Jurgen Conings, vijand van de staat

Op je eentje al een week het Belgisch leger plus de federale politie, ondersteund door omliggende NAVO-bondgenoten, in het ootje nemen, en dat allemaal zonder één schot te lossen, gewoon even in de natuur te verdwijnen: il faut le faire. Defensieminister Ludivine Dedonder (PS) zou maar beter goed opletten. Op basis van competentie en inzet steekt niemand minder dan Jurgen Conings haar naar de kroon.

Misschien is dat wel de reden waarom Conings tot staatsvijand nummer één is verklaard, hij is de exponent van het immer sudderende Vlaamse fascisme waarvan de grootste partij in Vlaanderen de gangmaker is. En heft één van de 150 sympathiebetogers toch wel twee seconden zijn hand op zeker, tot iets wat op een Hitlergroet lijkt: koren op de molen van het Belgische politieke establishment aan de twee zijden van de taalgrens, en niet in het minst ook de Vlaamse linkerzijde die haar groot gelijk bevestigt ziet, namelijk dat niet alleen Jurgen Conings maar eigenlijk heel die rechtsdraaiende onderstroom, goed voor de helft van de stemmen, aan een Endlösung toe is. Te beginnen natuurlijk met de gezochte beroepsmilitair zelf, die volgens Dedonder koudweg mag ‘uitgeschakeld worden’ (DS van 22/5). Pas zondagavond herriep federaal procureur Van Leeuw dit executiebevel.

‘Enemy of the state’

Of waarom de voortvluchtigheid van Conings met de dag politieker én meer communautair geladen wordt, ook al omdat de media hun uiterste beste doen om deze verwarde man, die toch emoties blijkt te hebben volgens zijn afscheidsbrief, verder te demoniseren op een manier die zelfs Marc Dutroux niet ten deel viel. Waar zitten nu al die psychologen, zielenknijpers, straathoekwerkers die zo graag de mens achter de dader (nu ja) ontdekken? Ik hoor er geen een. Iemand begrip voor een mogelijk beschadigde elitesoldaat met zijn staat van dienst? Of zou het kunnen dat deze witte, oudere mannelijke hetero niet binnen de woke-criteria valt die recht geven op menselijkheid?

Feit blijft natuurlijk dat Jurgen C. zich in zijn afscheidsbrief zelf als ‘enemy of the state’ omschrijft, wat de beschuldiging verzwaart: ‘Dreigen met een terroristische aanslag tegen personen en regime’. Meteen goed voor een plaatsje op de Interpollijst van meest gezochte personen. Dat woord ‘regime’ is intrigerend. Het ‘regime’ voelt zich blijkbaar ook aangesproken, al is dat bij mijn weten geen juridisch begrip. Het is een vage aanduiding van de staat en zijn instellingen, maar ook het politieke status-quo, het establishment en de ondersteunende media. Zoals je bijvoorbeeld een Poetin- of een Erdoğanregime hebt. In Rusland staat Aleksej Navalny ook als een staatsgevaarlijke crimineel geboekstaafd, ik geef het maar mee. Carles Puigdemont in Spanje idem.

Ik zeg het dus maar meteen: als dat door Conings geviseerde regime de Belgische staat en de monarchie is, de natie die proportioneel de meeste coronadoden ter wereld scoorde, heel het leugenpaleis daar rond met actieve medewerking van de experten en de media, het malgoverno met zijn eindeloze lijst van disfuncties, het hellhole dat als internationale uitvalsbasis van het moslimterrorisme bekend staat, dan bevindt hij zich in slecht gezelschap. Ook ondergetekende heeft zich namelijk al lang tot regimetegenstander verklaard, en met hem vermoedelijk nog een pak Vlamingen. Neen, wij lopen niet met schiettuig rond en ventileren onze mening via Twitter en elders, maar dat is voor dé regimetechnocraat van het moment, Marc Van Ranst, genoeg om ons als ‘toxisch’ te beschouwen, ongedierte dat eigenlijk mag geliquideerd worden.

