagen aan mijn geweten.
Evolueren we naar een politiek model zoals in een communistische eenpartijstaat? Ontdek het in ‘Ondernemen in Achterland 1.0’.