Elon Musk onder vuur voor schorsen van journalisten van Twitter
Had hij een goede reden?
De EU waarschuwt Musk. Vrijheid van mening zien ze liever gecensureerd.
foto © AFP
Enige verduidelijking bij de eenzijdige berichtgeving over het schorsen van Twitteraccounts van journalisten door Elon Musk
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementElon Musk ligt onder vuur. Het uitbrengen van de Twitter Files, waaruit blijkt dat het onder (extreem-) linkse en progressieve gebukt gaande personeel en management van het sociale mediabedrijf systematisch hen onwelgevallige meningen en accounts censureerden, valt bij verdedigers van het officiële narratief en de mainstream media niet in goede aarde.
Na het nieuws te hebben genegeerd, openen ze nu de aanval op Musk omdat hij een aantal accounts, waaronder die van journalisten, tijdelijk heeft geschorst, zonder reden. Alleen had Musk wel een reden: de Twitter-regels rond doxxing, het bewust vrijgeven van locatie- en adresgegevens op het internet, werden geschonden.
PIA
Het begon allemaal met het opdoeken van het account @ElonJet, waarop live de bewegingen en locatie van Musk zijn privé-jet te volgen waren. Musk had hierover eerst gezegd dat hij het online ging laten, ondanks het gevaar dat het voor hem en zijn gezin betekende. De voormalige rijkste man ter wereld veranderde echter van gedachte toen de wagen met zijn zoontje erin werd belaagd.
In de berichtgeving hierover wordt steeds gesteld dat de gegevens over de privé-jet van Musk publiek zijn, maar dat is niet helemaal waar. De jet beschikt namelijk over een PIA, een Privacy ICAO Address, dat expliciet bedoeld is om private toestellen af te schermen. Het publiek maken van die gegevens valt volgens Musk wel degelijk onder het begrip doxxing.
Geschorste journalisten
Na het schorsen van voornoemde account gingen ook een aantal journalisten voor de bijl, tot grote verontwaardiging van de goegemeente. Musk beweert dat ook zij de whereabouts van zijn privé-jet hadden vrijgegeven. Hij weigert uitzonderingen voor journalisten te maken op de Twitterregels rond doxxing en voegde daar fijntjes aan toe dat indien reporters van diezelfde mainstream media zelf zouden worden gedoxxed, het kot te klein zou zijn.
Ondertussen deed Musk wat hij eerder ook deed om te beslissen of Donald Trump zijn account terug hersteld moest worden: hij organiseerde een twitterpoll om het volk te laten beslissen wat er met de geschorste accounts moest gebeuren. Die viel positief uit voor de geviseerde accounts, waarop Musk besliste de schorsing op te heffen.
Hypocrisie
Musk wordt hypocrisie verweten. Hij kondigde bij de overname van Twitter aan om zich als een voorvechter van de vrije meningsuiting te gedragen, binnen het kader van de bestaande wetgeving. Door over te gaan tot het schorsen van bepaalde accounts die hem persoonlijk op de zenuwen werken, lijkt hij die belofte te breken. Dit toont aan dat het geen goed idee is om zoveel macht in de handen te leggen van één persoon of instituut. Een vaststelling die ook gemaakt wordt door Bari Weiss, één van de onafhankelijke journalisten die de Twitter Files onderzochten en uitbrachten.
Dat neemt niet weg dat diegene die nu moord en brand schreeuwen over Musk zijn gedrag eveneens hypocriet zijn. Zij zwegen stil en knikten vaak goedkeurend toen het vorige management van Twitter vrijelijk en ongegeneerd arbitraire censuur toepaste. Niet alleen op politieke tegenstanders maar ook op wetenschappers die tijdens de coronacrisis het officiële narratief in vraag durfden te stellen.
De vraag is of Musk er in gaat slagen om van Twitter effectief een vrijhaven te maken waar vrij en openlijk over maatschappelijke thema’s kan worden gediscussieerd. Alles wijst er op dat dit enkel met vallen en opstaan zal gebeuren. Ook de voormalig rijkste man ter wereld, die raketten de ruimte in stuurt en een voorloper is op het gebied van de door progressieven zo bejubelde elektrificatie van het wagenpark, zal dit moeten erkennen. Misschien is die verantwoordelijkheid te zwaar om te dragen voor één man.
Personen |
---|
Winny Matheeussen (1973) noemt zichzelf misantroop, hondenvriend en bergzitter.
Amerikakenners Roan Asselman en David Neyskens buigen zich over de nasleep van de Amerikaanse presidentsverkiezingen.
Evolueren we naar een politiek model zoals in een communistische eenpartijstaat? Ontdek het in ‘Ondernemen in Achterland 1.0’.