Is een hoofdartikel noodzakelijk een zedenpreekje?

Het maandblad Le Monde Diplomatique geniet een status zoals maar heel weinig bladen. Directeur daar is al bijna tien jaar Serge Halimi, een linkse journalist die geen geheim van maakt van zijn oriëntering. Voor zijn tijd bij Le Monde Diplomatique was Halimi professor aan de université Paris VIII  (had gedoctoreerd in Berkeley en zou zich dus met reden Amerikaspecialist mogen noemen). Verder was hij medeauteur van een boek met de sprekende titel «L’Opinion, ça se travaille» (Agone, 2000 ~ De publieke opinie is er om bewerkt te worden), over het nepnieuws dat de gevestigde media verspreidden ten tijde van de oorlog in Kosovo, en de smerige en kruiperige rol die zij toen speelden.

Mainstreamjournalisten vandaag spreken graag over fake news, en daar doen anderen wel aan maar zijzelf niet. Helaas, en in mensentaal: van nepnieuws zijn ze blijkbaar nooit vies geweest.

 

Maar wat ik wilde vertellen was iets anders. Halimi schrijft altijd het hoofdartikel natuurlijk, en vaak neemt hij geen blad voor de mond. In het maartnummer zeker niet:

« L’expérience est une école sévère, mais aucune autre n’instruira les imbéciles. » Mort en 1790, Benjamin Franklin, qui inventa le paratonnerre, ne pouvait prévoir l’existence de l’Union européenne… Celle dont les expériences n’ont aucun effet sur l’instruction.

[“De ervaring is een strenge leerschool, maar geen andere kan imbecielen iets bijbrengen.” In 1790 is Benjamin Franklin gestorven, en hij had de bliksemafleider wel uitgevonden maar heeft nooit het bestaan van de Europese Unie kunnen voorzien… daar waar ervaring geen enkel effect heeft op het leerproces.]

Een aanhef naar mijn hart, en Halimi mag weer zeven keer dingen schrijven die mij misschien minder bevallen. Ik raad iedereen aan, in het bijzonder vanzelfsprekend president Herman Van Rompuy, om ook het vervolg te lezen. Halimi is grappig, en er zal in Rhode-Saint-Genèse wel een kiosk zijn waar het blad te koop is, vanaf morgen.

Trouwens, nog op hun eerste pagina hebben ze een artikel van een Californische prof, Perry Anderson, en die begint zo: Pas de flonflons pour célébrer le soixantième anniversaire du traité de Rome et du Marché commun, le 25 mars. La bannière européenne a perdu son éclat, tant les politiques de l’Union se sont révélées désastreuses.

[Geen feestgedreun bij de zestigste verjaardag van het Verdrag van Rome de 25ste maart. Het Europese vaandel is fel verschoten, zo desastreus zijn de beleidsingrepen van de Unie gebleken.]

Maar we zijn geen onmensen, en dat artikel mag onze Herman een paar dagen links laten liggen.