Ik zoek een mens – Trainers van hulphonden

Lieve Van den Broeck7/1/2023

Kim en Antoon leggen als gastgezin de basis voor de opleiding tot hulphond van een pup-retriever. En ze zijn niet aan hun proefstuk toe.

Gisteren, op Driekoningen, kwispelde een nieuwe pup het leven binnen van Kim Schoukens en Antoon Vanderstraeten. Het is opnieuw een retriever van Hachiko VZW, een organisatie die assistentiehonden opleidt voor mensen met een handicap.

Kim en Antoon zullen als gepassioneerde vrijwilligers de volgende twee jaren deze jonge hond gewenning en commando’s leren. Daarna verfijnen professionelen van de VZW Hachiko deze training en matchen ze hen met personen met een motorische beperking, autisme of epilepsie. Denk maar aan de hulphond van wijlen rolstoelatlete Marieke ‘Wielemie’ Vervoort. In een nieuwe aflevering van IK ZOEK EEN MENS doen ze uit de doeken hoe ze als gastgezin tewerk gaan.

Antoon vertelt hoe hij er ooit is mee begonnen en Kim hoe zij het trainen van hem heeft overgenomen. Inderdaad, er kan maar één trainer zijn. Samen met hun twee eigen Jack Russels, de Dámes, vormen zij de roedel van de pup en leggen zij de basis voor zijn leven als hulphond, rekening houdend met wat het beestje al kan. Waarom deze hulphonden retrievers zijn en geen pitbulls, wat zo’n hulphond verandert in de relatie tussen zijn baasje met een beperking en zijn omgeving – praktisch, emotioneel én sociaal -, met welke contexten ze hen confronteren, hoe ze hen de basiscommando’s aanleren, wat hun ervaringen zijn met teefjes en reutjes,… we komen heel wat te weten. Wisten jullie dat er ook (f)luisterhonden bestaan? Een goeie dosis inlevingsvermogen is essentieel, zowel in het karakter van de hond als in de leefwereld van mensen met een bepaalde beperking. En heel veel liefde.

Voor de buitenwereld is het belangrijk te weten dat zo’n assistentiehonden te herkennen zijn aan hun hesje. Dat is hun legitimatie om overal binnen te mogen, behalve in een restaurantkeuken en in het operatiekwartier. Overal? Overal in Vlaanderen dan toch. Het is wel hartverscheurend hoe Kim en Antoon hun hulphond afgeven wanneer hij afstudeert en zijn plekje krijgt toegewezen bij zijn definitieve baasje met een beperking. Maar ze weten dat dat erbij hoort en zijn ook fier op hem en dankbaar. Zo’n dier houdt hen namelijk ook een spiegel voor en daagt hen uit om bepaalde menselijke vaardigheden die hen karakterieel minder liggen, toch te ontwikkelen. Nog één ding: retrievers-hulphonden zien er pluizig en schattig uit maar je mag ze niet aaien. Afblijven dus!