Sam Van Rooy: ‘Antwerpen wordt voller, armer en islamitischer’

De fusie van Antwerpen met Borsbeek legt niet alleen het kiezersbedrog – of moet ik zeggen: ‘keizersbedrog’? – van Bart De Wever bloot. Het is ook een typerend symptoom van de beleidsmaker die hij als burgemeester is geworden.

Blinde boekhouders

Al 9 jaar wordt Antwerpen gerund, gemanaged door een bende blinde boekhouders en Bob de Bouwers, die lijken te geloven dat bakstenen en beton de toenemende vervreemding, islamisering en armoede kunnen tegengaan.

De Wever is volgens mij echter slim genoeg om in te zien dat bouw- en infrastructuurwerken louter de façade wat aantrekkelijker kunnen maken en uiteindelijk gewoon uitstel van executie zijn. Net zoals De Wever, inzake Borsbeek, ook goed genoeg beseft dat het als dorp naast de stad al moeilijk genoeg is om de grootstedelijke problematieken buiten te houden, laat staan dat dit lukt als dorp ín de stad.

Dat De Wever nu toch Borsbeek wil opslokken, en wees maar zeker dat hij dat in de toekomst ook wil doen met zo veel mogelijk andere schattig dorpen en rustige gemeenten, ligt volledig in de lijn van zijn eigen metamorfose: van ooit, lang geleden, een eerder principiële politicus met een ideologie is hij vandaag verveld tot een machiavellistische machtspoliticus.

‘Verenigde Steden van Europa’

Iconisch daarvoor is De Wevers recente uitspraak: ‘De stad is de toekomst voor de hele mensheid’. De De Wever van vandaag zal graag het boek lezen van de eerder linkse Amerikaanse politicoloog Benjamin Barber, waarin ook Patrick Janssens figureert, getiteld: If Mayors Ruled the World: Dysfunctional Nations, Rising Cities (Als burgemeesters zouden regeren: haperende staten, opkomende steden). Ook zal de De Wever van vandaag allicht niet echt afkerig meer staan van het daaruit voortkomende pleidooi van Vooruit-parlementslid Kathleen Van Brempt om te evolueren naar de ‘Verenigde Steden van Europa’.

Als burgemeester omarmt De Wever de postmoderne tendens en wens van de traditionele politiek, namelijk centralisme en macrofilie, de drang naar grootschaligheid en het streven naar steeds grotere structuren. Net zoals de EU dus, die bezig is de natiestaten, inclusief Vlaanderen, op te slokken.

Zeker na de tegenvallende federale en Vlaamse verkiezingsresultaten van zijn partij, is het niet verwonderlijk dat De Wever zijn eigen burgemeesterschap nu boven alles zet en dus bereid is om water bij zijn wijn te blijven gieten. Sterker nog, anno 2022 is het zelfs andersom. Het beleid van het Antwerps stadsbestuur is in wezen dieprode, socialistisch wijn geworden waar de N-VA nog slechts een heel klein beetje zwart-geel water mag bijgieten.

Schepenvaudeville

Immers, na de maandenlange schepenvaudeville van eind vorig jaar zitten de socialisten, met hun behoud van het OCMW en hun derde Antwerpse schepen, nóg steviger in het zadel van ’t Schoon Verdiep. Herinnert men zich nog hoe De Wever de socialisten jarenlang te vuur en te zwaard heeft bestreden, om hen in 2012 na 70 jaar socialisme, volgens sommigen zelfs na 88 jaar socialisme, triomfantelijk en met het nodige pathos uit het stadhuis te verdrijven?

Vandaag mag De Wever van de socialisten Antwerps burgemeester blijven in ruil voor het in de praktijk brengen van:

• de groenlinkse CO2-dogmatiek;
• het slachtofferige inclusie-riedeltje;
• het politiek correct promoten van etnisch-culturele diversiteit inclusief de totalitaire, vrouwenonderdrukkende islamitische sluier;
• het pamperen van de islam en het met ons belastinggeld rijkelijk subsidiëren van allerhande multikul-vzw’s en diversiteitsprojecten.

El Kaouakibi

Het was dan ook het stadsbestuur onder De Wever dat Sihame El Kaouakibi heeft overgoten met meer dan 2 miljoen euro subsidies, en dan nog zonder voldoende te controleren waaraan die liberale sjoemelpoedel dat belastinggeld allemaal spendeerde. Meer zelfs: sinds de N-VA Antwerpen is beginnen leiden ging er elk jaar méér belastinggeld naar El Kaouakibi. Het stadsbestuur liet zelfs toe dat ons prachtige huis van Jacob Jordaens, de wereldberoemde Antwerpse schilder, door El Kaouakibi werd verbasterd en verkracht tot ‘JJ House’.

Ondertussen gaat er in Antwerpen jaar na jaar alleen maar méér belastinggeld naar ‘integratie en inburgering’, ‘gelijke kansen’ en ‘non-discriminatie’: van bijna 4,5 miljoen euro in 2020 naar meer dan 6 miljoen euro in 2025 (op zes jaar tijd gaat het om meer dan 34 miljoen euro, plus nog eens investeringen van meer dan 7 miljoen euro).

