Het ABC van de 21ste-eeuwse optimist
Deel 7
diversiteit
foto © Wallpaper Flare
In deze moeilijke tijden geven vele burgers zich over aan negatieve gedachten die erg besmettelijk blijken.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementIn deze moeilijke tijden geven vele burgers zich over aan negatieve gedachten die erg besmettelijk blijken. Om de broeihaarden van deze pandemie te bestrijden gaf de Europese Commissie, directie Vrije Woord, de opdracht aan de Belgische Optimistische Unie om verkeerd begrepen concepten toe te lichten. Vandaag deel 7 van het ‘ABC van de 21ste-eeuwse optimist’.
M: Migratie
We leven in tijden van migratie. Mongoolse neusfluitjes hangen te koop op de vlakten van Schellebelle. Onze luchtvervuiling wordt op de internationale beurzen verhandeld. Dinska Bronska is per vliegtuig naar Canada geëmigreerd, waar het koren zo veel hoger en geler is. De wereld is een dorp geworden. Men kan niet verwachten dat zij die in een lemen hutje – kameelbruin als de steppe — aan de rand van ons dorp wonen nooit in het centrum komen met de etalages vol Nikies en Iphones. Dat zij niet verontwaardigd zijn over zo veel keuzerijkdom, terwijl zij met een sloom Iphone-model van wie weet drie jaar oud moeten zien te overleven.
Is het verwonderlijk dat sommigen in een opwelling al eens een vuilnisbakje door het winkelraam slingeren? Of er hier en daar al eens een autootje feestelijk in vlammen opgaat? Dat veroorzaakt nog altijd minder uitstoot en fijn stof dan wanneer het ding zou rondrijden. Een win-winsituatie, volgens de nieuwste economische chaostheorie. Laat de armen tot ons komen.
Al die mensen op zoek naar een beter leven, met hun energie en dadendrang, zij zullen al gauw in onze vergrijsde dorpen en steden nieuwe dynamiek en levensvreugde brengen. Al die topinformatici en kernfysici uit Syrië en Somalië die vol werklust naar de steppe van Schellebelle zijn getrokken… Gulle Guy Verhofstadt heeft er al enkele succesvol aan het werk gezet om zijn huizen in Toscane en Gent te bewaken tegen die brutale Eskimobendes die sinds het afsmelten van de pool vanuit Schellebelle angst en vernieling zaaien. Een zekere De Gucht, eveneens uit Toscane, blijkt erg tevreden over de snelheid en de bescheiden lonen van zijn uitheemse druivenplukkers en dienstmeisjes.
Laat ons de oude angst en de obsessie voor grenzen parkeren op de kiss & ride van het Avondland. Een kleurrijke dageraad gloort achter de digitale schemering. Weet dat uw stem niet wordt aanhoord zolang gij stamelend bedelt en googelt bij de poort…
O: Ongelijkheid
De natuur is slimmer dan haar voortbrengsels. Toch heeft ze enkele dingen niet goed geregeld. Pas op, iedereen is evenveel waard. Maar sommigen hebben nu eenmaal korte beentjes, anderen een hazenlip of chronische aanvallen van flatulentie op de tram. Maar allemaal zijn we mensen. Wereldburgers met dezelfde rechten.
Helaas krijgt in onze samenleving niet iedereen dezelfde kansen. Waarom zijn er niet meer vrouwen of migranten in de leidende posities van het leger? Alsof alleen maar mannen weten hoe ze voor de vrijheid moeten sneuvelen! Zijn vrouwen niet van nature gewend aan het bloeden? Waarom zijn de boeken van vrouwelijke auteurs gemiddeld minder dik dan die van mannen en liggen hun royalty’s daardoor lager? Is het omdat zij minder pagina’s kunnen schrijven omdat ze af en toe een kind aan hun borst moeten drukken? Of staan ze kritischer tegenover hun woorden? Oude krokodillen zoals Céline of Jef Geeraerts zouden geen paragraaf minder schrijven, al zou onder hun stoel een krijsende baby verhongeren.
En al die migranten die alle talen van de wereld spreken. We gaan die toekomstige producenten en consumenten toch niet uit een sollicitatie weren omdat ze een handvol dt-fouten in hun brief hebben gemaakt? Zou Zwarte Piet een kans gemaakt hebben om bij Sinterklaas een eerste jobervaring op te doen, indien de heilige man zijn knecht alle spellingfouten had aangerekend?
Alsof de snotneuzen van vandaag in hun schoentjes foutloos geschreven wensbrieven leggen. Onze spellingsregels stinken naar structureel racisme en hegemonie van oude, witte mannen. Redelijke aanpassingen dringen zich op: een waarheidscommissie over het misbruik van spellingsregels, afschaffing van de woordgeslachten, meer zwarte sinterklazen en het witwassen van al onze pieten… Kleine investeringen in vergelijking tot de ontzaglijke winsten wanneer we zo de ongelijkheid kunnen aanpakken en het structureel racisme de kop kunnen indrukken!
Deel 6 leest u hier.
Deel 5 leest u hier.
Deel 4 leest u hier.
Deel 3 leest u hier.
Deel 2 leest u hier.
Deel 1 leest u hier.
Chris Ceustermans is een veertiger die ooit van zijn pen leefde als journalist bij onder meer De Morgen. Na andere wegen te hebben verkend, keerde hij terug naar zijn oude liefde: de literatuur. Op Doorbraak pleegt hij af en toe een stuk over dingen die in de eenzijdige media te weinig aan bod komen. 'Ni dieu, ni roi, ni maître', blijft zijn motto, al lijkt dit voor de meeste zelfverklaarde 'links weldenkenden' al lang vergeten.
Hoe de Britse democratie Boris Johnson verteert en de darmen van de auteur door camera’s worden doorploegd. Ons lichaam, dat weet wat.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.