Mediawatcher (maart 2011)

De impressionistische zoektocht naar ‘de flamingant van Kontich’ bleek echter een hopeloze operatie. ‘Volstrekt niemand wist dat de partij voor een onafhankelijk Vlaanderen staat’, noteerde de politicoloog met uitgestreken gezicht.

Sinardet sterkte zijn hypothese over de onbestaande communautair gemotiveerde kiezer in dezelfde column meteen met de resultaten van een gezaghebbend interuniversitair kiezersonderzoek dat had uitgewezen ‘dat minder dan tien procent van de Vlaamse kiezers om communautaire reden stemt’.

Concreet verwees hij daarmee naar de groots opgezette PARTIREP-studie – een bombastisch anagram dat staat voor ‘Participation representation in modern democracies’ – van de universiteiten van Brussel, Leuven en Antwerpen die het veldwerk uitbesteedden aan TNS Dimarso. Dat marktonderzoekbureau is de huisleverancier van de driemaandelijkse telefonische verkiezingsbarometers van VRT/De Standaard; in diezelfde onderzoekskringen nochtans graag afgeschilderd als ‘moderne volksverlakkerij’ (Jaak Billiet).

Vreemd hoe Sinardet al op 11 juni 2009 uit de bevindingen van een onderzoek kon citeren, hoewel het postelectorale luik van de telefonische stemmotivatiebevraging bij 1700 kiezers pas op 22 juni 2009 van start ging.

De conclusie dat ‘in Vlaanderen 8,1 % van de kiezers (sic) aangaf in eerste instantie door het thema van de staatshervorming te zijn gemotiveerd’, kreeg echter meteen vertalingen in spectaculaire krantenkoppen als: Postelectorale verrassingen: communautaire motieven speelden bij de jongste verkiezingen nauwelijks een rol (DS, 8 okt. 2009) en Communautair gekrakeel speelde amper een rol in het stemhokje. (HN, 8 okt. 2009).

Het kan dus moeilijk anders dan dat de wetenschappers hun straffe conclusies baseerden op de uitkomsten van de pre-electorale onderzoekfases, gehouden tussen 21 februari en 23 mei en van 25 mei tot 6 juni 2009.

Dat maakt de conclusies echter nog meer bevreemdend, gezien het Instituut voor Sociaal en Politiek Opinieonderzoek (ISPO) van de KU Leuven al jarenlang met wetenschappelijke stelligheid volhoudt dat een kwart van het electoraat twee dagen voor de verkiezingen nog steeds in het ongewisse is over zijn stemgedrag …

Je hoeft overigens geen methodoloog te zijn om ernstige bedenkingen te hebben bij een pre-electorale peiling naar de stemmotivaties, geperst in een keurslijf van tien armzalige thematische antwoordcategorieën.

Daarmee lijkt deze federaal gesubsidieerde onderzoeksoperatie verdacht veel op een prijzige, politieke lobby-oefening, met wetenschap slechts als alibi. Het wordt blijkbaar steeds meer uitkijken voor nepstatistieken, die zich blijkbaar ook als ‘ernstige wetenschap’ durven vermommen in hun reis via de media naar de publieke opinie.