Multikulindustrie

Daarbovenop keert dit stadsbestuur nog eens tientallen miljoenen euro’s uit aan vzw’s, organisaties en projecten en activiteiten behorend tot de diversiteits- en multikulindustrie. Van 2021 tot en met 2025 is het een totaalbedrag van zo’n 140 miljoen euro, ofwel ongeveer 23 miljoen euro per jaar. Het gaat om organisaties die luisteren naar de namen Al Umma vzw, Baodoa vzw (‘wil het leven in Senegal beter en vooral aantrekkelijker maken voor de jeugd’), Amuka vzw, Dahira Touba vzw, Ghana Council vzw (‘om jaarlijks de ‘Ghana Independence day’ te vieren’), Iben Sina vzw (‘een waaier aan coöperatieven rond schapen, cactussen en bijen in Marokko’), Imane vzw, Mama-Lufuma vzw (‘legt banden tussen België en Kongo Central’), Marobel vzw (‘wil de economie, het onderwijs en de ziekenzorg in Marokko verbeteren’), Orbit vzw (‘uw bondgenoot in de wereld van diversiteit en migratie’), Moslims en Palliatieve Ondersteuning vzw enzovoort enzoverder.

Waarom toch moeten Antwerpse belastingbetalers hiervoor betalen? Hou dat geld hier, in Antwerpen, besteed het aan onze eigen mensen, aan onze eigen armen en zwakkeren, daar zijn meer dan noden genoeg!

Politiepost

140 miljoen euro uitgeven aan de Antwerpse diversiteits- en multikulindustrie, maar wanneer wij dan vragen dat er op het Sint-Jansplein een mobiele politiepost naar Nederlands voorbeeld wordt geplaatst, dan luidt het antwoord van burgemeester De Wever dat daarvoor onvoldoende middelen zijn. Begrijpen wie kan!

Ondertussen schrijdt de islamisering voort: het grootschalige onderzoek van dr. Ruud Koopmans (het Nederlandse hoofd van de cel migratie bij het Berlijnse Centrum voor Sociale Wetenschap) wijst uit dat in Antwerpen niet minder dan 65 000 moslims wonen die consistent fundamentalistisch zijn, die onder meer vinden dat de Koran belangrijker is dan ónze wetten. Volgens een bevraging van VTM/Humo wonen in Antwerpen bijna 27 000 moslims, dat is 1 op de 5, die begrip hebben voor de manier van actievoeren van de terroristen, massamoordenaars en verkrachters van Islamitische Staat.

Toch moet men vandaag van De Wever daarover zelfs geen realistische uitspraken meer verwachten, zoals dat ‘de Marokkaanse Berbers een gesloten gemeenschap vormen en daardoor vatbaar zijn voor terrorisme en criminaliteit’. Of dat ‘Joden meer conflictmijdend zijn dan moslims’. Of dat moslimextremisme, ‘de ergste gesel is sinds Stalin en Hitler’.

Zoete broodjes

Integendeel zelfs, want wat deed burgemeester De Wever het afgelopen jaar? Hij schreef een verzoenend boek met een dubbelzinnige imam. Én hij ging zoete broodjes bakken met de imam in de Mehmet Akif-moskee in Antwerpen, die onderdeel is van het vrouwenonderdrukkende, homohatende en antiwesterse Diyanet-netwerk van de Turks-islamitische tiran Erdogan.

Diyanet heeft als wezenlijk doel om níet te integreren en onze samenleving te islamiseren, en specifiek deze moskee werd zelfs door de Staatsveiligheid als gevaarlijk bestempeld (waarna nota bene de toenmalige N-VA-minister Homans de erkenning ervan wilde intrekken). Toen ik De Wever daarover kritisch bevroeg in de gemeenteraad, werd hij zeer boos en schold hij me uit.

Eind vorig jaar sprak ik enkele geboren en getogen Antwerpenaren. Zij zijn hun eigen wijk (de Korte Zavelstraat) ontvlucht wegens de onveiligheid, de verloedering en de islamisering: drie zaken die in Antwerpen hand in had gaan en die – nogmaals – niet kunnen worden opgelost door het heraanleggen van straten en pleinen. Alle bouwprojecten van dit stadsbestuur ten spijt blijft de weerbarstige cijfermatige en visuele realiteit dat Antwerpen voortdurend voller, armer en islamitischer wordt. De Wevers stadsbestuur doet echter alsof ze dit existentiële probleem, dat in wezen van socioculturele aard is, kan oplossen met asfalt en beton.

Bevolkingsgroei

De grootte maar ook de aard van de bevolkingsgroei zijn bepalend voor een stad als Antwerpen. Zowat álles hangt daarmee samen: mobiliteit, wonen, scholen, zorg, open ruimte, vervuiling, sociale voorzieningen noem maar op. ‘Antwerpen is Antwerpen niet meer’, zo klinkt het bij vele Antwerpenaren. Ondanks de talloze nationaliteiten is het de moskee die de kerk vervangt, de islamitische sluier die de minirok vervangt, de halalwinkel die het café met alcohol vervangt en de Koranschool die de bibliotheek vervangt.

Volgens demografische prognoses zal tegen 2050 de moslimbevolking in Antwerpen zijn uitgegroeid tot 35 à 40%. In bepaalde Antwerpse wijken liggen de moslimpercentages nu reeds een flink eind boven de 50%. En het is niet toevallig dat soort wijken waar meisjes en vrouwen het grootste risico lopen om te worden lastiggevallen (recente cijfers bevestigen dat: in Antwerpen-Noord geeft meer dan 1 op de 4 vrouwen aan in 2021 te zijn lastiggevallen op straat).

Het wordt hoog tijd dat politicus én burgemeester De Wever de wetenschappelijke, cijfermatig berekende analyse van socioloog Jan Hertogen op deze website onder ogen ziet. Hij meent dat ‘de stem van de moslimkiezer belangrijker wordt’ en dat ‘als N-VA en Vlaams Belang niet opletten, hun potentiële kiespubliek binnen enkele decennia zal opdrogen’.

De integrale spreektekst, zoals op 4 februari uitgesproken door Antwerps fractieleider Sam van Rooy, kunt u lezen via deze link.