Hannah Arendt Instituut: diversiteitspropaganda onder het mom van wetenschap

Nadat zelfverklaard Vlaams minister van ‘Samenleven’ Bart Somers op 27 mei 2020 het Hannah Arendt Instituut had gelanceerd, heb ik hem daar in de betreffende commissie onmiddellijk kritisch over bevraagd. Reeds op 2 juni 2020 concludeerde ik dat het personeel en de wetenschappelijke raad van het Instituut ‘toch wel heel weinig diversiteit’ herbergt, diversiteit van opvattingen welteverstaan.

Toen al was mijn conclusie dat het een gepolitiseerde diversiteitsspeeltuin is van minister Somers – het Instituut bevindt zich niet toevallig in het Mechels stadhuis – en dat het een schande is dat er een (zogenaamd ‘eenmalige’) opstartsubsidie van 235.000 euro naartoe gaat, zeker op een moment dat er in Vlaanderen zovele financiële noden zijn. Ik wees op ‘de ideologische vooringenomenheid van dat instituut, dat als doel heeft om bijvoorbeeld asielcentra door de strot van de inwoners van gemeenten te rammen’.

‘Fuck Flanders’

N-VA-parlementslid Nadia Sminate noemde het Instituut toen nog een ‘veelbelovend’ ‘paradepaardje’ van minister Somers. ‘Het gaat over buddyprojecten, over diversiteit op de werkvloer, over socialemedianetwerken voor nieuwkomers. Dat is allemaal heel positief.’ Aldus Sminate.

Op 9 februari van dit jaar legde ik minister Somers opnieuw op de rooster door te vragen waarvoor de 235.000 euro opstartsubsidie voor het Hannah Arendt Instituut precies werd gebruikt, en of het gebruik door het Instituut van het Mechels stadhuis gratis is (antwoord: ja). Ook kaartte ik opnieuw het gebrek aan ideologische diversiteit aan in een door het Instituut georganiseerde lezingenreeks, middels de vragen: ‘Waarom kan geen enkele van de vijf sprekers voor de lezingenreeks worden gecatalogiseerd als behorend tot het ideologische spectrum ergens tussen N-VA en Vlaams Belang? Vindt de minister dat het Hannah Arendt Instituut op deze manier voldoende ideologische diversiteit uitdraagt en een correcte afspiegeling is van onze samenleving?’ Een van de sprekers was nota bene Nadia Fadil, gekend van haar strijdkreet ‘Fuck Flanders’ – er was echter geen spreker die ‘Fuck islam’ op zijn palmares heeft staan.

Propagandavehikel

N-VA-parlementslid Nadia Sminate noemde mijn vragen ‘terecht’ en wees erop dat minister Somers, ‘door zelf die lezingenreeks af te sluiten met een andere Open Vld-politica, niet echt zijn best doet om de onafhankelijkheid van het instituut te bevorderen’. Op vraag van Sminate erkende de minister ook dat ‘het instituut in 2021 een bijkomende ondersteuning krijgt’ (van nogmaals zo’n 235.000 euro).

Enkele maanden later, op 4 mei, diende Sminate voor het eerst vragen in voor Somers over het Hannah Arendt Instituut, waarbij ook zij nu opmerkte dat het Instituut ‘ideologisch heel weinig divers is’ en ze de meerwaarde van het Instituut in vraag stelde. Ik kaartte opnieuw aan dat dit een propagandavehikel van minister Somers is en concludeerde: ‘Doek dat Hannah Arendt Instituut op en geef dat belastinggeld aan onze eigen mensen, die kunnen dat veel beter gebruiken.’

Ambassadeur voor de Vrede

Afgelopen dinsdag werd dan een hoorzitting georganiseerd waarbij volksvertegenwoordigers vragen konden stellen aan Christophe Busch, de directeur van het Hannah Arendt Instituut. Busch moest eind 2019 ontslag nemen als directeur van Kazerne Dossin omdat hij, in tegenstelling tot de raad van bestuur, Dossin steeds meer ideologisch wilde instrumentaliseren voor open grenzen, voor het opvangen van ‘vluchtelingen’, voor migratie, voor diversiteit… en dus ook tegen diegenen – niet in de laatste plaats partijen en politici – die zich daartegen verzetten.

Op 12 december 2019 was er een incident toen het dagelijks bestuur in Kazerne Dossin op het nippertje een prijsuitreiking wist af te gelasten waarbij de linkse anti-Israëlische activiste Brigitte Herremans door de ngo Pax Christi gelauwerd zou worden als Ambassadeur voor de Vrede.

Syriëjihadisten

Op 11 maart 2020 werd in het Vlaams Parlement gedebatteerd over het opstappen van de helft van de wetenschappelijke raad van Kazerne Dossin, die vond dat Kazerne Dossin te veel de klemtoon wil leggen op de herdenking van de uitroeiing van de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog (stel u voor!), en te weinig wil verruimen naar mensenrechten in het algemeen (lees: rechten van migranten). Naar aanleiding van dat debat ontving ik een bericht van een dame die recent Kazerne Dossin had bezocht. Zij schreef: ‘Dit schisma zat eraan te komen. De gids in Dossin beloofde het niet over politiek te hebben, maar vervolgens liet hij toch niet na om constant naar de hedendaagse politiek te verwijzen.’

