JavaScript is required for this website to work.
Multicultuur & samenleven

Maak de hoofddoek verplicht op school

Open brief uit Iran over het Vlaamse onderwijs

Othman El Hammouchi4/1/2020Leestijd 3 minuten
Ontspannen en tevreden vrouw in Iran

Ontspannen en tevreden vrouw in Iran

foto © Reporters

Hoe je met mooie woorden en abstracte principes elke onvrijheid kan goedpraten? Een open brief uit Iran.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ayatollah Jalal Al-Din Ali Rezvani volgt reeds geruime tijd de argumenten van de verdedigers van het hoofddoekenverbod op scholen in Vlaanderen. In een open brief wil hij ze op een aantal punten van constructief advies dienen, maar vooral ook aanmoedigen in hun juiste intenties.

Open brief aan verdedigers hoofddoekenverbod

‘Beste verdedigers van het hoofddoekenverbod,

Vanuit Iran kijken we met een gemengd gevoel van goedkeuring en bezorgdheid naar de ontwikkeling van de vestimentaire vrijheid op scholen in jullie land. De argumenten die jullie aanhalen om de beperking ervan te onderbouwen, recentelijk nog eens opgesomd in een stuk van Koen Tanghe, kunnen bij ons zeker gehoor vinden. Wettelijke kledingvoorschriften zijn ons, zoals jullie wel weten, niet geheel onbekend. Als ik jullie bekommernissen echter beschouw, lijkt het me juist beter om de hoofddoek verplicht te maken.

Jullie zeggen eerst en vooral bezorgd te zijn over het bestaan van dwang op school. Meisjes die geen hoofddoek dragen, zouden onder druk gezet kunnen worden door moslima-medeleerlinges om zich te sluieren. Zulke druk is nefast voor de vrije persoonlijke ontwikkeling van die kinderen. Daar zijn we het in Iran volkomen mee eens, maar we herkennen een véél grotere dreiging voor die vrijheid: de storm van reclame en popcultuur die meisjes en jonge vrouwen voortdurend één welbepaald vrouwbeeld voorhoudt.

Seksualisering van de vrouw

In 2007 verscheen een rapport van de Werkgroep over de Seksualisering van Meisjes (Task Force on the Sexualization of Girls) van de American Psychological Association, de grootste beroepsvereniging voor psychologen in de VS. Deze concludeerde dat de grootschalige seksualisering van vrouwen in de media druk zet op meisjes om zichzelf te objectiveren. In de woorden van het rapport: Vele studies lijken uit te wijzen dat onze cultuur veelvuldige boodschappen uitzendt over de objectivering en seksualisering van volwassen vrouwen en dat dit het culturele milieu is waarin meisjes zich ontwikkelen.’

Het rapport wijst uitgebreid op de psychische schade en klinische symptomen die het gevolg zijn van deze objectivering, waaronder een laag zelfbeeld, eetstoornissen en depressie. We kennen allemaal het enggeestige wereldje waarin meisjes op school verkeren, met voortdurend achterbaks geroddel over ieders uiterlijk. Het resultaat? Meer strakke broeken, korte rokken, diepe decolletés en hogere hakken, naar het voorbeeld van een of andere Amerikaanse filmster of Frans model.

De hoofddoek als oplossing

Niet alleen is dit onvrij, maar de commerciële en culturele krachten achter deze enorme verstikkende druk zijn zoveel groter en machtiger dan de psychologische invloed die uitgeoefend wordt door ocharme 7% van de bevolking. In Iran hebben we de ernst van beide gevaren accurater beoordeeld dan jullie, en kennen daarom sinds ’79 een verplichting om de hoofddoek te dragen.

Daarvoor worden ze altijd bekritiseerd op het internationale toneel, maar we doen precies hetzelfde als jullie! Een egaal zwarte mantel voor iedereen: is er een betere manier om te vermijden dat leerlingen mekaar proberen te beïnvloeden? Zoals jullie moslims willen bevrijden van religieuze druk, bevrijden wij vrouwen van de sociale druk van seksualisering. Dat dit in beide gevallen tegen de wil van de betrokkenen gebeurt, is van geen tel.

Een andere bekommernis die jullie naar voor brengen, is dat vrije dracht van religieuze en culturele symbolen zou leiden tot segregatie. Ik ben het hier helemaal mee eens, en daarom voeren we sinds lange tijd een grote campagne in Iran om de Baha’i, een religieuze minderheid, volledig te assimileren. We verbieden ze bijvoorbeeld om zich op de universiteit in te schrijven of voor de overheid te werken – een beetje zoals jullie ‘neutraliteit’ achter het loket. Waarin verschillende volkeren elkaar wel niet kunnen terugvinden!

De internationale gemeenschap bestempelt dit onterecht als ‘vervolging’ en heeft ons hier veelvuldig voor veroordeeld. Zoals Koen Tanghe echter terecht opmerkt: wie opzichtige symbolen wil dragen en zich op die manier afzondert van de samenleving, moet de consequenties van zijn gedrag aanvaarden. Wat jammer dat het privilege om minderheden tot conformiteit te dwingen alleen voorbehouden lijkt voor Westerse landen. Diezelfde schreeuwen moord en brand zodra Pakistan predikanten niet toelaat hun geloof openlijk te betuigen, of Saoedi-Arabië het openbaar meedragen van een bijbel verbiedt. Zelfde principe: geen opzichtige beleving van minderheidsgodsdiensten!

Tanghe maakt dit nog explicieter door Spinoza aan te halen, die een onderscheid gemaakt zou hebben tussen officiële en niet-officiële godsdiensten. Deze laatste moesten discreet en zonder al te veel fanfare beleden worden door hun aanhangers. Dit is een perfecte beschrijving van het systeem dat we in Iran hebben: één staatsgodsdienst, en alle andere zijn tweederangsburgers. Spinoza zou de Islamitische Republiek gesteund hebben. We hadden ons geen betere bondgenoot kunnen wensen!

Ik hoop van harte dat onze Vlaamse vrienden nu inzien dat onze landen twee handen op één buik zijn. Ons beleid ontspringt aan dezelfde bekommernis om sociale druk en nationale cohesie; we geven er enkel een lichtjes verschillende invulling aan. Dat we daarvoor de individuele vrijheid ernstig moeten beperken, is volkomen legitiem. Geen enkele vrijheid is immers absoluut, zoals jullie rechters zeggen.

Ik verblijf met de diepste hoogachting,

Ayatollah Jalal Al-Din Ali Rezvani

Dit stuk is satirisch.

Othman El Hammouchi is een jonge, conservatieve opiniemaker.

Commentaren en reacties