Het bevroren conflict

‘Ik hoop dat jullie meer zullen doen dan ons lippendienst bewijzen.’ zo maande de Zuid-Koreaanse ambassadrice ons streng aan. ’Want met Westerse delegaties is het vaak zo dat ze heel goed luisteren en instemmen, maar eens terug thuis ons vooral vergeten.’ ging ze verder. Onze parlementaire NAVO delegatie aanhoorde het met verbazing. In de aula van het Asian Institute for Political Studies in de Koreaanse hoofdstad Seoul werd het muisstil.

Repliek

Haar strenge woorden triggerden me. Ik vroeg het woord en repliceerde. ‘Mevrouw, mijn kiezers vragen zich nu al af waarom ik in uw land zit en me niet bezighoud met hun energiefacturen, de oorlog in Oekraïne, de torenhoge inflatie en de lege staatskas. Ik zal jullie niet vergeten, België liet hier tijdens de Koreaanse oorlog meer dan 100 dode soldaten, maar in het Westen hebben we onze problemen.’

‘Wat kan ik trouwens betekenen voor dit bevroren conflict? Wat kan je aanvangen met een dictator als Kim Jong-un die zich van geen enkele internationale regel of afspraak iets aantrekt? Wat kan je doen tegen iemand met kernwapens én de volle steun van wereldmachten en VN-Veiligheidsraad vetohouders Rusland en China?’

Wapenwedloop

Een week in de Republiek van Korea maakten me duidelijk dat dit een onoplosbaar conflict is. En de wapenwedloop neemt toe. Kim Jong-un breekt elk record als het gaat over raketproeven. De zevende nucleaire wapentest komt er aan.

In 2017 zagen we een gelijkaardige opstoot van agressie, maar toen ging het gepaard met diplomatieke openingen, vooral naar president Trump toe. Maar van zodra duidelijk werd dat ook voor Donald Trump het opheffen van de strenge economische sancties énkel kon mits nucleaire ontwapening, verloor de dictator zijn interesse. Nu doet hij de ene test na de andere, maar is er geen diplomatieke opening. Hij wil gewoon erkend worden als kernmacht. De rest krijgt hij wel van China.

Eén autocratisch zeel

Vergis u niet, Noord-Korea, China, Rusland en Iran trekken aan hetzelfde zeel. Het zeel van de autoritaire regimes waar men lacht om individuele mensenrechten, democratie iets voor losers vindt en de rechtsstaat enkel dient om opposanten uit te schakelen. Iraanse drones en raketten voor Rusland, de dronebestuurders zitten nu zelfs op de Krim. Binnenkort zullen de eerst Noord-Koreaanse mijnwerkers opduiken in de bezette Donbas. Allemaal geen toeval. Samen sterk tegen het Westen.

Yoon’s nieuw pro NAVO-lijn

De nieuwe Koreaanse regering onder leiding van president Yoon zoekt meer toenadering tot het Westen. Zijn recente aanwezigheid op de cruciale NAVO top in Madrid, waar ons nieuw Strategisch Concept werd goedgekeurd, zette die intentie kracht bij. Een primeur, ook voor de Japanse premier ten andere. Hoofddoel is duidelijk maken aan China dat ze geen alleenheerser over Azië zijn. Landen als Zuid-Korea, Japan, India maar ook Australië en Nieuw-Zeeland ‘zetten’ zich. De oude NAVO partnerschappen worden opgepoetst. Onze delegatie werd met alle egards ontvangen.

Squid Game

Zuid-Korea zelf ontwikkelt zich intussen aan een razend tempo. Hier geen zorgen over een lage werkzaamheidsgraad, economische krimp of lege staatskas. Dit land boomt op alle vlakken, zelfs ‘s werelds grootste boysband – BTS – is Koreaans. En wie zag Squid Game nog niet?

Ze werken zich te pletter en dat mag je letterlijk nemen. Het Koreaans geboortecijfer is rampzalig laag (geen tijd) en het aantal zelfmoorden torenhoog. Wereldrecordhouder. Het sterke Aziatische eergevoel en de enorme competitieve wil om de beste te zijn, vormen de basisingrediënten van deze gevaarlijke cocktail (zie Squid Game).

Weerbaarheid

Ook op vlak van Defensie-industrie is Zuid-Korea leider in innovatie. Noord-Korea zal wel twee keer nadenken voor het de zuiderburen binnenvalt. Elke Zuid-Koreaanse man moet minstens anderhalf jaar in legerdienst. Discipline, weerbaarheid en zelfverdediging zijn hier geen taboes, wel integendeel. En laten we niet vergeten dat de Amerikanen hier met 36.000 militairen de grootste militaire basis buiten de States hebben. Zuid-Korea is intussen uitgegroeid tot de tiende economie en de achtste wapenexporteur ter wereld. Wie had dat ooit gedacht na de bloederige Korea-oorlog in de jaren ‘50, met verhoudingsgewijs meer doden dan in WOI en WOII?

Het is zoals de Minister van Buitenlandse Zaken ons zei: ‘Het worden moeilijke tijden, het is belangrijk voor de wereldvrede dat een land als Zuid-Korea en het Westen zich goed vasthouden.’

Laten we dat vooral maar doen.