Kan de oprukkende Islam in Europa nog gekeerd worden? Boudry en Lukkassen in debat

De Debatclub organiseerde op 6 juni een debat in Edegem tussen Sid Lukkassen en Maarten Boudry, gemodereerd door Wim Van Rooy (het volledige debat vind je hier). De vraag van het debat was: bedreigt de Islam ons Avondland?

Vanaf de start was duidelijk dat Boudry, als fervent vooruitgangsoptimist, positief gestemd is over de toekomst. Van Lukkassen zijn we een pessimistischer blik op de toekomst gewend.

Demografie

Als eerste ging het debat over demografie: het is bekend dat moslims in Europa een groter geboortecijfer kennen dan niet-moslims. Gecombineerd met grote migratiestromen uit Afrika en het Midden-Oosten kan dit snel leiden tot een demografisch overwicht en een toenemende invloed van de Islam. Boudry was hier minder pessimistisch over: hij meent dat de geboortecijfers ook in moslimlanden snel dalen, en dat Afrika een grote economische groei kent, wat migratie kan afremmen. Lukkassen echter stelt dat economische groei niet alles zegt: ook rijkere landen kunnen instabiel zijn, zeker wanneer tribale culturen nog een grote rol spelen. De democratieën van Afrika zijn niet de democratieën van Europa.

Ontwikkeling van de wetenschap

Hierna kwam de discussie op de wetenschap. Een essentieel probleem van de Islam is volgens Lukkassen dat het begrip causaliteit niet onderkend wordt: immers Allah kan de wereld elke microseconde veranderen en niets is zeker. Dat remt de ontwikkeling van de wetenschap. Boudry wierp tegen dat de wetenschap het ook won van het christendom — dit zou met de Islam ook gebeuren. Hij geeft verder aan dat de Islam geen inquisitie kent zoals het christendom dit wel kende: deze opmerking gaf veel onrust in de zaal. Want er was weliswaar geen formele inquisitie, maar de Islam heeft geen goede track record als het gaat om de omgang met ongelovigen.

Religie en maatschappelijke bezieling

Boudry is enthousiast over de toekomst — hij gelooft dat religie een bijproduct is van het menselijk bestaan, en geen essentiële voorwaarde. We kunnen leven zonder religie. Lukkassen echter geeft aan dat we als maatschappij bezieling missen: dit wordt versterkt door het feit dat we niet meer trots kunnen zijn op wat we maken en bouwen, nu de maakindustrie naar het buitenland is verhuisd. We leven in een “therapiecultuur”. Deze therapiecultuur heeft slachtoffers nodig om te bemoederen en dat leidt tot een dorst naar immigratie. Politici worden niet meer afgerekend op hun eerlijkheid of om echte resultaten; we zijn van een “harde” maatschappij een “zachte” maatschappij geworden. Partijen praten elkaar na en vinden in het rechts-realistische gedachtengoed een gezamenlijke vijand.

Politieke correctheid en zelfscensuur

Dit is ook een teken van diepgeworteld cultuurmarxisme. Lukkassen noemde de burgermanifesten van Verhofstadt en gaf aan dat de kritische passages over de Islam nooit beleid zijn geworden. Het publiek gaf applaus toen hij uitlegde hoe de opportunistische meegaandheid van politici hiermee samenhangt. Boudry noemt deze uitspraak een slachtoffercultus: hijzelf zou geen problemen ervaren met het uiten van een niet-politiek-correcte mening.

Maar Lukkassen werpt tegen dat er in grote lijnen veel zelfcensuur is. Politieke correctheid zal het altijd winnen van realisme, aangezien het “goed voelt” om politiek-correct te zijn en er moed nodig is om in te gaan tegen meningen waar op het eerste gezicht niemand het mee oneens kan zijn. Het gaat om deontologische ethiek vs. teleologische ethiek. Wat voelt goed versus wat werkt goed. En op korte termijn wint het eerste het van het tweede, al is het maar omdat het een tijdje duurt voordat goed bedoelde ideeen in de praktijk slechte uitkomsten genereren. Vandaar zijn oproep om te komen tot ‘de Nieuwe Kerk’.

