Journalisten werken met …verhoopte feiten

Vroeger keek ik wel eens naar het nieuws op TV als ik wilde weten wat er in de wereld aan de hand was. Die tijd is allang voorbij. Het web is betrouwbaarder lijkt me. En natuurlijk moet je daar goed uit je doppen kijken, want er wordt veel vals nieuws aangeboden. Maar ook veel ander nieuws, dat alle richtingen uitgaat én journalistiek ongefilterd blijft: een stevig pluspunt. Het lezen, beluisteren of bekijken van journalistieke berichten vraagt tenslotte een gelijkaardige inspanning, aangezien veel in een codetaal is gesteld – het vocabularium wordt verdraaid waardoor meer en meer woorden niet langer in hun dagelijkse betekenis te begrijpen vallen, en talloze feiten worden met de mantel der liefde bedekt.

Natuurlijk is niet alles te wantrouwen wat de grote media vertellen, dat zou psychotisch zijn. Als ik bijvoorbeeld een tv-correspondent zie (op de PC dan, en vaak de dag daarop, als iets me op het web werd gesignaleerd), en die zegt dat het stormt en stortregent in Washington, en ik zie hem staan, kletsnat en verwaaid: dan geloof ik hem en zou ik voor hem mijn hand in het vuur steken. Maar verder gaat het geloof niet.

Daarvoor zijn er teveel dingen gebeurd. Ik wil het niet hebben over de Varkensbaai, de Golf van Tonkin, over Timisoara, over de couveuse van Bush sr. of de massavernietigingswapens van Bush jr. Allemaal oude zaken die de reguliere journalistiek klakkeloos geloofde en doorgaf. Ik wil het ook niet hebben over Relotius van Der Spiegel, die zijn ware verhalen zelf verzon en er prijzen voor kreeg. Er zijn nog wel meer dingen die ik hier oversla, want de praeteritio is een mooie stijlfiguur.

De jongste massieve leugen van de reguliere media is natuurlijk de Russische inmenging in …ongeveer elke verkiezing in het Westen. Misschien hebben ze zelfs onze jongste gemeenteraadsverkiezingen gemanipuleerd, of het succes van Baudet?
Dat de media hier een NAVO-agenda dienen, beseffen ze niet maar die NAVO heeft vanzelfsprekend wel een vijand nodig.

„Nur eines will ich in diesen Zusammenhang unterstreichen: Alle Fernseh-Gesellschaften sind anfällig für Psychosen, aber die Deutschen besonders,“ zei Helmut Schmidt in 2002 in een interview. Die toevoeging na de komma was natuurlijk overbodig.

De laatste tijd hadden ze weer die collusie van Trump met de Russen, die ook bij ons zonder enig voorbehoud werd verslagen. Akkoord, de Vlaamse, Franse, Duitse &c. journalisten hebben deze kwestie vanzelfsprekend niet zelf beoordeeld voor ze die rondstrooiden. Ze namen gewoon over wat de Amerikaanse media schreven en zegden. Afschrijven mag niet in de klas, maar in de krant wel. Echter, wat is dan nog het specifieke gevaar van de alternatieve media op het web, die men nu aan banden wil leggen?

Maar kijk, na de mededeling van Attorney General William Barr over het rapport van die Special Prosecutor Mueller publiceert de Washington Post dan toch onderstaand artikel, waaruit ik een en ander vertaal. Dat zie ik de media hier nog niet meteen doen: de NRC bijvoorbeeld zegt, naar aanleiding van het Mueller-rapport, dat alleen “rechts” zich in een “filterbubbel” bevindt.

De conclusie uit het onderzoek van Mueller roept alweer vragen op
over de journalistieke aanpak
Paul Farhi
The Washington Post 24 maart 2019
Conclusion of Mueller probe raises anew criticisms of coverage
And now comes the reckoning for the mainstream news media and the pundits.
En nu volgt de afrekening met de grote nieuwsmedia en de experten

De aankondiging kwam als een donderslag voor de mainstream nieuwsmedia en de grotendeels progressief-gezinde commentatoren, die maandenlang zoet zijn geweest met hun verhalen in kranten en tv-panels waarin ze de nadruk legden op mogelijke collusie.
“Niemand wenst dit te horen, maar het nieuws dat de speciaal aangestelde openbare aanklager Robert Mueller weer naar huis is vertrokken zonder nieuwe aanklachten te formuleren is een doodsteek voor de reputatie van de Amerikaanse nieuwsmedia,” schreef Matt Taibbi in een column in Rolling Stone die zaterdag verscheen, een dag voor Barr het deksel van de collusie-doodkist dichtspijkerde. Hij voegde daaraan toe: “Niets waar Trump door de pers van zal worden beschuldigd zal er vanaf nu bij grote delen van de bevolking nog ingaan.”

In het artikel van The Post lezen we verder over een tweet van commentator Glenn Greenwald, die al lang sceptisch stond tegenover de volgehouden journalistieke beweringen over ‘collusie’:
“Ga maar na bij alle MSNBC-personaliteiten, elke juridische expert van CNN, bij elke progressief-centristische site of artiest van de #Resistance-zwendel, en kijk of je van zelfreflectie, nederigheid of bekentenis van enorme fouten ook maar een jota ziet.”

The Washington Post en The New York Times kregen een gedeelde Pullitzer-prijs voor hun gedegen journalistiek werk.

“Russiagate” was een obsederend thema voor de grote media, al sinds de verkiezing van Trump in 2016. Het niet partijgebonden Tyndall Report telde het aantal minuten dat ABC, CBS en NBC aan dit onderwerp spendeerden in hun avondnieuws het voorbije jaar, en enkel de hoorzittingen van opperrechter Kavanaugh in de Senaat kwamen nog hoger uit. Het Republican National Committee publiceerde zondag een telling van de artikelen over dit onderwerp in The Post, de New York Times, CNN.com en MSNBC.com, en dat waren er 8507. Komen daarbij de honderden zenduren van de kabelmaatschappijen CNN en MSNBC.

Nu, de media hebben dat allemaal niet vergeefs gedaan meldt de Post nog:
Het verhaal was ongetwijfeld een belangrijk element om de kijk van de kiezers te sturen bij de tussentijdse verkiezingen van 2018 waar de Democraten de meerderheid haalden in het Huis van Afgevaardigden.

Tim Graham, directeur bij het conservatieve Media Research Center vat het zo samen:
“Nu blijkt duidelijk dat de nieuwsmedia enkel aan hun wensgedachten lucht gaven. Er stond hen een grootse finale voor ogen, en die kwam er niet. Ze spotten met Trump als die zei “no collusion”, en aan het eind bleek dat de waarheid… de kiezers moeten zich gekleineerd en bezwendeld voelen.”