En de bakker, hij bakte voort

De Truiense bakkerij Vangrootloon besloot vorige week om de naam van het gebakje, negerkop geheten, te veranderen. Die beslissing komt er nadat een vrouwelijke klant met Marokkaanse roots een klacht had ingediend bij Unia. Geen zwarte Afrikaanse dus, maar een Berbers melk-met-koffie type, en sorry dat ik hier raciale criteria gebruik maar ik ben niet begonnen. Ze is dus niet eens betrokken partij, koos de gebakjes in de Hasseltse winkel uit, bekeek thuis het kasticket met vermelding ‘Negerkoppen: 6’ (zo lezen we allemaal in Het Belang Van Limburg), stiet een schietgebed naar Allah uit en schreef vervolgens een vlammende brief naar Unia om haar donkere medemens in bescherming te nemen.

Ik probeer het te reconstrueren zonder in een lach te schieten maar het lukt me niet. Ik weet niet wat ze bij Unia gaan doen met dit geval van doorgeschoten menstruatiekoorts, maar heel vermoedelijk: klasseren wegens risico op algehele hilariteit, en aan Wouter Van Bellingen overlaten, de man die zich vanuit zijn Rwandese roots wél aangesproken mag voelen (er zijn tot op vandaag in dat land uitgebreide schedelcollecties te bezoeken, resten van de genocide anno 1994).

Veel boeiender echter nog is de reactie van de bakkerij. Niet zomaar een warme bakker, doch een hardwerkende Vlaming die ondertussen al zo’n 20 nederzettingen in het Limburgse doet draaien. Vangrootloon (what ’s in a name) wil niet meegesleurd worden in de politieke heisa, en gaat via Facebook een wedstrijd uitschrijven voor een nieuwe naam. Maar, voegt de zaakvoerder eraan toe: ‘Het product blijft gewoon hetzelfde. En wie in onze winkels “negerkoppen” blijft bestellen, zullen we zonder problemen verder helpen.’

 Dat is sluw bekeken, en zelfs een verre referentie naar William Van Ockham en het nominalisme (‘namen kan men veranderen, dingen blijven wat ze zijn’), maar het zegt ook iets over onze volksaard: tegen de stroom oproeien, dat doen we niet meer, dat is pure zelfmoord. Na de Val van Antwerpen in 1585, en nadat achtereenvolgens de Spanjaarden, de Oostenrijkers, de Fransen, niet te vergeten de Nederlanders, en ten slotte de Belgische staat, langzaam verdampend in de EU-grootstaat, ons leerden gehoorzamen, is er heel weinig animo om te revolteren. Vlaanderen is Catalonië niet, de knechtenrol is ons grondig ingeprent. Wist u trouwens dat na de Val van Antwerpen de fijne patissiers naar Amsterdam uitweken (nu dus een Hollandse specialiteit), en alleen de trieste deegknijpers en vlaaienbakkers à la Van Grootloon hier bleven?

En de bakker, hij bakte voort: onze handelsgeest is die van de opportunistische underdog, niet die van de trotse vrijbuiter. Dus was het devies: ‘kop in kas’, naam veranderen en gewoon verder verkopen. De gedachten zijn vrij, denk er het uwe van als u er de tanden in zet. Dat is overigens wat de Vlaamse Leeuw ook doet, dat uit Afrika stammend symbool van vadsigheid (mannelijke leeuwen richten heel de dag niks uit, behalve slapen, vreten en neuken).

Dat brengt ons naadloos bij een andere uiting van de Vlaamse volksaard: we laten ons niet alleen de les spellen door nukkige moslima’s, maar stemmen ook voor partijen die ons willen ringeloren. Binnenlandse Zaken-minister Jan Jambon (N-VA) heeft het voornemen geuit, om de bestaande terreurdatabank uit te breiden naar ‘potentiële haat-propagandisten met politieke en ideologische motieven’. Dat is noch min noch meer een sluipmoord op de democratie en de rechtstaat.

Het betekent dat niet alleen terreurverdachten en jihadi’s worden gescreend, maar eigenlijk iedereen die met een mening rondloopt waar het systeem een probleem mee zou kunnen hebben. Voelt u de nattigheid? Dit ruikt naar oneigenlijk gebruik van het veiligheidsargument à la Erdogan, om politieke tegenstanders in kaart te brengen en te vervolgen. Bovendien krijgen allerlei instanties toegang tot de uitgebreide databank van ‘verdachten’: de douane, Binnenlandse en Buitenlandse Zaken en zelfs politici (burgemeesters) als het van de minister afhangt.

Niemand staat daar bij stil, behalve de twee zeldzame parlementsleden die echt hun werk doen waarvoor ze betaald worden: Hendrik Vuye en Veerle Wouters. ‘Het resultaat is dat gewone burgers slachtoffer dreigen te worden van dit verregaande law and order-beleid. Échte Vlaams-nationalisten zouden wel eens als eerste kunnen opduiken in die nieuwe lijsten,’ aldus Wouters en Vuye op hun webstek, die ik u warm kan aanbevelen. Daarmee bedoelen zij vermoedelijk ook zichzelf: kritische, onafhankelijke politici zonder partijbescherming kunnen snel aangeschoten wild worden.

De link met ons bakkersverhaal, de Val van Antwerpen en het underdogcomplex leggen ze zelf: Vlaanderen is het land van Tijl Uilenspiegel, niet het 1984 van George Orwell. Laten we het land van Tijl Uilenspiegel blijven.’ Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Vlaanderen is, om binnen de verhaallijn van Charles De Coster te blijven, eerder het land van Lamme Goedzak. Ondanks het geneuzel op Twitter, of mede dankzij, want dat zijn nuttige uitlaatkleppen voor gezagstrouwe onderdanen. Of om het actueel te houden: de grootste negerkop is Vangrootloon zelf. Zijn eigen scalp verkopen, dat mag en kan niemand hem ontnemen.