JavaScript is required for this website to work.
post

Het coronabeleid versnelt de criminalisering van wijken

De nasleep van het coronabeleid, keert zich tegen de gemeenten zelf

Sid Lukkassen1/11/2022Leestijd 3 minuten
Een baken van licht verdwijnt in een verpauperende wijk.

Een baken van licht verdwijnt in een verpauperende wijk.

foto © Facebookpagina Metropole

Door lockdowns en staatsleningen gaat een belangrijk café kapot: de stad verloedert en verpaupert, criminaliteit ligt op de loer.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement
Facebook Metropole

In Arnhem is Café Metropole een begrip. Als ik wat later op de avond nog tijd over had, ging ik er soms nog even langs met vrienden. Het is ook het café waar ik voor stadsgenoten mijn afscheidsborrel gaf, toen ik vertrok naar Brussel. Deze week verscheen er een video waarin er een bejaarde dame met gebalde vuist bij de voorruit van het café staat. ‘Open blijven hè!’ roept ze de uitbater toe. ‘Ik blijf komen, want ik ben heel eenzaam.’

Uitbater Jan van Wonderen geeft uitleg voor de camera. Hij verwijst naar de ‘coronaschulden’ en de ‘economische situatie van de huidige tijd’, die het ‘onmogelijk maken om nog door te gaan’. Hierop gaat Gerda, de betreffende dame, helemaal los. ‘Ach, de griepprik is nog goed, maar corona, ophouden daarmee! Er is helemaal geen corona. En zulke zaken gaan hieraan kapot.’ Wat velen al vreesden komt duidelijk uit: het coronabeleid heeft zich ontpopt tot economisch wapen om de rug van de middenklasse te breken.

Afbraak van de middenstand

Het bewijst maar weer hoe de globalistische bovenklasse maling heeft aan de sociale samenhang van stadskernen.  Aan de vereenzaming van ouderen en aan ondernemers die hun boterham moeten verdienen, hebben zij ook geen boodschap. Volgend jaar zou Café Metropole honderd jaar hebben bestaan. ‘Het is pijnlijk’, zegt Van Wonderen tegenover RTV Connect. ‘Het is ook een instituut, voor Arnhem en voor de Arnhemmers’.

Maar het gaat dieper dan dat. Van Wonderen wijst erop dat Metropole voor de Steenstraat letterlijk een ‘baken van licht’ was, en hier steekt meer achter dan de gemiddelde lezer weet. Op 13 april 2022 werden de nieuwe raadsleden en fractievolgers namelijk geïnformeerd door de gemeente Arnhem. Daar werd letterlijk gezegd: ‘Wat veiligheid betreft beperken wij ons niet to repressie maar richten wij ons ook op de sociale samenhang.’ Juist die sociale samenhang, wordt nu genadeloos verpulverd door het coronabeleid en de nasleep ervan. De gemeente voert contraproductief beleid!

Criminalisering

Ook de Steenstraat werd aangestipt – men vreest onder meer verpaupering, criminalisering, witwassen, fraude, grootschalig uitkeringsgebruik en het vermengen van criminaliteit met de bestuurlijke klasse. Metropole was inderdaad één der laatste bastions van burgerlijke degelijkheid tegenover een wildgroei van zaakjes die in de beeldvorming wat louche kunnen overkomen. Wat zal er nu in dit pand komen nu Metropole de deuren sluit? Nóg een telefoonzaak of massagesalon? Burgemeester Marcouch (PvdA) die zich als ‘crimefighter’ profileert, zal wel niet blij zijn met de sluiting…

Voor de camera smeekt Gerda dat Mark Rutte te hulp moet komen aan Café Metropole, maar dat lijkt ijdele hoop. Wat de economie betreft luistert Rutte immers alleen naar het wereldwijde grootkapitaal – zo is bekend sinds de affaire rond het ‘wel of toch maar niet’ afschaffen van de dividendbelasting.

Géén vrije marktwerking in dit geval

Gino Luurssen, FvD-fractievoorzitter, is het oneens met de berichtgeving in De Gelderlander over de sluiting van Café Metropole. Want in dat artikel wordt gedaan alsof de sluiting het gevolg is van een natuurlijke evolutie van de markt, wat natuurlijk een keiharde leugen is. De coronacrisis is enorm overdreven – overheden kwamen met een gigantische bureaucratische overreactie die het normale sociale en economische verkeer platlegden. Met ‘lockdowns en staatsleningen’ werden ondernemingen financieel gegijzeld door de overheid. De Gelderlander schrijft:

Willem Berendsen, advocaat: ‘Sinds 1 oktober moeten bedrijven belastingschuld terugbetalen waarvoor ze in de coronatijd uitstel kregen. Daarnaast is de rente omhoog gegaan en is door de oorlog in Oekraïne en de gestegen energieprijzen het consumentenvertrouwen gedaald.’ Die optelsom nekt veel ondernemers. ‘Maar dat is niet per definitie negatief’, zegt Berendsen. Hij noemt faillissementen een ‘noodzakelijk kwaad voor de economie’. ‘Het is niet handig als bedrijven die niet levensvatbaar zijn kunstmatig overeind worden gehouden. Want zij houden personeel aan, terwijl andere bedrijven daar om zitten te springen’.’

Marktwerking is prima in normale omstandigheden. Maar deze omstandigheden waren niet normaal, dit zijn beleidskeuzes geweest! Het brengt ons terug bij het beleidsmatig torpederen van de eigen doelstellingen.

Slotsom

Conclusie: Café Metropole verbeterde zowel het straatbeeld als de sociale cohesie en gaf de Steenstraat wat cachet – in Arnhem was het echt een begrip. De sluiting is de schuld van het klote kartel. De failliete ondernemer zou nu demonstratief naar het gemeentehuis en het politiebureau moeten gaan en eisen dat zíj́ haar nu maandelijks een hele riante uitkering behoren te gaan betalen. En dat geld moet absoluut betaald worden uit het salaris van zij die zo nodig dit coronabeleid wilden handhaven, en daarmee dus feitelijk de middenklasse dood maken.

Tegelijkertijd hebben al die horecagelegenheden het ook deels aan zichzelf te danken. Hadden ze maar niet moeten meewerken met die discriminerende QR-code uitsluiting en de ongrondwettelijke lockdowns! Veel ondernemers werkten lafjes mee aan deze proefrit voor het social credit systeem, inclusief CO2 budget. Als alle zaken massaal alle bezoekers aan de deur hadden toegelaten, dan hadden de kartelkrachten daar weinig tegen kunnen doen.

Sid Lukkassen (1987) studeerde geschiedenis en filosofie. Hij is onafhankelijk denker, vrijwillig bestuurslid van de Vlaamse Club Brussel en inspirator van De Nieuwe Zuil. Hij schreef onder andere 'Avondland en identiteit' en 'Levenslust en Doodsdrift'. Hij promoveerde op 'De Democratie en haar Media'.

Commentaren en reacties