Donald Trump verliest debat van Kamala Harris

Voorbije nacht kruisten Donald Trump en Kamala Harris de degens. Harris deed wat ze moest doen, Trump deed dat niet. Of deze conclusie over één week nog een verschil maakt, is niet duidelijk.   

Doorbraak keek naar de krachtmeting tussen beide presidentskandidaten. Een samenvatting in negen punten.

1. Het debat over alles en niets

De kans dat er een tweede debat komt, is klein. De moderatoren waren zich daarvan terdege bewust, en lieten een tiental thema’s aan bod komen: van de economie over abortus tot de oorlog in Gaza. Het hele debat duurde niet langer dan negentig minuten, wat betekent dat ieder maatschappelijk probleem er aan snel tempo moest worden door doorgeduwd. Een té snel tempo.

2. Harris was voorbereid

Kamala Harris deed het goed. Ze was voorbereid, sprak vlot (zeker nadat de eerste zenuwen waren weggeëbd) en liet haar onaangename lach (een tic) thuis. Zowat alles wat ze zei kwam uit een script, maar de uitvoering voelde niet overdreven gerepeteerd. Door het hoge debattempo, de slappe prestatie van Trump en de hulp van de moderatoren werd ze niet gedwongen te improviseren. Kamala Harris kreeg het debat dat ze wou.

3. Trump was onvoorbereid

Donald Trump deed het niet goed. Hij slaagde er niet in om het lijvige dossier tegen Kamala Harris onder woorden te brengen. Zijn taak was het definiëren van zijn opponent, een politica die, in tegenstelling tot hijzelf, nog gedefinieerd kan worden: een recente peiling van de The New York Times geeft aan dat 90 percent van kiezers ‘alles weet’ over Trump, terwijl dat voor Harris slechts 71 percent is.

De voormalige president moest kiezers herinneren of informeren over de radicale agenda van Harris tijdens haar eigen presidentsrace in 2019. Hij deed dat heel af en toe, maar onvoldoende vaak of voortdurend. Hij liet Harris ontsnappen met de claim dat ze ‘als vicepresident’, dus vanaf 2021, de scherpe kantjes er afvijlde. Dat klopt, maar enkel omdat een vicepresident geacht wordt de visie van de president te vertolken en eigen standpunten te laten varen.

4. De moderatoren kozen voor Harris — maar Trump deed er niets mee

De pandoeringen die Donald Trump de media in 2016 geregeld gaf, bouwden mee aan zijn reputatie. Hij debatteerde met zijn tegenstrevers op het podium én achter het moderatorsbureau. Dat was meer dan eens terecht, en ook deze keer kozen de moderatoren, David Muir en Lindsey Davis, duidelijk partij voor de niet-Trump-kandidaat. De beruchte ‘factcheck’ werd uitsluitend Trumps deel, terwijl ook Harris meer dan eens de waarheid verdraaide. Trump deed er niets mee.

5. Harris herhaalt ergste leugens over Trump

Donald Trump werd door Kamala Harris weggezet als een gevaar voor de democratie. Dat deed ze met leugens. Ze herhaalde de Charlotesville-leugen door te beweren dat Trump neonazi’s geloofd had als ‘zeer degelijke mensen’. Ze herhaalde de bloedbad-leugen, door te claimen dat Trump met een letterlijk bloedbad gedreigd had indien hij niet opnieuw verkozen wordt. Harris beweerde dat Trump verbonden was aan het radicale Project 2025 van de Heritage Foundation. Het tegenovergestelde is waar. En ze stelde verkeerdelijk dat op 6 januari, tijdens de bestorming van het Capitool, politieagenten waren omgekomen. Ook dat klopt niet.       

6. Trump zet in op migratie — iets té sterk

Eén van Donald Trumps paradepaardjes, is een strenger migratiebeleid, inclusief deportaties van de miljoenen illegale immigranten die onder de regering-Biden het land binnenkwamen. Dat hoeft niet te verbazen: immigratie neemt telkens weer een podiumplaats in wanneer Amerikanen gevraagd worden naar hun prioriteiten, meestal zilver of brons. Trump koppelde dit thema aan de gouden medaille, door uitdrukkelijk de link te leggen tussen massamigratie uit Latijns-Amerika en de economische voorspoed van de Amerikaanse bevolking.

Maar Trump ging overboard. Élk thema leek wel een gelegenheid om over migratie te praten. Dat kan bij kijkers-kiezers die net iets meer verwachten van hun presidentskandidaat, overdreven simplistisch overkomen. Ook de kaart misdaad-migratie werd gespeeld, maar opnieuw op een suboptimale, nogal klungelige manier. Harris glipte weg.

7. Harris ‘flip-flopt’ — maar komt ermee weg

Kamala Harris veranderde de voorbije weken razendsnel van mening over zowat alles wat ze de voorbije jaren dacht. De Grote Matiging van Kamala. Toen ze hierover ondervraagd werd door de moderatoren — de enige scherpe vraag die ze kreeg — gaf ze hetzelfde dubbele antwoord dat ze ook gaf in haar CNN-interview: 1) mijn waarden (values) zijn niet veranderd, en 2) als vicepresident was ik níet radicaal.

Geen bijzonder goed antwoord in een al niet bijzonder goede situatie. Maar opnieuw kon Trump niet profiteren. Het cruciale offensief, dat Harris een radicale, liegende wolf in schaapsvacht is, was onvoldoende geconcentreerd en verloor te snel aan stoom.

8. Trump kan 2020 niet loslaten — maar wie interesseert dat nog?

Donald Trump weigert te erkennen dat hij de verkiezing van 2020 verloor. Hij kan het gewoon niet. Dat is een probleem, want het Amerikaanse volk is het met die claim helemaal niet eens. Het aandeel varieert, maar gemiddeld is amper dertig procent van de bevolking ervan overtuigd dat Joe Biden door fraude aan de macht kwam. Zeventig procent dus niet. Gelukkig voor de oud-president interesseert de verkiezing van 2020 nog maar weinig kiezers. Maar zijn koppigheid was voor velen zonder twijfel een onaangename herinnering aan Trumps slechtste dagen.

9. ‘Waarom heeft ze het niet gedaan?’

Donald Trumps beste moment kwam helemaal op het einde. Hij stelde een vraag, dé vraag, die hij naliet te stellen tijdens de rest van het debat: ‘Why hasn’t she done it?’ (‘Waarom heeft ze het niet gedaan?’).

Kamala Harris is de zittende vicepresident; zij en haar baas verwijzen voortdurend naar ‘hun’ Witte Huis als het Biden-Harris-kabinet. Harris verpakt zich als een volwaardige regeringspartner van Joe Biden, maar kon of wou blijkbaar niets doen wat ze vandaag wil doen. Dat is een ongemakkelijke spreidstand. Trump wees er in zijn slotmonoloog op, maar het was too little, too late.