Er is nog veel te doen

Is de N-VA immers ook niet verzwakt door de overwinning? Enkele sterkhouders van de Kamerfractie zien hun inzet ook plaatselijk beloond. Jan Jambon, Kamerfractieleider, wordt burgemeester van Braschaat, Theo Franken wordt burgemeester in Lubbeek, Sarah Smeyers wordt ocmw-voorzitter in Aalst. Proficiat, maar dat wil ook zeggen dat ze vanaf nu hun tijd en inspanning moeten delen over de Kamer en hun plaatselijk mandaat. Kan Jan Jambon zijn taak als burgemeester van Brasschaat, met toch 37 000 inwoners, combineren met de rol van oppositieleider? Je zou kunnen zeggen: de N-VA-fractie is groot genoeg, maar een aantal leden heeft zich tot nu toe nog niet echt in de kijker gespeeld. Daarnaast zal ook een hoop kaderleden verhuizen van het nationaal naar het lokaal niveau (en zeker naar Antwerpen) om er medewerker, schepen of burgemeester te zijn. Het hoeven niet louter bedreigingen te zijn, maar de partij moet toch opletten om er een kans van te maken.

Tot verwondering van velen heeft de CD&V niet de klap gekregen die velen, al dan niet met wishfull thinking voorspeld hadden. De CD&V heeft standgehouden. Maar hoe moeten we dat interpreteren? De CD&V leek in ieder geval met vernieuwd zelfvertrouwen te zijn vervuld op 14 oktober. Vraag is in hoeverre de uitslag vertekend is door het lokale karakter van de verkiezingen. Zal de CD&V in zeg maar Kortrijk of Dendermonde ook bij de federale of Vlaamse verkiezingen 30% en meer halen? De realiteit is dat de neergang van de CD&V door deze verkiezing niet gestopt is. Niet iedereen die lokaal voor CD&V stemt, heeft gestemd voor Di Rupo. Maar door deze als ‘goed’ gepercipieerde stembusgang is de kans klein dat de CD&V van koers zal veranderen. Zoals gezegd, volgens ons een overschatting van het succes van deze verkiezingen. De CD&V zou er goed aan doen zich ernstig te bezinnen over het essay dat Rondas wijdt aan de CD&V in zijn recent boek De hulpelozen van de macht (zie p. 9) De CD&V heeft zich in een positie gemanoeuvreerd waarin ze het voortbestaan van België zien als zijn redding. De partij zou beter niet de illusie koesteren dat het allemaal reuze meeviel. Integendeel.

2014

Ook voor het project om in 2014 een ‘democratische revolutie’ door te voeren, zijn deze verkiezingen niet enkel goed nieuws. Bart Maddens doet in deze Doorbraak uit de doeken waarom. Maar de verschraling in het V-partijenlandschap is deel van dat verhaal. LDD zal verdwijnen. Dat zijn zes zetels in het Vlaams Parlement. Zal een andere V-partij die allemaal recupereren? Daarnaast is het Vlaams Belang te veel gekrompen. Zo veel dat het een gevaar vormt voor het N-VA-project voor 2014. Het Vlaams Belang komt in verschillende provincies zelfs in de buurt van de kiesdrempel van 5 %. Als de Vlaamse Beweging hoopt op een omslag in 2014 zal het Vlaams Belang een deel van het werk moeten doen. De partij is eigenlijk een objectieve bondgenoot van de N-VA. Zonder Vlaams Belang wordt het voor de N-VA bijna onmogelijk om in Vlaanderen incontournable te worden.

Rode Duivels

Juni 2014 is nog ver af en er wordt aan de weg getimmerd. Maar ook België zit niet stil. Het succes van de Rode Duivels is al snel de reden om een nieuwe België-gevoel te hypen, inclusief een ‘opfrissing’ van het Belgische volkslied. Zie naar de tweet van voetballer Vincent Kompany en de enorme marketingcampagne rond de Rode Duivels. ‘Samenwerking werkt wel’ klinkt het al. Of in de woorden van bondscoach Wilmots (ooit nog verkozen op een MR-lijst) ‘blij dat we het land kunnen verenigen’. Een onverwachte troefkaart voor België. Gelukkig zijn de eerste wedstrijden van het WK in Rio na de verkiezingen van 8 juni 2014. Maar wees gerust dat de Rode Duivels-hype tijdens de campagne als tegengif voor het Vlaamse verhaal zal gebruikt worden. Er zal geen Belgavox nodig zijn deze keer.