Geen wetenschappelijke consensus over het klimaat
Het doel van het argument of debat moet niet de overwinning zijn maar wel vooruitgang (Joseph Joubert)
foto © Reporters
‘klimaatnegationist’ schreef een gevestigde journalist als reactie. Wij reageren met feiten, argumenten en bronnen, oordeelt u vooral zelf.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOp 10 oktober verscheen er op Doorbraak een column van mijn hand Aarde weigert gevaarlijk op te warmen Als resultaat van dit veel gelezen artikel (ook in Nederland, meer dan 2000 maal gedeeld op Twitter en Facebook) werd mij het predicaat ‘klimaatnegationist’ opgeplakt door een bekende journalist in België, een andere vond dan weer dat de wetenschappers niet correct werden weergegeven en plaatste op Twitter een opmerking met zogezegde verbeteringen en fouten. Desinformatie schreeuwde hij over twitter. Dus deed hij een professionele factcheck.
Althans dat dacht hij zelf. Veel van zijn collega journalisten van de gevestigde pers en hun aanhangers waren in extase en deelden gretig deze tweet. Dat zijn informatie/verbetering fout is en in totale tegenspraak met de wetenschappelijke wereld en zelfs wat het IPCC zegt? Ze keken het niet eens na. Er is dus een noodzaak om de puntjes op de i te zetten en in enkele afleveringen de kritiek te weerleggen.
Datum
Laten we beginnen met de eenvoudigste professionele factcheck die deze Knack journalist uit de gevestigde media had kunnen doen, door een mail of een telefoontje naar mezelf of de redactie nml de datum van plaatsing van het artikel op 10 oktober. Dat was wat laat volgens hem, niet dat ik er in onze pers veel over gelezen heb, misschien overgekeken. Mijn artikel is naar de redactie gestuurd op 4 oktober, maar door de Catalaanse kwestie, was plaatsing pas op 10 oktober voorzien. Voor 4 oktober was ik echter in de onmogelijkheid om te schrijven. Als enige overgebleven familielid (vader overleden in 2005 en zus in 2011), heb ik immers de plicht om voor mijn zwaar demente 81 jarige moeder te zorgen, die op dat ogenblik in Gasthuisberg te Leuven lag. De tijd ontbrak gewoon om sneller dit artikel te brengen. Dat had de journalist van Knack makkelijk professioneel kunnen factchecken als hij de moeite had gedaan om te mailen of te bellen. Maar blijkbaar moeten subhuman klimaatnegationsten niet rekenen op persoonlijk contact.
Klimaatopwarming door de mens?
De Knack journalist schrijft in zijn professionele factcheck dat Millar zegt dat de mens de aarde ongeveer 1° graad warmer heeft gemaakt. Dat is niet minder dan verbazingwekkend. Myles Allen (co-auteur van de studie) spreekt in zijn radiointerview met Julia Brewster over een totale opwarming van de aarde tussen 0,9° en 1° graad. De aarde warmde in totaal dus ongeveer 1° graad op sinds het eindigen van de Kleine IJstijd. Maar zelfs het IPCC gaat er niet van uit dat de mens die volledige 1° graad opwarming voor zijn rekening nam. Want wat zegt het IPCC: ‘It is extremely likely that human activities caused more than half of the observed increase in global average surface temperature from 1951 to 2010.’ Dat is zeer ver van de 1° graad die u exclusief toeschrijft als menselijke oorzaak.
Het is zelfs zo, dat niemand er een exact cijfer kan opplakken. Als Millar dat inderdaad zo zou gezegd hebben, dan is er een journalist nodig die kritisch denkt en dat rechtzet. Tussen 1860 en 1880 warmde de aarde aan dezelfde snelheid op als de periode 1975-1998. Hoe menselijke activiteit en menselijke CO2 in de periode tussen 1860 en 1880 de aarde heeft doen opwarmen, is voor mij en alle wetenschappers dan een raadsel. Sinds 1750 steeg de CO2 in atmosfeer met 110 ppm, de menselijke bijdrage bedroeg daarin 17 ppm U kan dus bewijzen dat die 17 PPM de aarde 1° graad heeft doen opwarmen. Proficiat, uw Nobelprijs ligt klaar.
Immers, tot vandaag is er niet één wetenschappelijk experiment met data, dat kan aantonen dat door toedoen menselijke CO2 en menselijke activiteit de aarde in een ‘gevaarlijke’ opwarming of uitzonderlijke ‘klimaatverandering’ is terecht gekomen. Niet één. Deze uitspraak deed Harvard-Smithsonion wetenschapper Willie Soon.
