IJzerwake voor onafhankelijkheid en hereniging

Thema van deze wake was Dodendraad door een gebroken staat die het thema van de eerste Wereldoorlog verbond met de tweehonderdste verjaardag van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden.

Het was een zonovergoten editie, heet, maar toch tot de enkels in de modder door het nachtelijk onweer. Dichter kan je niet bij ’14-’18 komen vandaag. De organisatoren telden iets meer dan 4.000  aanwezigen. Iets minder dan vorig jaar. Het publiek hoorde IJzerwake-voorzitter Wim De Wit in zijn toespraak veel zout op veel slakken strooien. Te veel voor een duidelijke boodschap.

De Valck

Maar eerst kwam gastspreker Bart De Valck, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Voor Bart De Valck is Vlaamse onafhankelijkheid, het ‘enig valabel antwoord op het Belgisch democratisch deficit.’ Volgens De Valck moeten de Vlaamse bewegers uit hun pijp komen en niet afwachten, er is voor de stembusgang van 2019 nog veel meer dat moet gebeuren. Want er zijn nog wel wat (communautaire) hete hangijzers: de implementatie van de zesde staatshervorming, de Communauté Métropolitaine de Bruxelles en het stadion op parking C. Daarnaast ziet De Valck dat de Franstaligen enkel zijn geïnteresseerd om zoveel mogelijk geld en grond uit ‘het kwijnende België’ te halen. ‘Als de politiek in gebreke blijft, dan is het hoog tijd voor een soort Bond Beter Leefmilieu van de Vlaamse onafhankelijkheidsbeweging.’ En dat is de rol die De Valck ziet voor de VVB.

Gas

Honderd jaar later is de Eerste Wereldoorlog nooit ver weg op de IJzerwake. De Wit begon zijn toespraak met de herdenking van de eerste gasaanval op 22 april 1915 ‘een paar honderd meter verwijderd van de plaats waar wij thans bijeen zijn.’ De Wit schetste met een citaat de ontreddering bij de soldaten tijdens die eerste gasaanval. Ook de honderdste verjaardag van de vlammenwerper kwam ter sprake. ‘Het is dan ook meer dan een plicht om vanaf dit slachtveld bij Steenstrate de leuze, de wanhoopskreet van de fronters ‘nooit meer oorlog’ uit te dragen, hoe ver de wereld  vandaag ook van vrede verwijderd blijft. Een bezoek aan de Westhoek met zijn kerkhoven vol graven van jonge mannen uit alle delen van de wereld, kan niemand onberoerd laten.’

Inburgering

Geen expliciete verwijzing naar de huidige asielcrisis, tenzij ‘wij zijn geen volk dat alleen op zichzelf wil bestaan en anderen uitsluit. Dat bewijzen wij alle dagen. Maar wij willen onszelf zijn en blijven, rustig en vastberaden, wars van racisme of van het aanzetten tot vreemdelingenhaat. En daarom willen wij  en moeten wij onze waarden en normen koesteren en ze bewaren en doorgeven aan onze kinderen. En daarom ook verwachten wij, van diegenen die deel willen en kunnen uitmaken van onze maatschappij, dat ze onze waarden en normen tot de hunne maken.’ Het onderwijs in onze taal is daartoe volgens De Wit een belangrijke voorwaarde, ‘en daarmee bedoel ik het standaard Nederlands wordt onderwezen en meegegeven en dat er, onder het vals voorwendsel van het aanleren van vreemde talen, niet wordt afgeweken van het fundamenteel recht van onderwijs in de eigen taal.’

Europa

Ook Europa is niet echt geliefd op de wei in Steenstrate: ‘met die grote Europese constructie  gaat het grondig fout.’ ‘Voor ons geen Verenigde Staten van Europa, als blok gevormd tegen de nationale staten, stijl Guy Verhofstadt en zijn ontwortelde volgelingen zoals de linkse rebel Cohn-Bendit. Wij willen een Verenigd Europa van Nieuwe Staten en van Oude Staten, en bij die nieuwe staten hoort Vlaanderen.’ De term Verenigd Europa van Nieuwe Staten lijkt een nieuwe term te vervanging van het vroegere ‘Europa der Volkeren’. Een iets realistischer term misschien, zelfs op de radicale IJzerwake sluipt het realisme binnen.

