El Pasionário

Kristof Calvo: het groene stormrammetje, de moderne versie van de legendarische icoon van de Spaanse burgeroorlog, de passiebloem, ‘La Pasionaria’ Dolores Ibárruri Gómez. Even dieprood, even gepassioneerd, even compromisloos. Calvo is bevlogen, een tikje bezeten zelfs, als hij met wilde blik en overslaande stem zijn pijlen afvuurt op de meerderheid. Zijn woeste interventies werken het halfrond soms danig op de zenuwen. Niet zozeer omdat ze inhoudelijk doel raken, maar omdat ze vaak zo agressief gebracht worden dat ze a priori aversie opwekken. Een politicus die zich vooral richt naar de perstribune, speelt voor het verkeerde publiek. Calvo moet opletten dat hij niet wordt als Laurette-mitraillette-Onkelinx, die eveneens vooral op spektakel mikt.

Een excuus: de groene Kamerfractieleider is nog geen dertig en een politicus die op die leeftijd niet gebeten is, zoekt beter ander werk. Calvo moet wel zien dat hij zichzelf niet voorbijloopt. Dat hij niet vaart zoals Verhofstadt. “Da joenk”  liep en loopt zo ver vooruit op zijn troepen, dat niemand nog luistert. Hoe hard de liberale fractieleider in het EP ook tekeergaat, hij roept in de woestijn.

Neem nu Calvo’s laatste voorstel: schaf de vakken godsdienst en niet-confessionele moraal af en vervang ze door een vak levensbeschouwingen en filosofie, wat de Gentse beeldenstormer Patrick Loobuyck al jaren bepleit. Calvo gaat nog een stap verder. Hij wil dat elke scholier bij het beëindigen van zijn middelbare studies een pact ondertekent, waarin hij/zij alle basiswaarden van de liberale rechtsstaat onderschrijft. De nieuwkomersverklaring van Theo Francken, zeg maar, maar dan uitgebreid naar de autochtonen. Heeft het voordeel dat de nieuwkomers zich niet gestigmatiseerd hoeven te voelen, want iedereen wordt in het bad getrokken. Die burgerschapsverklaring moet een naar scholieren vertaald doorslagje zijn van de nog te schrijven preambule van de grondwet, de natte droom van Patrick Dewael.  Men kan zich meteen afvragen waarom meteen niet alle burgers die nog een pen kunnen vasthouden verplicht worden om een dergelijke verklaring te ondertekenen, nadat ze eerst een verplichte avondcursus burgerschap hebben gevolgd. Maar ter zake.

Calvo’s voorstel valt op een koude steen bij de geestelijke vader van het leervak LEF. In DM van 22/8 vindt Patrick Loobuyck de idee “juridisch, praktisch en inhoudelijk problematisch”. Het is niet door mensen te verplichten met de juiste leer in te stemmen dat ze hun afwijkende mening zullen veranderen, aldus de Gentse filosoof. Politiek commentator Bart Eeckhout voegt er in dezelfde krant nog aan toe: “Het is een gevaarlijke illusie om te denken dat je maatschappelijke of culturele conflicten overbrugt met een gedeelde burgerschapsverklaring.” En Eeckhout eindigt met de wijze woorden:” Je verdedigt de meerstemmigheid in een samenleving niet door haar te verdoven in een nutteloos en ineffectief want gedwongen burgerschapsideaal.” Hear, hear, Calvo!

foto ©reporters