Idee: rekeningrijden voor fietsers

Ik heb een suggestie voor de makers van het satirisch VTM-programma Wat Als? Wat als automobilisten hetzelfde rijgedrag zouden vertonen als de stedelijke fietser?

Je zou dan aan de hoek van de straat plots geconfronteerd worden met een scherp naar links afdraaiende auto uit een zijstraat, omdat een bocht afsnijden toch enkele milliliters benzine uitspaart. Je zou automobilisten met een blik op de gsm gericht tegen de rijrichting in zien rijden. ’s Nachts zou ongeveer vijfentwintig procent van de wagens zonder licht rijden, of hooguit zou de bestuurder een pierenverdriet van een lichtje op zijn revers gespeld hebben. Aan het rode licht zouden er niet enkel wagens staan wachten op de rijbaan, maar ook op het fietspad en op het voetpad. Tenminste, als dat voetpad al niet vol zou staan met geparkeerde auto’s.  Of als er even geen verkeer op het kruispunt was zouden ze gewoon doorrijden, eventueel diagonaal. Er zou nooit geremd worden, enkel getoeterd. In de straten en op de parkeerplaatsen zouden er jaarlijks duizenden auto’s onbeheerd achtergelaten worden en door de stadsdiensten opgehaald worden als oud schroot.

Chagrijn op wieltjes

Het verkeer komt mij voor als een metafoor voor de ruimere sociale interactie tussen de mensen.  En ook hier is de tendens tot verharding duidelijk ingetreden. Koning Fietser, die enkele decennia geleden gekroond werd tot de opvolger van Koning Auto, neemt daarin het voortouw, daarbij schaamteloos gebruik makend van het feit dat hij als zwakke weggebruiker toch nog altijd een gradatie sterker is dan de voetganger.  Zeker nu hij de beschikking krijgt over elektrisch aangedreven fietsen, bakfietsen en steps.

Nochtans zijn de stedelijke fietsers nog steeds erg hoffelijk voor elkaar. Nadert er een tegen de rijrichting in, dan zal de andere de voetgangers genadeloos tegen de gevels drijven om plaats te maken. Ik denk dat die mensen gewoon niet graag fietsen. Het is van de moetens. Ze zouden liever in hun auto naar het werk rijden. Daarom zijn ze zo chagrijnig.

De nieuwe klassenstrijd

Ik weet het, beste mensen van VTM, het is een heikel onderwerp. Het is niet politiek correct. Want tot op vandaag wordt de stedelijke fietser nog steeds beschouwd als de redder van de mensheid en heel de zoölogie.  Grosso modo valt het stedelijke fietsersheir uiteen in drie categorieën: de correcten, de onverschilligen en de militanten. De eerste categorie is moeilijk te herkennen. Rijdt een fietser nu in de juiste rijrichting omdat hij zich aan het verkeersreglement houdt, of omdat het toevallig de kortste weg is? De tweede categorie zegt ‘Oops, sorry’ als ze je en stoemelings aanrijden en zetten dan gedachteloos peddelend hun weg verder. Categorie drie is verbeten. Zij zien in auto’s en fietsen de twee kampen in de nieuwe klassenstrijd, maar deinzen er ook niet voor terug collaterale schade aan te richten bij de voetgangers.

Een ervan verkocht me ooit eens een klap in het gezicht omdat ik bij groen licht het zebrapad overstak en hij daar allemaal geen boodschap aan had ‘want hij was toch geen auto? Dus moest hij toch ook niet stoppen?’ Op de De Keyserlei in Antwerpen zag ik afgelopen zomer een hallucinant tafereel.  Daar loopt het voetpad tussen druk beklante horecazaken aan de ene kant en hun eilandterrassen aan de andere. Het voetpad is er in de zomer erg druk  en wordt voortdurend gekruist door obers en klanten die de café’s in en uit lopen. Een jongeman op een elektrische step slalomde daar met hoge snelheid tussendoor, tot zijn vaart gestuit werd door een klant die net een café verliet om terug op het terras plaats te nemen. Hij kon nog net op tijd remmen en keek de dame in kwestie hoofdschuddend na. Zoveel verkeersonkunde had hij in zijn jonge leven nog nooit gezien.

Tot mijn grote verbazing las ik onlangs dat het rijden met elektrische steps op voetpaden in ons land niet eens verboden is. Samen met Zweden en Finland zijn we wat dat betreft het enige land in Europa. Men denkt er stilaan over na om dat te veranderen, en ook het wildparkeren van steps wil men nu aan banden leggen door de rekening te laten doorlopen indien de step niet in een reglementair parkeervak wordt achtergelaten. Dat valt gemakkelijk te traceren via de ingebouwde gps.

Laat ons misschien ook meteen rekeningrijden invoeren voor fietsers die tegen de rijrichting in op de fietspaden rijden. Ik dacht aan een tarief van 1 centiem per strekkende meter. Het begrotingstekort zal smelten als sneeuw voor de zon.