Lukkassen: de toekomst is somber

Lukkassen is somber over de toekomst; hij ziet een toenemende segregatie, enclaves, een scheiding tussen hoog- en laagopgeleiden en tussen Randstad en platteland. De vlam kan dan snel in de pan slaan als tegengestelde groepen slaags met elkaar zullen raken; dit is dan weer een reden voor het gezag om een politiestaat op te richten en bijvoorbeeld de vrijheid van meningsuiting in te perken om deze veenbranden te voorkomen of neer te slaan. Dit is nu al zichtbaar in Engeland wanneer we kijken naar de arrestatie van Tommy Robinson; de rechter gelastte de media om vier dagen te zwijgen. De demonstratie van afgelopen zaterdag tegen zijn arrestatie was in mainstream Britse media ook totaal niet belicht, zelfs toen demonstranten slaags raakten met de politie, waarbij vier agenten gewond raakten. Ook in Nederland zien we bij de zoveelste “verwarde man” dat de politie liegt over diens motieven of veel verwarring oproept. De verdere acties van de EU om “fake news” te bestrijden en zelfs memes aan te pakken zijn ook tekenen aan de wand.

Een Islamitische Verlichting?

Heeft de Verlichting gefaald? Boudry vindt van niet; we zijn nog nooit zo rijk en vrij geweest en we hebben nog nooit zo weinig oorlogen gehad. Hij gelooft dat ook de Islam niet bestand zal zijn tegen de Verlichting, en dat demografische voorspellingen, die op dit moment een daling in het geboortecijfer laten zien, vaak betrouwbaar zijn. Hij ziet geen reden waarom de Islam anders is dan het christendom, dat ook aan kracht heeft ingeboet door de Verlichting.

Hier zijn wel vraagtekens bij te plaatsen. Ten eerste omdat de Verlichting is ontstaan in een christelijke maatschappij; er valt over te discussieren in hoeverre de Verlichting was ontstaan dankzij of ondanks het christendom, maar het christendom en de Verlichting komen wel uit dezelfde cultuur, die een zeker individualisme heeft voortgebracht. In de Islam is dit individualisme ver te zoeken, vooral omdat het gedijt in tribale culturen. Daarnaast is de Koran de enige ware openbaring van Allah, terwijl de Bijbel wordt erkend als een verzameling boeken van stervelingen, waaraan interpretaties gegeven kunnen worden. Oftewel: kan de Islam een wereldbeeld tolereren dat indruist tegen het eigen wereldbeeld?

Gematigde Islam versus de radicalen

De hoeveelheid radicale moslims doet vermoeden dat dit niet zo is. Zelfs de “gematigde” moslims blijken in groten getale de Islam te stellen boven de democratische rechtsstaat, en sommigen willen zelfs de sharia ingevoerd hebben. Deze denkbeelden zullen blijven bestaan en zelfs radicaliseren zolang moslims zich vooral begeven in eigen kringen, waardoor er een parallele samenleving ontstaat. De (relatieve) toename van het aantal moslims door demografie en immigratie zal dit probleem alleen maar verergeren.

Boudry geeft aan dat hij gelooft dat ook moslims uiteindelijk zullen seculariseren, maar ik heb hier zelf een hard hoofd in. Veel gematigde moslims worden buitengesloten door hun eigen groep, soms met gewelddadige gevolgen als eerwraak. Het toegeven van de rest van de maatschappij aan moskeebezoeken door schoolkinderen, iftars door overheidsorganisaties, een ramadanjournaal in Nederland en de neiging om aan zelf-islamisering te doen en aan zelf-censuur als het gaat over de Islam versterkt dit proces, waardoor een minderheid alsnog veel invloed kan hebben op de maatschappij.

Wim Van Rooy haalde hierbij de analogie aan met nazi-Duitsland: slechts een klein deel van Duitsland was lid van de NSDAP, maar zij stortten wel het hele land in een wereldoorlog. Ook Boudry geeft aan dat we de problemen die we nu hebben nog heel lang zullen aanhouden of zullen verergeren, maar dat een echt einde van Europa niet zal komen door de Islam. Maar of dat nou zo’n geruststellend vooruitzicht is…

Conclusie

Afsluitend kunnen we stellen dat de vraag is: wat is sterker en sneller? De helende werking van een seculiere samenleving door een strenge integratie? Of de demografische en ideologische kracht van de Islam? Beter dan nu zal het voorlopig niet worden, de vraag is eerder: hoe slecht zal het worden? Hoezeer ik ook geloof in de Verlichting en het vooruitgangsdenken van Boudry; ik vrees dat we met de Islam nog veel te stellen zullen krijgen de komende eeuw, en aan het vele applaus dat Sid Lukkassen vanuit de zaal kreeg zijn velen het hiermee eens.