De klopjacht wordt dus een politieke spijtzwam. De Antwerpse cultband Catastroof is al gesplitst, en het zal bij die groep met de voorbestemde naam niet blijven. Als Conings lang genoeg onder de radar blijft en vermijdt van slachtoffers te maken, wordt hij een icoon voor die ene ‘foute’ helft van de Vlaamse publieke opinie. Politicologen mogen verder uitzoeken hoe dat komt. Ik heb een paar suggesties.

Bezemwagen

In de recente politieke peiling van DS en VRT vallen een paar interessante zaken op. Dat de twee Vlaams-nationalistische partijen samen goed zijn voor zowat de helft van het electoraat, is geen verrassing. In zetels zou dat zelfs een absolute meerderheid opleveren. De rest is voor de politieke lilliputters, de tienpercenters die in de federale Vivaldiregering zetelen, met name CD&V, Open VLD, Groen en Vooruit. De twee voorzitters, Tom Van Grieken en Bart De Wever doen het goed qua populariteit, zij het dat federaal premier De Croo met de lauweren gaat lopen. De Vlaamse ministers echter komen in dit stuk niet voor: we vinden, ondanks zijn zichtbaarheid als Minister-President, Jan Jambon pas terug op de zesde plaats met 2,7%. Hilde Crevits moet zelfs de Waalse communist Raoul Hedebouw laten voorgaan.

De Vlaming lust zijn eigen besturende klasse dus niet. Vooral het oordeel over de corona-aanpak is vernietigend, zo blijkt verder uit de peiling. Merkwaardiger nog: van de respondenten oordeelt twee derden dat ze de Belgische structuur verkiezen boven de Vlaamse. Hoe is dat te rijmen met de partijpolitieke voorkeur? Hallo VB en N-VA?

Het is een ronduit vernietigend oordeel voor de Vlaamse regering in haar totaliteit. Een regering van incompetente treuzelaars en knullige dagjespolitici. Te beginnen uiteraard met Jan Jambon (N-VA) over wiens daadkracht en communicatievermogen zelfs binnen zijn partij serieuze twijfels zijn gerezen. En dan natuurlijk het desastreus coronaparcours van zorgminister Wouter Beke: de Vlaming is het fiasco in de woonzorgcentra niet vergeten. De actuele ‘vaccinsprint’ van Beke is veeleer deze van een ronderenner die probeert de bezemwagen voor te blijven.

Verder zijn er nog de vaste waarden Bart Somers (Open VLD) en Hilde Crevits (CD&V) , de twee viceminister-presidenten die onsterfelijk zijn geworden sinds hun sprong uit het raam in de zomer van 2020 om aan de journalisten te ontsnappen. Somers heeft ons nadien Sihamagate opgeleverd, Crevits is nog aan het bekomen van haar negerinnentettenschandaal. Niveau gewaarborgd: dit zijn kleine kinderen op een ministerstoel. De rest is navenant: als ik Ben Weyts of Zuhal Demir of Lydia Peeters op het scherm zie verschijnen, krullen mijn tenen al. En blijkens de peiling ben ik niet alleen.

Paradoxale conclusie: minstens de helft van de Vlamingen kiest voor een partij die minder België wil, maar tegelijk is de ontgoocheling over het Vlaamse beleid groot. Simpele wiskunde vertelt me dat nogal wat Vlamingen zich in een politiek niemandsland voelen, zonder echte leiders, ontheemd, stateloos. De culturele elite en de mainstream media stralen alleen verachting uit voor deze onderstroom. De doorgeslagen politieke correctheid die half Vlaanderen voor racistisch verklaart, doet de rest.

Zou dat een verklaring kunnen zijn voor de Jurgen-golf die eraan komt? Brutale huiszoekingen zonder resultaat, aan de andere kant mensen die publiek verklaren hem onderdak te zullen geven. De politieke klasse beseft nog niet half wat op haar afkomt. De bezemwagen gaat een versnelling hoger. Laten we, los van het ongenoegen, toch ook de grap in heel dit verhaal zien. Het Belgisch/Vlaamse politieke circus, het overtreft elke karikatuur.