Hoe durft de burger te stemmen voor Wilders, politiek of realiteit?

Op die vraag zijn verschillende antwoorden mogelijk. Al naar gelang van hoe de burger wordt bekeken. Volgens de politieke communicatie-elite (journalisten, kunstenaars en weldenkende expert en politici) is het de schuld van de politici. Rutten was te lang premier. De VVD liet de regering vallen over migratie waardoor migratie een thema werd. De VVD zette de deur open voor Geert Wilders (PVV) waardoor die een alternatief werd. Er zijn in de media massa’s redenen te vinden. Allemaal intern politiek. Het lijkt wel alsof politici en media passieve burgers zonder eigen gedachten bespelen.

De burger is slimmer

Maar misschien is die burger wel slimmer dan politici, journalisten en experts denken. De kiezer vertrekt vanuit de eigen leefwereld en bouwt zo zijn politieke keuze op. Hij ziet hoe politieke blabla moet verbergen dat politici de migratie niet onder controle krijgen.

De burger ziet dat zijn almaar minder gevulde winkelkar almaar meer kost. Straks komt de winter eraan: wat zal de verwarming kosten? Wordt elektriciteit duurder? Hoe moet het met dat rekeningrijden? Het huis van oma is ineens veel minder waard. Jonge mensen moeten binnen de vijf jaar hun huis verbouwen. Met een oude auto kan je de stad niet meer in. Waar mag je met de auto 50 rijden, of neen, hier is het plots 30 en er staat een camera. En vanaf volgend jaar blikjes scannen die je in de pmd-zak gooit?

Draagvlak zonder fundamenten

Politici en journalisten doen hard hun best om de burger te overtuigen van de juiste problemen. draagvlak maken noemen ze dat. Maar voor draagvlak is een reëel fundament nodig. De burger ziet dat de wereld zoals we die kennen verandert waar hij bij staat. Mensen vervreemden in snel tempo van hun leefwereld en van elkaar. Maar elke dag krijgt diezelfde burger te horen dat dat valse problemen zijn, aangepraat door populistische partijen en hun nepnieuws. Er zijn andere, belangrijker problemen. En het wantrouwen over politici, journalisten en experts groeit.

Er is sinds Zwarte Zondag (1991) al veel geschreven over de kloof met de burger. Ivan De Vadder schreef er vorig jaar nog een boek over. Telkens gaat het om niet luisteren naar de burger. Al moet die op andere gedachten worden gebracht. De burger denkt wat er iemand insteekt, is de overtuiging. Vandaar trouwens de afkeer voor sociale media; die hebben ze niet onder controle.

Misschien is het net die ingesteldheid die onze democratie uitholt. Het doet de burger afhaken, van de pers en van de politiek.

Toch niet stemmen?

Het gaat zo ver dat ze zelfs de stemplicht willen afschaffen, overtuigd als ze zijn dat dit de uitslag zal beïnvloeden. Als de ontgoochelden afhaken en de juiste kiezers blijven, kunnen we vrolijk blijven doen alsof er niets aan de hand is.

Sommigen steken zelfs niet weg dat ze van die domme burger niets moeten hebben. Beter nog dan de stemplicht afschaffen is die combineren met meervoudig stemrecht. Dan kan je de stem van die overgebleven domme burger verdunnen in meer stemmen voor weldenkenden. Allemaal ironie natuurlijk.

Democratische correctie

De verkiezingsoverwinning van Wilders is een democratische correctie van de burgers op de elites. Het volk wil dat migratie onder controle komt en het leven betaalbaar blijft. Je kan je uitsloven in pogingen om dat signaal weg te duiden, maar dogmatisch vasthouden aan de consensus onder de elites, zal eerder contraproductief werken en de democratie veel meer beschadigen dan beschermen. Een van de cruciale onderdelen van die consensus is het cordon sanitaire.