Het Zomerparlement in Lopende Zaken

Vier dinsdagen in juli praten nieuwkomers met mij om hun prille kennis van het Nederlands te oefenen in mijn zomercursus ‘Babbel & Jog’ waarbij we – u raadt het al – joggen afwisselen met praten over onderwerpen die mij boeien. Geen ‘Babbel & Kook’ of ‘Babbel & Brei’, ik moet er ook iets aan hebben.

Wist je dat je, qua thema’s, met joggen alle kanten uit kan? Met de verkiezingen nog fris in het geheugen en de formatie op pauze dacht ik deze zomer – hoe het twee zomers geleden begon leest u hier – eens aan mijn leerlingen te vragen wat hen bezig houdt en waar zij zouden voor stemmen. Tussendoor zouden we dan rondjes lopen in Park Spoor Noord …  en kijk! Het Zomerparlement in Lopende Zaken is geboren!

De zeven en de twaalf

De eerste les leg ik hen twaalf thema’s voor met beelden die ik van het internet heb geplukt: vind de juiste foto bij de thema’s. Daarna moeten ze stemmen – onthouding is verboden – voor drie thema’s die ze heel belangrijk vinden, door er letterlijk achter te staan. Nadien moeten ze vertellen waarom. De tweede les kiezen ze nog tussen negen thema’s, de derde tussen zes om te eindigen met de drie kneusjes. Ook dit jaar kent mijn klas weer een waaier aan kleuren en denkkaders: van de Sahel over Noord-Afrika en het Midden-Oosten tot in China. Vandaag zijn ze met zeven.

Aangezien ik kleurenblind ben zijn het hun denkwijzen die mij boeien, hoe die verschillen en overlappen. Deze Lopende Zaken zelf beperken tot twaalf thema’s jeukt om te worden gemanipuleerd – ik voel het – maar ik heb ‘Vlaams zelfbestuur’ uiteraard niet op de agenda gezet. Confederalisme is geen thema, het is een middel. Deze twaalf hebben het gehaald: armoede, energie, gezondheid, immigratie, integratie, klimaat, onderwijs, pensioen, vrouwenrechten, veiligheid, vuile lucht, werk. Vuile lucht? Vind maar eens ‘schone lucht’ op Google afbeeldingen…

De stemming

Klimaat en integratie kapen elk twee stemmen weg. Energie, werk en immigratie eindigen ex aequo met elk één stem. Er volgt een tweede stemronde om één van deze ex aequo thema’s verkozen te krijgen: de meerderheid van de klimaat- en integratiekiezers gaat achter het thema ‘werk’ staan. De eenzaat die daar eerst beteuterd stond begint te glunderen. Werk is erbij!

Ik ben benieuwd naar hun argumenten.

Klimaat

Er is een klein probleem. De twee klimaatkiezers zitten zonder argumenten en zien er opgelaten uit. Ik zou hen willen knuffelen. Wanneer ik de anderen por om hen te helpen klinkt het nogal droog: ‘Hoezo klimaat? Hier in Antwerpen? We begrijpen het niet zo goed. Klimaat dat is de hele wereld.’ Om het klimaat uit te leggen had ik nochtans een foto van een schattig ijsbeertje meegebracht die zich zielig vastklampt bovenop het topje van een smeltende ijsberg, net zoals de laatste mens op de Titanic. Wat zou zo’n opwarming van de aarde betekenen voor de temperatuur hier? Rohat* begint te lachen: ‘Hier? Hier is het vandaag winter en morgen zomer, het is hier elke dag iets anders.’ Hij haalt zijn schouders op. De rest kijkt naar de grond en begint te schuifelen. Babbel … en jog!

Er zitten precies geen klimaatvluchtelingen in mijn klas, flitst er door mijn hoofd. Ik zou kunnen zeggen dat hun klimaatargumenten smelten als sneeuw voor de zon maar dan zouden ze eerst moeten bestaan natuurlijk. Sorry, mijn ironie speelt weer op.

Hopelijk is hun gebrek aan argumenten geen verborgen verlegenheid…

Integratie

Wanneer ik hen loslaat over integratie buitelen de argumenten over elkaar heen. Schuchter zijn ze niet wanneer ze roepen: ‘Integratie is goed want het is sociaal, sociáál is goed! Door integratie leg je contact met andere mensen en dat is leuk! Heel leuk, zoals wij nu, lerares! Integratie is goed om werk te vinden, je maakt vrienden, je leert Nederlands. Door integratie krijg je respect voor de wet’ – deze had ik nog niet gehoord. ‘Als je integreert ga je soms ook trouwen met iemand van een andere cultuur, er is dan een mix en dat is goed. Net zoals op de foto.’

Ik hoor het al, ze laten onze samenleving evolueren door via het bed een transcultureel proces door te maken, kinderen te fabriceren en generatie na generatie te komen tot een nieuwe synthese. Klinkt de echo van Bart De Wever in Park Spoor Noord?

Ik kies natuurlijk beelden die verbeelden hoe ik de thema’s zie. Wil zien. Nieuwkomers zoeken naar een houvast waaraan ze zich kunnen spiegelen en zijn dankbaar dat ik ook onze culturele normen (zoals: mannen en vrouwen leven, werken en feesten samen, vrouwen bedekken zich niet) uitdraag waarbij ik toon dat die niet vrijblijvend zijn omdat het is wie wij zijn en wie we willen worden, iets wat ik mijn leerlingen óók toewens. Deze foto slaat duidelijk aan.

Werk

Bij het thema ‘werk’ breien ze verder op de argumenten van het vorige. Als je werkt verdien je geld. Als je werkt is het leven niet saai – ik moet misschien eens een andere foto zoeken. Werken is interessant. Werken is goed voor de gezondheid. Door te werken betalen we belastingen en zo dragen we bij aan de sociale zekerheid, voilà.

Het haantje-de-voorste, Abdou, raffelt dit laatste argument af in het Frans. Hij wil scoren op inhoud terwijl het gaat om taal. Abdou ratelt in vele Europese talen maar Nederlands is daar niet bij. Ik gebaar dan telkens van krommenaas, bouw rust in en laat hem zoeken tot hij het Nederlandse woord vindt. Hij vindt mij streng. Dat is een goed teken. Ik heb het meest geleerd van strenge leerkrachten.

Taal, de verbinder

Er zitten ook dit jaar weer mensen met pit in mijn klas. Er is er eentje bij die twee jaar geleden na mijn eerste les al afhaakte: Zhong. Er lag toen nog teveel land tussen China en Vlaanderen. Vandaag kan hij al korte zinnen zeggen en verstaan we elkaar. We benoemen dat en dat raakt mij. Hij straalt. Dát is wat taal doet met mensen.

Tenslotte nog dit over de foto’s die ik vond om de thema’s te stofferen: beelden zeggen meer dan woorden, dat klopt niet. Beelden zeggen wat je hebt meegemaakt. Maar meer daarover in de aflevering van volgende week.

(*) alle namen zijn gewijzigd om privacyredenen