Léa Salamé praat met Michel Houellebecq

In de plezierige uitzending van France 2 On n’est pas couché (een programma dat je vanzelfsprekend niet helemaal hoeft uit te zitten: de interessante stukken zijn al snel op het web gevonden) zagen we de mooie Léa Salamé die de lelijke Michel Houellebecq aan de tand voelde. Het ging over de politieke correctheid van de media. Mij viel op dat Léa vaak de term ‘weldenkend’, of ‘weldenkendheid’ in de mond nam. De bij ons beter bekende term ‘constructief’ lijkt in Frankrijk nog niet te zijn ingeburgerd.

Léa Salamé: In uw gesprekken met Le Figaro deze week, of toch deze maand augustus, verklaarde u: ‘Ik ben nooit bang geweest voor de heersende ideologie.’ Wat is dat vandaag, de heersende ideologie?
Michel Houellebecq: Die is dezelfde gebleven.
Salamé: Welke is dat dan? Hoe kenschetst u die dominante ideologie?
Houellebecq: Oh, dat is centrumlinks toch.
Salamé: Maar hebt u de indruk dat die nog altijd overheerst?
Houellebecq: Ja.
Salamé: Omdat ik, als ik u nu hoor, Michel Houellebecq, als ik uw verkoopcijfers zie, als ik de verkoopcijfers zie van Alain Finkielkraut met L’identité malheureuse, of die van Éric Zemmour met Le suicide français, dan denk ik van niet. Dan denk ik dat de overheersende ideologie ingewisseld is, en dat het vandaag de antimodernen zijn die de strijd om de gemoederen hebben gewonnen.
Houellebecq: Ik denk dat de strijd … nee, nee het zit zo dat de meerderheid dezelfde is gebleven. En dat is trouwens een probleem, hé, want mensen die vijandig staan tegenover de heersende ideologie hebben ook nog wat anders te vertellen, maar toch zijn zij genoodzaakt hun tijd te besteden aan het bestrijden ervan. Wat ik wil zeggen, je leest Onfray, Finkielkraut of Taguieff, weet ik veel: altijd zijn zij verplicht rondjes te draaien en hetzelfde te herhalen. Ze hebben niet de tijd om iets anders te zeggen, want de heersende ideologie is nog altijd dezelfde.
Salamé: Maar dat is niet helemaal waar, want ze worden overal uitgenodigd, ze mogen overal aanschuiven.
Houellebecq: Toch blijven zij zeer minoritair.
Salamé: Maar waar dan minoritair?
Houellebecq: Minoritair in het totale volume van wat er verteld wordt.
Salamé: Hebt u niet de indruk dat de vooruitstrevendheid vandaag geen enkele stem meer heeft om haar te vertegenwoordigen? Dat alle progressieve stemmen zodanig zwak, lauw en bleek zijn vergeleken bij …
Houellebecq: Ja, het klopt dat zij mediocre zijn, maar dominant blijven ze, het spijt me.
Salamé: U blijft volhouden dat zij dominant zijn.
Houellebecq: Wel ja, heel duidelijk. Als je kranten leest of koopt en een statistische telling doet, ja.
Salamé: En als je de verkoopcijfers van boeken ziet, van uw en van andere boeken?
Houellebecq: Goed, die verkoopcijfers, dat is iets anders, ja.
Salamé: En vooral als je kijkt naar de stembusuitslagen. Als je de scores ziet van het Front National bij de laatste verkiezingen …
Houellebecq: Ja, maar ik had het over wat overheersend is in de media.
Salamé: Zeker, maar wat overheerst in de media is ook een kwestie van politiek, Michel. Wat ik bedoel is ook wat er zich in de stemhokjes afspeelt. Vandaag hebben we een land, en een continent, Europa, dat de weg van de verrechtsing opgaat. Bent u het daar niet mee eens?
Houellebecq: Natuurlijk wel, dat is overduidelijk.
Salamé: Maar toch … maar toch blijft weldenkend links overheersend. Is dat wat u zegt?
Houellebecq: Maar de media blijven in meerderheid links, terwijl het land naar rechts opschuift.
Salamé: En dat steekt je?
Houellebecq: Non, je m’en fous.
Salamé: Goed, maar het laat u toch niet helemaal koud, want nu bent u wat geïrriteerd…
Houellebecq: Nee, nee maar men …
Salamé: … met wat Le Monde doet, zit u wat verveeld? Want voor u zal dat misschien dé spreekbuis van zijn, niet? Zit er niet ook iets in van …van Michel Houellebecq tegen Le Monde? Le Monde als vertegenwoordiger van de linkse weldenkendheid?
Houellebecq: Oh, bah, nee. Nee, het hangt ervan af. Bij Le Monde zitten er ook die niet kwaad zijn.

o-o-o-o-o