Gedonder met Dedonder

8 maanden geleden legde de nobele onbekende Ludivine Dedonder haar eed af als minister van Defensie met terrein- noch dossierkennis. Van dag één speelde dit haar parten, zeker met vijf gewezen regeringsleden in de Kamercommissie Defensie (André Flahaut, Hendrik Bogaert, Philippe Delacroix, Denis Ducarme en ik).

Gebrek aan dossierkennis en inzicht

Een overzicht van het brokkenparcours van Minister van Defensie Ludivine Dedonder:

Investituurdebat: geen Dedonder te bespeuren, enige afwezige regeringslid (van de 20!). Ze roept persoonlijke redenen in, wij laten het daarom passeren. Vast staat dat ze geen enkele kennis van Defensie heeft wanneer ze aantreedt. Volgens analisten wordt ze vooral minister omdat Magnette omwille van het genderevenwicht nog een vrouw uit de belangrijke provincie Henegouwen zocht.)

C130: Ondanks alle adviezen pro Melsbroek, verplicht ze Defensie om het toestel naar het Waals-Brabantse Beauvechain te brengen. Daar staat het nu te verkommeren op een veredelde wei. Ze houdt wekenlang lastige adviezen achter en steekt de Beauvechain-beslissing onterecht op voorganger Goffin (MR);

Fysieke proeven: De fysieke proeven worden wegens corona stopgezet voor nieuwe rekruten, maar lopen wel nog verder voor bevorderingen. Binnen de politie en brandweer blijft alles ook verder lopen (cf. Beep Verlinden). Dedonder valt door de mand wanneer ik haar hierover ondervraag. Ze kent haar dossier niet. Verenigd links begint dan maar enthousiast te applaudisseren wanneer Vanessa Matz (cdH) me beschuldigt van seksisme.

‘Bruine smurrie’

Jaupart: Ze benoemt haar eigen PS-topambtenaar Michel Jaupart tot directeur van het World Heritage Institute (WHI) tot aan zijn pensioen en dat ondanks de vernietigende rapporten van Rekenhof en dito personeelsenquêtes. Tegen de man loopt een klacht bij UNIA omdat hij alle Vlaams-nationalisten (de ‘bruine smurrie’ zoals hij ons graag noemt) liefst op de sporen of achter de trein naar Auschwitz zou leggen. Vlamingenhater pur sang.

Operatie Barkhane / Geheimhouding: Dedonder dient klacht in bij PS-Kamervoorzitter Tillieux tegen mij omdat ik de geheimhouding zou geschonden hebben. Ik had gecommuniceerd dat we dit najaar niet deelnemen aan de Franse Operatie Barkhane in Mali. Dedonder motiveert haar klacht met de melding dat de Franse diplomatie nog niet op de hoogte en dus ontstemd was. Voor de eerste keer in de geschiedenis van de Kamer word dit artikel van het Kamerreglement toegepast en ik word zwaar gesanctioneerd. Deze week moest ze toegeven dat er helemaal geen negatieve reacties kwamen vanwege de Fransen. Vals voorwendsel.

Onberekenbaar, koppig en lichtzinnig

Dossier J.C.: Extreemrechtse militair die sinds maanden op OCAD-lijst staat wandelt met oorlogstuig en een persoonlijke hitlist de kazerne uit en blijft dagenlang onvindbaar ondanks een ongeziene machtsontplooiing. ‘Schuld van de N-VA!’ dixit Dedonder die ons en passant beticht van haatzaaierij en populisme. Haar coalitiepartners CD&V en Open VLD kijken gegeneerd weg. Nog maar eens.

In alle media sluit ze haar ontslag uit. Opnieuw een bizarre manier van communiceren aangezien dat niet iets is wat je doorgaans zelf in de hand hebt. Zeker niet wanneer een doorgedraaide militair uw eigen regering en veiligheidsapparaat voor aap zet. Elk niet-opgepakt uur wordt het pijnlijker voor Dedonder en De Croo en groeit stiekem de sympathie.

Niemand kende Dedonder, tot nu. Haar vuurdoop verloopt rampzalig. Het verbaast me niets. Onberekenbaar, koppig en lichtzinnig zijn een gevaarlijke cocktail op een autoriteitsdepartement als Defensie. Dat de PS de jacht op alles wat Vlaams-nationaal en rechts is geopend heeft verklaard, is zorgwekkend. Dat iemand als Dedonder deze heksenjacht leidt is ronduit beangstigend.

Het is goed dat de doorgaans coulantere Franstalige kranten haar ook doorhebben en de afgelopen dagen kritische artikels en edito’s schreven.

Defensie verdient beter, veel beter.