JavaScript is required for this website to work.
post

Een vreemd klimaat

Hoe wereldleiders tonen wat ze waard zijn in Glasgow

Carl Deconinck2/11/2021Leestijd 2 minuten

klimaat

klimaat

foto © maxpixel.net

In Glasgow komen alle trouwe aanbidders van de orthodoxie rond het klimaat samen om vooral gebakken lucht te verkopen.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

De hoogmis van de klimaatreligie vindt dit jaar plaats in Glasgow. COP26. 30.000 gelovigen komen vanuit de hele wereld afgezakt naar Schotland om dure eden te zweren in naam van de heilige strijd tegen CO2. De onzichtbare vijand. En zoals bij vele religies, is er ook hier nogal wat hypocrisie.

Biden, von der Leyen en Tshisekedi

Belangrijkste aanwezige is de Amerikaanse president Joe Biden. Met een gevolg van 800 medewerkers en een vloot van 85 wagens en 4 vliegtuigen. Samen stoten ze genoeg CO2 uit om je te doen denken dat ze streven naar een opwarming van de aarde. De Amerikaanse president heeft internationaal heel wat goed te maken nadat hij al zijn bondgenoten liet zitten in de door hem gecreëerde ramp in Afghanistan. De Amerikaanse burger mag haar portefeuille straks weer openhouden.

Maar ook de EU komt. Onder leiding van Ursula von der Leyen. Opvallend, gezien er geen lijn zit in het Europees beleid. Zo stapte Merkel in haar eentje uit kernenergie om in te zetten op het zwaar vervuilende bruinkool. Polen stoot heel wat CO2 uit en België wil onder leiding van Vivaldi ook inzetten op gascentrales, die erg veel CO2 uitstoten.

Ook Felix Tshisekedi gaat, de president van de Democratische Republiek Congo komt er in naam van de Afrikaanse Unie ‘compensaties’ eisen. Nochtans zit de uitstoot van zijn eigen land in felle stijgende lijn sinds 2000. Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden, het is de norm op dit groene festival.

Poetin en Xi Jinping

Over festivals gesproken, ook de volgende top ligt al vast. COP27 is al gepland voor 2022. Dat zal plaatsvinden in de luxeresorts van Sharm El-Sheikh, aan de Rode Zee in Egypte. Die plannen zijn opvallend, aangezien we 3 jaar geleden te horen kregen dat over 12 jaar de wereld naar de knoppen zou zijn. In 2022 staat de teller dus op slechts 8 jaar overschot. Spannend. Wat staat er op het programma als de wereld nog perfect gezond blijkt in 2030?

Er zijn ook enkele opvallende afwezigen. Vladimir Poetin is in Moskou gebleven. Hij is te druk bezig met Nord Stream 2, de pijplijn die de EU nog meer afhankelijk zal maken van Russisch gas. Ook consolideert hij zijn macht in de Krim, waar hij zich gewapenderhand 80% van de olie-en gasvoorraden van Oekraïne heeft toegeëigend uit de Zwarte Zee.

Eveneens afwezig is Xi Jinping. Hij is te druk bezig met de bouw van 43 kolencentrales en 18 nieuwe hoogovens. Zijn land bouwt nu drie keer meer nieuwe kolencentrales dan de rest van de wereld samen. Zijn land is ook verantwoordelijk voor de grootste plasticvervuiling in het zeewater. De Yangtze-rivier alleen stort zo’n 1,5 miljoen ton plastic per jaar in de zee.
En dan zwijgen we nog over de Oeigoeren, Hong Kong en de dreigingen ten aanzien van Taiwan.

Holle beloftes

China belooft wel dat haar uitstoot zal dalen, maar dit is een holle belofte. Het wil vooral dat de economie verder ontwikkelt en dat het in de toekomst meer consumptiegoederen- en diensten zal aanbieden. Het energieverbruik zal dus enkele maar relatief dalen.

En dat laatste is de rode draad van zowat alles rond klimaat. Vage beloftes over relatieve veranderingen in de toekomst. Het belangrijkste wat concreet zal veranderen zijn hogere taksen en belastingen voor de burger. En vooral een klimaat van angst om in te leven. Mede aangewakkerd omdat Poetin en Xi Jinping er alleen maar sterker op zullen worden. In tegenstelling tot de EU, dat vandaag in een ideologische fuik zit.

Carl Deconinck behaalde een master in Politieke Wetenschappen aan de UGent. Hij was actief in de Senaat en het Federaal Parlement. Nadien ging hij aan de slag als journalist en freelance schrijver. Carl heeft een brede interesse in de politiek, met veel aandacht voor Amerikaanse politiek en de culture war.

Commentaren en reacties