Open Vld, quo vadis?

In deze vrije tribune geeft Theo Francken zijn ongezouten mening over de resultaten van Open Vld in de recente  peiling van DPG media. 

We schrijven mei 2016. Na Merkel’s naïeve ‘Wir schaffen das’ uitnodiging beleeft West-Europa haar grootste asielcrisis ooit. Als staatssecretaris is het alle hens aan dek. Het lukt ons nipt om alle asielzoekers bed, bad, brood te geven.

Droom

Na maanden van overrompeling en stress daalt het aantal asielaanvragen fors. ‘Hier heb ik van gedroomd.’ verklaar ik in HLN. De druk op het asielsysteem verlicht. Eindelijk. De politiek correcte kerk misbruikt mijn uitspraak om een aanklacht te formuleren tegen me. Ik zou immers ‘dromen’ terwijl er nog zo veel vluchtelingen afzien. De Croo huilt mee met de wolven in het bos en geeft me een publiek standje.

Wereldvreemdheid

Wat is de relevantie van dit akkefietje van 7 jaar geleden? Wel, het toont perfect De Croo’s wereldvreemdheid aan. En die zagen we de afgelopen jaren vaak, te vaak: bij de mordicus verdediging van de kernuitstap, bij de afkeer tegen een verhoging van de defensiebudgetten, bij de ‘redding’ van de IS-bruiden, bij zijn mislukte ‘kleutertuin’-uithaal naar me, bij zijn naïviteit ten aanzien van de ayatollahs in Iran, bij zijn kinderachtige ‘We gaan toch geen muren rond België bouwen’-repliek op de terechte migratiebezorgdheden van zijn bevolking, bij zijn oorlogje met de private hoofdaandeelhouders van Brussels Airport over hun weigering om zijn mannetje Wouter Gabriëls tot voorzitter te benoemen, bij zijn blindheid voor de Vivaldi-afkeer in Vlaanderen en zijn wil om dit genootschap der zeven dwergen kost wat kost verder te zetten…

Existentiële crisis

De Croo’s politiek correcte hunkering wordt de doodsteek van zijn partij. 8% haalt Open VLD nog in de peilingen. Een extra Partijbureau werd gisteren in allerijl samengeroepen. Een therapeutische sessie voor een partij ‘in existentiële crisis’, dixit voorzitter Lachaert.

Is er nog een liberale partij nodig in Vlaanderen?

De vraag stellen is ze beantwoorden. Het liberale sociaal-economische programma vind je bij ons, het progressief-ethische bij Vooruit, Groen en PvdA. Wat overblijft is een harde kern Belgicisten en superrijken. En enkele – het moet gezegd – sterke burgemeesters. Maar die kiezen eieren voor hun geld en lopen gillend weg van partijnaam en logo. Kortom, wat overblijft is nooit genoeg voor een brede volkspartij. Een spirit-achtige beweging, hoogstens.

Keer naar uw dorp

Niemand ligt nog wakker van Open VLD. ‘Kapotgeregeerd’ analyseert Isolde Vanden Eynde in de blauwe moederkrant HLN. Wie Sven – keer naar uw dorp – Gatz vrijdag in De Afspraak bezig zag, had gegeten en gedronken voor de rest van het weekend. Geef die man elke dag een interview en de kiesdrempel wordt de Mont Blanc voor al wat blauw is.

Dweil

‘Open Vld heeft het niet goed gedaan bij de verkiezingen. Wij zijn de zevende partij in het parlement. Je moet de democratie respecteren. Als eerste minister zonder slagkracht ben je de dweil van je regering’, verklaarde Alexander De Croo in tempore non suspecto.

Wie zijn wij om hem ongelijk te geven.