Waar Christophe Busch voor staat is glashelder. Hij pleit onder meer voor het terughalen van Syriëjihadisten, vandaag nota bene de grootste vijanden van de Joden. Busch vergeleek zelfs ‘de verzetslieden die in 1943 een transport naar Auschwitz hebben tegengehouden’ met zijn medewerkster, die vier vijfde is gaan werken om zich in te zetten voor een zogenaamde vluchteling. In principe zou je hem dus van negationisme kunnen betichten.

Christophe Busch

Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat minister Bart Somers het Hannah Arendt Instituut heeft opgericht om Christophe Busch daar zijn missie te laten voortzetten, namelijk het promoten van diversiteit, migratie en de opvang van ‘vluchtelingen’ in België, en dus ook het brandmerken van diegenen die daar tegen zijn. Het zal geen toeval zijn dat Hannah Arendt antizionist was en niet bepaald een fan van Israël, de enige Joodse staat ter wereld, die zichzelf nota bene beschermt met stevige fysieke grensbarrières.

Het trackrecord van anderhalf jaar Hannah Arendt Instituut laat zien dat er geen plaats is voor sprekers, denkers, academici of schrijvers die behoren tot het ideologisch spectrum ergens tussen de N-VA en het Vlaams Belang (doorgaans omschreven als ‘(centrum)rechts’ en conservatief tot ‘extreemrechts’), zoals een dr. Koenraad Elst. De enige uitzondering was de steeds minder ideologisch en steeds pragmatischer wordende Bart De Wever, omdat die een verzoenend boek met een imam heeft geschreven – wat overigens ook voor Nadia Sminate geen argument was om haar kritiek in te slikken.

Globalistisch en promigratie

Toch schrijven de vier rectoren van de vier bij het Instituut betrokken universiteiten in hun opiniestuk het volgende: ‘Doet de confrontatie met een nieuw inzicht soms pijn? Jazeker, en van mening veranderen is niet altijd makkelijk. Het schuurt en het trekt soms om jezelf een nieuw denkbeeld eigen te maken, het beleid te veranderen of een nieuwe methode uit te proberen.’ En: ‘We willen over ideologische grenzen heen kijken en samen met andere maatschappelijke actoren tot oplossingen komen.’

‘Een nieuw inzicht’? ‘Een nieuw denkbeeld’? ‘Over ideologische grenzen heen kijken’? Elke spreker, elke academicus, elk lid van de wetenschappelijke adviesraad, elk lid van het ‘team’ op de website van het Hannah Arendt Instituut, valt te catalogiseren als extreemlinks tot centrum-links of links-liberaal. Werkelijk niemand kan als ‘rechts’ of ‘conservatief’, laat staan als ‘extreemrechts’ worden gecatalogiseerd. Anders gezegd: de dominantie van de globalistische, promigratie en islamvriendelijke strekking is totaal; van de nationalistische of soevereinistische, antimigratie en islamkritische strekking, is geen spoor te bekennen.

Islamofobie?

Om het met een tekenend voorbeeld te zeggen: het Instituut heeft iemand in zijn rangen die kritiek op de hoofddoek bij minderjarigen ‘islamofobie’ vindt, maar heeft niemand in zijn rangen die, zoals de uit Iran gevluchte schrijfster Chahdortt Djavan stelt, vindt dat de islamitische sluier ‘een vorm van fysieke, psychische en seksuele mishandeling van minderjarige meisjes’ is. Wat de medewerkers en de leden van de wetenschappelijke adviesraad van het Instituut ook allemaal gemeen hebben, is hun kritiek op of virulente afkeer van de N-VA en/of het Vlaams Belang.

Wat de Amerikaanse journalist Bruce Bawer zo schrander opmerkte in zijn boek Terwijl Europa Sliep (Meulenhoff, 2006), geldt helaas ook voor het Hannah Arendt Instituut, namelijk: ‘Opiniërende artikels in Europese kranten worden niet geschreven met het doel nieuwe ideeën voor het debat aan te dragen, maar om de massa’s eraan te herinneren wat ze moeten denken. (…) Het klinkt allemaal heel politiek divers, en als het om relatief kleine binnenlandse zaken gaat, is het ook divers. Maar bij voorname politiek-filosofische vraagstukken verschrompelen de verschillen.’

N-VA laat wakker geworden

Het Hannah Arendt Instituut, rijkelijk door Somers gefinancierd met belastinggeld en gefaciliteerd met een overheidsgebouw, dat draait rond ‘diversiteit, stedelijkheid & burgerschap’, is zélf niet divers, toch niet op ideologisch vlak. Het is diversiteitspropaganda onder het mom van wetenschap. Het is een politiek-ideologisch speelgoedje van diversiteitsgoeroe Bart Somers, die het wil gebruiken om zijn ‘Mechelse model’ – overgoten met een academisch sausje – te exporteren naar de rest van Vlaanderen.

Dat de N-VA, die de Vlaamse regering leidt waarin Somers minister van Inburgering is mogen worden, daar nu wakker over is geworden, is goed maar rijkelijk laat. Het Hannah Arendt Instituut kreeg ondertussen immers al bijna een half miljoen euro aan subsidies. We zullen binnenkort zien in hoeverre de N-VA het meent, wanneer wij een amendement op de begroting indienen met als doel de subsidies voor het Hannah Arendt Instituut stop te zetten.