Peer review
Dat geldt trouwens ook, voor wetenschapster Jenifer Marohasy, John Nicoll en Penny Whetton. Hun verhaal.
Toen John Nicoll (dean of science James Cook university Australië) naar CSIRO (Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation) in 2006 een brief schreef, met de vraag of ze hem alle wetenschappelijke peer review stukken ivm opwarming van de aarde en de menselijke CO2 invloed (cause and effect) kon sturen, was het antwoord, zeker dan gaan we voor u regelen.
18 maanden later was er niet 1 wetenschappelijke peer review studie gevonden –wereldwijd- die de hypothese van de menselijke CO2 en invloed op het klimaat kon bevestigen. Alles wat metereologe van dienst Penny Whetton had gevonden voor John Nicoll was een stukje in ‘wetenschappelijk’ sectie van ‘climate change in Australië 2007’ met de vermelding ‘We believe that most of the increase in global temperatures during the second half of the 20th century was very likely due to increases in the concentration of atmospheric carbon dioxide’. Wat ook het IPCC eigenlijk schrijft.
Wetenschapster Jenifer Marohasy Merkt op: ‘Believe’ ‘most’ en ‘very likely’ zijn niet meteen de meest overtuigende woorden of argumenten. Zeker mijlenver verwijderd van ‘debat is over en wetenschap is er uit’.
Uiteraard was het de bedoeling van deze studie om aan te tonen dat de afspraken in Parijs nog konden gehaald worden. In zijn radiointerview trapt Myles Allen met beide voeten in de val van Julia Brewster. Hij zegt, ja de de studie kan mensen hoop geven dat het toch nog kan en hun de motivatie geven er toch nog wat aan te doen. Als we maar ons stinkende best doen. Activisme dus.
Computermodel
Dat alles heeft als basis een ‘computermodel’ een model dat dus de toekomst van ons klimaat zou kunnen voorspellen. De Knack journalist gaat ervan uit dat dit klopt en wetenschap is. Zelf zit ik op de lijn van het IPCC. Wat zegt het IPCC immers in AR4. ‘The climatesystem is a coupled non-linear climate system, and therefore the long-term prediction of future climate systems is not possible‘. Ook de grote wetenschapper Freeman Dyson, Nobelprijswinnaar Giaever en een enorm schare van andere wetenschappers stellen onomwonden dat computers de toekomst van het klimaat niet kunnen voorspellen. Wie het artikel leest van de gekwalificeerde wetenschappers Kees De Lange, Fred Udo, Kees Le Pair, Hans Labohm, Dick Thoenes, Kees De Groot en Marinus Winnink, weet meteen hoe moeilijk het is om klimaat te vatten in een computermodel.
Parijs
James Hansen de peetvader van de klimaatopwarmingsbeweging, noemde het Parijs akkoord één grote fraude. Hij pleit voor nucleaire en thorium oplossingen. Hansen zegt onomwonden dat alle klimaatactivisten die geloven dat windmolens en zonnepanelen de mensheid van alle energie gaan voorzien, net zo goed in sprookjes en paashazen kunnen geloven. Hansen is voor het heersende klimaatestablishment nu ook een denier een klimaatnegationist aldus.
Indien alle landen het klimaatakkoord van Parijs correct zouden uitvoeren (wat nu al niet het geval is) dan zou dit volgens Bjorn Lomborg 0,05 graden verschil uitmaken tegen het einde van deze eeuw. Ook Al Gore gaf in een interview met Kris Wallace toe dat het Parijs akkoord geen enkele invloed op het klimaat zou hebben. De kostprijs is 100 biljoen aan de wereldgemeenschap. Er is dus inderdaad een moreel component aan de ganse klimaat- en energieproblematiek. ‘Politici gooien geld dat ze niet hebben, naar een probleem dat niet bestaat, om oplossingen te financieren die geen verschil maken.‘ (Micheal hart)
PS: In een volgende artikel zal ik de John Bates affaire toelichten. Want ook daar ziet u imo de zaken fout en is wat u schrijft niet juist.
Jan Jacobs is journalist, generalist en serieel ondernemer. Kortom 'Jack of all trades, master of none'. Bezeten om alles te weten over klimaat- en energiepolitiek, omdat dit het belangrijkste politiek feit van de voorbije 15 jaar is en dat voor de volgende generaties welvaart bepalend zal blijken.
In zijn gastcollege zegt Maarten Boudry dat de oliemaatschappijen zich verzetten tegen de klimaatconsensus. Dat is een aantoonbare dwaling.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.