Een man met présence

De vorige sprekers hebben Hugo De Ridder weer voor ons geestesoog doen oprijzen: een man met présence, een man die voornaamheid uitstraalde. Tijdens zijn professionele leven was hij als journalist een onderzoeker – en dat bleek ook uit de peilende blik waarmee hij de wereld gadesloeg. Daarnaast was hij ook een man die initiatieven nam buiten het strikt journalistieke milieu. Zo lag hij samen met Cas Goossens aan de basis van de Master Journalistiek op Campus Sint-Andries en leidde hij vele jaren lang de seniorenacademie op Campus Carolus, de twee Antwerpse campussen van de KU Leuven.

Een  drijvende kracht

Hugo De Ridder was de drijvende kracht achter de oprichting van de Voortgezette Academische Opleiding Journalistiek in 2002, als postgraduaat toen de voorloper van de huidige Master. Hij was als het ware ook de poortwachter van deze opleiding: voor wie haar wilde volgen, hield hij een selectieproef paraat. De student moest aan de hand van een trefwoordenlijst zijn of haar kennis van de actualiteit kunnen aantonen.

De Ridder was zelf tot 2006 titularis van het vak Binnenlandjournalistiek. Met zijn diepgravende achtergrondkennis en zijn fonkelend taalgebruik wist hij de studenten steeds te boeien. Hij geloofde ook nog in de waarde van de papieren krant en bracht altijd exemplaren van de verschillende binnenlandse kranten mee naar kantoor waar de studenten ze dan konden raadplegen.

Een verzorgde taal en het juiste woord lagen hem ook nauw aan het hart. Professor Michaël Opgenhaffen, opleidingshoofd van de Master Journalistiek, kreeg ooit een mail waarin Hugo De Ridder verbouwereerd vaststelde dat vele studenten het woord media als enkelvoud ervaren. De Ridder besloot adviserend: ‘Is hier een taalverschuiving aan de gang? Na te gaan. Groet, Hugo’.

Seniorenacademie

Op een bepaald ogenblik heeft Hugo De Ridder het doceren vaarwel gezegd, maar toch bleef hij betrokken bij het reilen en zeilen van de opleiding journalistiek. Hij kwam nog regelmatig langs, zo begaan was hij met de richting waarin jonge mensen klaargestoomd worden voor een journalistieke loopbaan. Uit dit alles sprak ook zijn ethische gedrevenheid, zijn zin voor de journalistieke deontologie.

Hugo De Ridder was tot aan zijn overlijden ook voorzitter van de seniorenacademie aan de KU Leuven/Campus Carolus. De seniorenacademie wijdt zich aan permanente vorming met een programma van 11 lezingen waarin een goede mengeling van maatschappelijk relevante thema’s aan bod komt. Als voorzitter wist Hugo De Ridder deskundige sprekers aan te trekken: wat leidde hij ze graag met de nodige eruditie in en hoe graag modereerde hij achteraf het gesprek tussen de voordrachtgever en het publiek.

De betreurde Gaston Durnez heeft nog een mooi portret van zijn vriend en oud-collega De Ridder kunnen schetsen. Geen mooier eerbetoon dan een boek van een woordminnaar voor een vriend die zoveel om de taal gaf.