En over Europa gesproken, daar hoort Turkije niet thuis, zeker nu ze de Koerden opnieuw bestrijden: ‘Het is dan ook onaanvaardbaar dat Turkije van de gespannen situatie misbruik maakt om de Koerden militair te treffen.  De strijd tegen Koerdische zelfstandigheid is voor Turkije belangrijker dan de strijd tegen Islamitische Staat.’

Tax-shift

IJzerwake is ook weinig enthousiast over de tax-shift, ‘Ook na deze hervorming  blijft het Belgisch belastingstelsel hopeloos ingewikkeld en blijft  de belastingdruk veel te hoog.’ En er is meer nodig, ‘We komen er nooit uit als de fiscale hervorming niet gekoppeld wordt aan een grondige hervorming van de sociale zekerheid. Wie uit de boot valt verdient in een beschaafd land opvang en bijstand. Maar solidariteit mag niet verward  worden met een onbegrensd recht om op de kap van de gemeenschap te leven. In België genieten teveel mensen van uitkeringen die ze niet nodig hebben en die dus alles behalve sociaal zijn.’

In dat kader kan je als IJzerwake-voorzitter ook niet zwijgen over de transfers, inclusief een sneer naar de N-VA en de uitspraken van Jan Jambon over die transfers. ‘Waalse politici kopen met overbodige overheidsjobs en sociale voordelen hun politieke toekomst af op de kap van Vlaanderen. Zonder die Vlaamse geldstroom kan hun systeem van cliëntelisme niet blijven bestaan.’

Charlie

Ook de pers kreeg een veeg uit de pan, ze zijn enkel op foto’s ‘Charlie’, Wat niet in hun kraam past, zoals de Vlaamse beweging, vermelden ze niet. De Wit stelde luidop de vraag hoeveel journalisten er op de IJzerwake waren en aarzelde niet om op te roepen de Vlaamse pers niet meer te lezen en het nieuwsheil te zoeken op het internet.

Dat Brussel officieel BXL als logo heeft is volgens de IJzerwake een aanfluiting van het tweetalige karakter van de hoofdstad. BRU was ook een optie, maar liever BXL. Het past in het rijtje van Bozar voor Paleis voor Schone Kunsten en Cinematek voor het filmarchief. Dat Franstaligen Brussel willen uitdragen als een Franstalige stad is al onverdraagzaam, dat Vlaamse verkozen eraan meewerken is onvoorstelbaar. En wie vandaag over Brussel spreekt mag Parking C niet vergeten. Ook hier laat Vlaanderen zich, volgens De Wit, de les spellen door Brussel. Hij noemt de stadionsaga ‘een openlijke vernedering.’ ‘Maar wij maken ons geen illusies: zolang  België blijft bestaan zal onze gemeenschap niet gerespecteerd worden.’

Republiek

Met een oproep aan de N-VA (zonder ze bij naam te noemen) om woord te houden en het eerste artikel van hun statuten te realiseren, Vlaamse onafhankelijkheid eindigde de speech met een kernachtige samenvatting van het doel van deze IJzerwake: ‘wij staan en gaan voor een vrij, onafhankelijk en republikeins Vlaanderen, dat zijn toekomst in het Verenigd Europa van onafhankelijke Staten zelfstandig gestalte geeft én aanstuurt op de hereniging met Noord-Nederland!’

Een Vlaamse-conservatieve toespraak op IJzerwake, verbaast niet. Wie een rechtsradicale toespraak had verwacht, was eraan voor de moeite, imago en realiteit lopen niet altijd samen. Daarbij past de opmerking dat de roep om hereniging van Vlaanderen en Nederland steeds luider klinkt in radicaal-Vlaamse middens.