Hoe fascistisch is de Brusselkeuze?

Geachte mijnheer Hendrik Vuye,

U laat in het artikel ‘Brussel kolonie of kolonisator’ verstaan dat ik de Vlamingen fascisten noem in de uitzending van ‘Mise au point’ (RTBF, 3 november 2013). Dat klopt niet. De uitzending van de RTBF was, onder andere, gewijd aan het programma van de N-VA. Ik heb er benadrukt dat talrijke N-VA-voorstellen, socio-economische en over Brussel, mij bijzonder goed lijken.

Ik heb verduidelijkt dat als de Brusselaars geen lessen meer willen krijgen uit Vlaanderen, ze zouden kunnen beginnen met een efficiënter beleid. Sterker nog, je kan constateren dat Brussel zich in zijn beleid eerder laat inspireren door Wallonië dan door Vlaanderen: een verdubbeling van het aantal werklozen in twintig jaar, drie maal meer leefloners, duizenden jongeren verlaten het secundair onderwijs zonder diploma, enz. Je kan beter spreken over een ontsporing dan over resultaten.

Wat ik wel als ‘fascistisch’ omschreven heb is het N-VA-voorstel dat de Brusselaars verplicht om te kiezen tussen twee identiteiten: de Vlaamse en de Waalse. De term ‘fascistisch’ is polemisch gekozen en zal ik niet handhaven ten koste van alles.

Maar hoe moet ik anders een maatregel noemen die de Brusselaars verplicht om te kiezen tussen twee identiteiten waarin de meerderheid onder hen zich niet herkent? Moeten we dan evolueren naar een België waar Vlamingen en Walen het recht krijgen om zich als dusdanig te identificeren, maar waar men Brusselaars het recht ontneemt om zich in hun eigenheid erkend te zien? Of lijkt die Brusselse eigenheid zo kunstmatig dat die per decreet kan uitgewist worden? Waarom is de Brusselse identiteit dan minder het respecteren waard dan de uwe of die van de Waalse regionalisten? De Europese geschiedenis heeft ons toch getoond hoe giftig een politiek is die de identiteit van bevolkingsgroepen wil wegvegen?

Dat de Brusselse identiteit en de Brusselse feitelijkheid ontkend wordt door Vlaams-nationalisten is eigenlijk nog betreurenswaardiger, aangezien hun strijd is historisch gegroeid vanuit de (legitieme) eis om hun identiteit te erkennen. België bestaat niet enkel uit Vlamingen en Walen. Er zijn Vlamingen, Walen en een miljoen Brusselaars. Dat is een realiteit, het Vlaams-nationalisme kan er, lijkt mij, enkel bij winnen als het dat zou erkennen.

Drieu Godefridi

Antwoord van Hendrik Vuye:

Drieu Godefridi heeft op Mise au point de Brusselkeuze ‘de type fasciste’ genoemd. Dit wordt in het Nederlands vertaald  als ‘fascistisch’. Wat hij ook moge beweren, dat is een ongepaste uitspraak. Het is het politieke recht van N-VA om te kiezen voor een Brusselkeuze. Niemand hoeft het daarmee eens te zijn, maar dit vergelijken met de grootste misdaden uit de vorige eeuw is ongepast. De Brusselkeuze is een politiek standpunt dat niets – maar dan ook helemaal niets – te maken heeft met dat soort van zaken.

Ik moet ook vaststellen dat de Heer Godefridi mijn woorden verdraait. Ik heb helemaal niet geschreven dat hij gezegd heeft dat Vlamingen fascisten zijn, maar alleen dat hij gezegd heeft dat de plannen van N-VA over Brussel – dit is de Brusselkeuze – fascistisch zijn. Dat ontkent hij overigens niet in zijn reactie.
De lezer mag oordelen. Ziehier wat ik schreef: ‘Filosoof Drieu Godefridi verklaart dat de voorstellen van N-VA voor Brussel ‘fascistisch’ zijn. Ik heb de TV meteen uitgezet. Ik ben het beu om omwille van mijn taal vergeleken te worden met de grootste misdaden uit de vorige eeuw. Noch ik, noch mijn familie waren daarbij betrokken. Ik heb niets te zien met het fascisme, noch met het nazisme. Waarom zou ik moeten aanvaarden dat er steeds over Vlaanderen wordt gedacht in die termen? Ik ben een democraat in hart en nieren. Alleen maken dit soort van vergelijkingen elk politiek debat onmogelijk. Dat is pas totalitair denken.’

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>